شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)، همانند بسیاری از مردم، هرگز اسم شهر یینچوان را نشنیده بودم اما مقامات چینی خیلی مشتاق بودند مرکز استان نینگشیا در شمال چین را به من نشان دهند؛ چرا که این شهر را یک شگفتی فنی می‏ دانند.

»این شهر طرح اولیه‏ «شهرهای هوشمند» است که قرار است بعدها در تمام مناطق شهری چین اعمال شود اما این شهر سوالات جدی در مورد حفظ حریم خصوصی ایجاد می‏کند.

صورتتان پول را حساب می‏کند

در شهر یینچوان صورتتان کارت اعتباری شما است. در اتوبوس‏های محلی نرم‏افزار تشخیص چهره امکان پرداخت کرایه را فراهم می‌کند. شبیه اثر انگشت که گوشی هوشمند را باز می‏کند، صورت مسافران نیز به ‏حساب‏های بانکی‏شان مرتبط است و مردم در هنگام سوار شدن به اتوبوس معطل پرداخت کرایه نمی‏شوند. سطل زباله‏های عمومی با انرژی خورشیدی کار می‏کنند و قابلیت فشرده کردن زباله تا پنج برابر ظرفیت خود را دارند. این منطقه که در درون شهر دیگری قرار دارد، به «آزمایشگاهی زنده» تبدیل‏ شده است. زمانی که سطل زباله‏ها پر شدند، سیگنالی منتشر می‏کنند و معلوم می‏شود چه زمان باید آنها را تخلیه کرد. خرید مواد غذایی نیز کاری قدیمی است. ساکنان شهر از طریق برنامه‏ای در گوشی‏های خود خرید می‏کنند. همچنین به جای اینکه در خانه منتظر رسیدنِ کالاهای فاسدشدنی شوند، می‏توانند از یخچال‏های هوشمند که در نقاط مرکزی واقع‏اند، خرید کنند.

سلامِ هولوگرامی

در مرکز شهر هولوگرام‏ها به جای انسان‏ها مردم را راهنمایی می‏کنند. تعدادی کد QR به‏ صورت نقطه‏ای در دیوارهای شهر قرار گرفته که به سوال‏های متداول مردم پاسخ می‏دهد و دیگر لازم نیست کسی در صف بایستد. برای مثال جویندگان کار کدها را اسکن می‏کنند تا درباره فرصت‏های شغلی اطلاعات سریعی دریافت کنند. هر تعاملی که ممکن است شهروندان با دولت داشته باشند، مانند کسب مجوز یا تجدید گذرنامه در اینجا صورت می‏گیرد. بسیاری از فرآیندهایی که در گذشته نیاز به تعامل رودررو داشت، کاملا به‏ صورت آنلاین انجام می‏شوند. این روند شامل مراقبت‏های سلامت نیز می‏شود. سایت Haodaifu یک پرتال اینترنتی است که پزشکان را با بیماران مرتبط می‏کند و از راه دور به بیماران نسخه می‏دهد. این خدمات ازدحام بیش‏ از حد در بیمارستان‏ها را کاهش می‏دهد.

چین هوشمند

یینچوان یکی از ۲۰۰ شهر آزمایشی در پروژه «شهر هوشمند» در چین است. دولت چین که سعی دارد تا سال ۲۰۵۰ نزدیک به ۲۵۰ میلیون شهروند از مناطق روستایی را به شهرها منتقل کند، مصمم است مناطق شهری را تا حد امکان کارآمد و مجهز به فناوری کند تا از پسِ چنین هجوم جمعیت گسترده‏ای برآید. یینچوان برای تثبیت موقعیتش به‏ عنوان «شهری هوشمند» دوسال است که میزبان کنفرانس‏های متمرکز شهر هوشمند شده است که امسال هزار نماینده از ۶۶ کشور مختلف به خود جذب کرد.

چرا یینچوان؟

در نگاه اول ممکن است یینچوان بهترین انتخاب برای نمایندگی شهرهای هوشمند به نظر نرسد. جمعیت 5/ 1 میلیونی این شهر در مقایسه با پکن (۱۳ میلیون) و شانگهای (۲۴ میلیون) ناچیز است. آیا بهتر نیست که هوشمندسازی را در شهرهای توسعه‏یافته اجرا کنیم که افراد بیشتری از آن سود می‏برند؟ «پیوا» این‏ گونه فکر نمی‏کند. او می‏گوید: «مشکلات در این شهرها همین‏ الان هم بسیار زیاد است. یک بوم خالی مانند یینچوان انعطاف‏پذیری بیشتری در پذیرش فناوری‏های جدید و سپس جذب افرادی دارد که در صورت نبود این شهر، به پکن و شانگهای می‏رفتند.»

برج‏های زیبا اما خالی زیادی در شهر وجود دارند. دکتر ایگور کالزادا، استاد و مشاور ارشد برنامه‏های آینده شهری در دانشگاه آکسفورد می‏گوید: «این ساختمان‌های خالی برای شهروندان جدید ساخته‏ شده‏اند. اول فناوری را تعبیه و سپس شهروندان را وارد شهر می‏کنند.» اما او از این رویکرد راضی نیست: «آنها با این فرض عمل می‏کنند که تمام شهرها باید از پایه ساخته شوند و به این ترتیب همه‏ چیز از روز اول خوب خواهد بود. اما شهرها این‌گونه نیستند. آنچه در پنج سال آینده با آن روبه‏رو خواهند بود ایجاد ارتباط میان رفتار شهروندان و فناوری است که به‏ هیچ‏ وجه کار آسانی نیست.»

منبع: روزنامه دنیای اقتصاد - شماره 3893