شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- هجدهم دسامبر 1796 «بالتیمور مانیتور Baltimor Monitor » دومین روزنامه در جهان مسیحیت شد که در روز یکشنبه انتشار یافت. نخستین روزنامه ای که در روز یکشنبه انتشار یافت و هنوز به انتشار خود ادامه می دهد، ابزرور (چاپ لندن) بود که چهارم دسامبر 1791 نخستین شماره خودرا به توزیع داده بود.

     «بالتیمور مانیتور Baltimor Monitor » از دسامبر 1796 به انتشار خود در یکشنبه ها ادامه داد که بعدا انتشار روزنامه در یکشنبه ها عمومیت یافت. دهها سال است که نسخه یکشنبه روزنامه های کشورهایی که این روز در آنجا تعطیل هفتگی است حاوی آگهی بیشتر به ویژه آگهی های «مردم به مردم ـ نیازمندیها که این آگهی ها از آغاز قرن 21 عمدتا اینترنتی شده اند» و اعلان های مربوط به فروش کالا با بهای ارزانتر (سیل) و حرّاج و کوپن های تخفیف است. محتوای روزنامه ها در یکشنبه ها عمدتا فیچر، مقاله (نظر)، گزارش های تصویری، کاریکاتور و مطالب آموزش عمومی است تا خبر مطلق.

    روزنامه های یکشنبه در صفحات بیشتری چاپ می شوند و پری پرینت (ضمیمه) بیشتری دارند و بهای تکفروشی شان هم بیشتر است. [پری پرینت عبارت است از جزوه ها و اعلانات چند صفحه ای با کاغذ اعلا که افراد و موسسات ذینفع جداگانه چاپ و به روزنامه می دهند تا به ضمیمه خود ـ لای صفحات ـ توزیع کند]. از آنجا که در این روزنامه ها در یک سکشن تمام، خلاصه رویدادهای هفته با تصاویر مربوط چاپ می شود مخاطبانی که وقت روزنامه خواندن در طول هفته را ندارند تنها شماره یکشنبه ها را مشترک می شوند و یا آن را از صندوق های سکه ای به دست می آورند. باید دانست که تعطیل یکشنبه ها توسط امپراتوران روم باستان [قبل از میلاد] برقرار شده و ربطی به مسیحیت نداشته و کلیساها از آن برای دعوت علاقه مندان به دعا استفاده کردند که عمومیت یافته است.

    ابزرور The Observer توسط یک انگلیسی به نام W. S. Bourne در دسامبر 1791 تاسیس شد که برادرش به او کمک می کرد. این نشریه روش لیبرالیستی داشت و مطالب متمایل به سوسیال دموکراسی منتشر می کرد. دیری نگذشت که سرمایه ناشر به اتمام رسید و از برادر خود خواست که برای دریافت کمک از دولت با یک مقام ارشد تماس بگیرد. دولت انگلستان به این شرط که ابزرور از روش هوادارای از سوسیال دمکراسی دست بردارد حاضر به دادن کمک شد. این تغییر روش باعث ریزش مخاطبان ابزرور شد و دو برادر در سال 1807 تصمیم گرفتند که از دریافت کمک مالی از دولت صرفنظر کنند.

    ناشر ابزرور برای نشان بازگشت به روش سابق، لویس داکسLewis Dox را که شهرت به چپ نویسی داشت سردبیر روزنامه کرد و 27 سال اورا تغییر نداد. از آن زمان رسم بر این شده است که ناشران روزنامه ها و مدیران شبکه های تلویزیونی بکوشند تا سردبیر اخبار را بر حسب وضعیت روز و خواست مخاطبان انتخاب کنند و حتی الامکان اورا تغییر ندهند و اگر تغییر ضرورت داشته باشد سردبیر را اخراج نکنند بلکه به صورت «سردبیر سایه» حفظ کنند. برخی از روزنامه ها چند سردبیر در سایه دارند. روزنامه اطلاعات در زمان مدیریت عباس مسعودی همین روش را تعقیب می کرد و همیشه چند سردبیر سایه (سردبیران قبلی) را در موسسه خود حفظ می کرد و حقوق می داد. برای مثال: با جوّی که دولت دکتر علی امینی در اوایل دهه 1340 بوجود آورده بود و از شدت سانسور کاسته شده بود عباس مسعودی بر آن شد تا سیامک جلالی را که قبلا سردبیر نشریه جوانان حزب توده بود و شهرت چپ نویسی داشت سردبیر کند و زمانی که شرایط کشور متمایل به لیبرال دمکراسی شد دکتر علی اضغر صدر حاج سید جوادی را که ستون نامه های خوانندگان را تبدیل به دو صفحه «نامه به سردبیر» و پنج ستون از پنج نویسنده کرد (مطابق آنچه را که در روزنامه های کشورهای صنعتی است). همچنین در پاییز 1356 و همینکه بوی انقلاب در فضای کشور پیچید غلامحسین صالحیاررا که سردبیر درسایه بود سردبیر اجرایی روزنامه کردند که تیراژ میلیونی به دست آورد. با وجود این، سردبیران سابق ازجمله احمد شهیدی و کُردبچه به صورت سردبیران در سایه حفظ شده بودند و حقوق می گرفتند.