1 - انتخاب نخستین رسانه برای انتشار خبر و تصمیم گیری بهنگام برای توجیه دیگر رسانه ها.

2 - انتشار نخستین خبر در کوتاه ترین زمان ممکن پیرامون بحران.

3- معرفی سخنگوی بحران.

4- گوش فرادادن به سوالات و ابهامات رسانه ها وپاسخگو بودن به آنها.  

5-  پیش بینی و برآورد تسهیلات ونیازهای رسانه ها.  

6 - توجه به نیاز ارتباط گران و بسط آن.

7-  فراهم آوری امکان بازدیدهای پشت صحنه برای رسانه ها از اقدامات و واکنش های فوق العاده که نسبت به موضوع انجام گرفته است.

8- کمک به رسانه ها برای ملاقات با طرف‌های درگیر در موضوع، مانند خانواده های قربانیان و شاهدان که این همکاری و گشودگی می تواند در جریان خبری تاثیر مثبت بگذارد.

9- سازماندهی تورهای رسانه یی برای خبرنگاران، پیرامون مسولیت ها و وظایف آنان بگونه ای دوستانه و غیر آمرانه تا نسبت به حساسیت های شرایط  بحران آشنا شده و از نقش خطیر خود کمک به حل بحران آگاه شوند.

10- توجه ودقت کافی نسبت به این امر که رسانه ها برای انجام وظیفه  خود نیازمند کمک و مساعدت ونه  کنترل و حذف هستند.

منبع مرجع: شبکه اطلاع رسانی روابط‌عمومی ایران (شارا)