1 - انتخاب نخستين رسانه براي انتشار خبر و تصميم گيري بهنگام براي توجيه ديگر رسانه ها.

2 - انتشار نخستين خبر در كوتاه ترين زمان ممكن پيرامون بحران.

3- معرفي سخنگوي بحران.

4- گوش فرادادن به سوالات و ابهامات رسانه ها وپاسخگو بودن به آنها.  

5-  پيش بيني و برآورد تسهيلات ونيازهاي رسانه ها.  

6 - توجه به نياز ارتباط گران و بسط آن.

7-  فراهم آوري امكان بازديدهاي پشت صحنه براي رسانه ها از اقدامات و واكنش هاي فوق العاده كه نسبت به موضوع انجام گرفته است.

8- كمك به رسانه ها براي ملاقات با طرف‌هاي درگير در موضوع، مانند خانواده هاي قربانيان و شاهدان كه اين همكاري و گشودگي مي تواند در جريان خبري تاثير مثبت بگذارد.

9- سازماندهي تورهاي رسانه يي براي خبرنگاران، پيرامون مسوليت ها و وظايف آنان بگونه اي دوستانه و غير آمرانه تا نسبت به حساسيت هاي شرايط  بحران آشنا شده و از نقش خطير خود كمك به حل بحران آگاه شوند.

10- توجه ودقت كافي نسبت به اين امر كه رسانه ها براي انجام وظيفه  خود نيازمند كمك و مساعدت ونه  كنترل و حذف هستند.

منبع مرجع: شبكه اطلاع رساني روابط‌عمومي ايران (شارا)