شبكه اطلاع رساني روابط عمومي ايران (شارا)- هجدهم دسامبر 1796 «بالتيمور مانيتور Baltimor Monitor » دومين روزنامه در جهان مسيحيت شد كه در روز يكشنبه انتشار يافت. نخستين روزنامه اي كه در روز يكشنبه انتشار يافت و هنوز به انتشار خود ادامه مي دهد، ابزرور (چاپ لندن) بود كه چهارم دسامبر 1791 نخستين شماره خودرا به توزيع داده بود.

     «بالتيمور مانيتور Baltimor Monitor » از دسامبر 1796 به انتشار خود در يكشنبه ها ادامه داد كه بعدا انتشار روزنامه در يكشنبه ها عموميت يافت. دهها سال است كه نسخه يكشنبه روزنامه هاي كشورهايي كه اين روز در آنجا تعطيل هفتگي است حاوي آگهي بيشتر به ويژه آگهي هاي «مردم به مردم ـ نيازمنديها كه اين آگهي ها از آغاز قرن 21 عمدتا اينترنتي شده اند» و اعلان هاي مربوط به فروش كالا با بهاي ارزانتر (سيل) و حرّاج و كوپن هاي تخفيف است. محتواي روزنامه ها در يكشنبه ها عمدتا فيچر، مقاله (نظر)، گزارش هاي تصويري، كاريكاتور و مطالب آموزش عمومي است تا خبر مطلق.

    روزنامه هاي يكشنبه در صفحات بيشتري چاپ مي شوند و پري پرينت (ضميمه) بيشتري دارند و بهاي تكفروشي شان هم بيشتر است. [پري پرينت عبارت است از جزوه ها و اعلانات چند صفحه اي با كاغذ اعلا كه افراد و موسسات ذينفع جداگانه چاپ و به روزنامه مي دهند تا به ضميمه خود ـ لاي صفحات ـ توزيع كند]. از آنجا كه در اين روزنامه ها در يك سكشن تمام، خلاصه رويدادهاي هفته با تصاوير مربوط چاپ مي شود مخاطباني كه وقت روزنامه خواندن در طول هفته را ندارند تنها شماره يكشنبه ها را مشترك مي شوند و يا آن را از صندوق هاي سكه اي به دست مي آورند. بايد دانست كه تعطيل يكشنبه ها توسط امپراتوران روم باستان [قبل از ميلاد] برقرار شده و ربطي به مسيحيت نداشته و كليساها از آن براي دعوت علاقه مندان به دعا استفاده كردند كه عموميت يافته است.

    ابزرور The Observer توسط يك انگليسي به نام W. S. Bourne در دسامبر 1791 تاسيس شد كه برادرش به او كمك مي كرد. اين نشريه روش ليبراليستي داشت و مطالب متمايل به سوسيال دموكراسي منتشر مي كرد. ديري نگذشت كه سرمايه ناشر به اتمام رسيد و از برادر خود خواست كه براي دريافت كمك از دولت با يك مقام ارشد تماس بگيرد. دولت انگلستان به اين شرط كه ابزرور از روش هواداراي از سوسيال دمكراسي دست بردارد حاضر به دادن كمك شد. اين تغيير روش باعث ريزش مخاطبان ابزرور شد و دو برادر در سال 1807 تصميم گرفتند كه از دريافت كمك مالي از دولت صرفنظر كنند.

    ناشر ابزرور براي نشان بازگشت به روش سابق، لويس داكسLewis Dox را كه شهرت به چپ نويسي داشت سردبير روزنامه كرد و 27 سال اورا تغيير نداد. از آن زمان رسم بر اين شده است كه ناشران روزنامه ها و مديران شبكه هاي تلويزيوني بكوشند تا سردبير اخبار را بر حسب وضعيت روز و خواست مخاطبان انتخاب كنند و حتي الامكان اورا تغيير ندهند و اگر تغيير ضرورت داشته باشد سردبير را اخراج نكنند بلكه به صورت «سردبير سايه» حفظ كنند. برخي از روزنامه ها چند سردبير در سايه دارند. روزنامه اطلاعات در زمان مديريت عباس مسعودي همين روش را تعقيب مي كرد و هميشه چند سردبير سايه (سردبيران قبلي) را در موسسه خود حفظ مي كرد و حقوق مي داد. براي مثال: با جوّي كه دولت دكتر علي اميني در اوايل دهه 1340 بوجود آورده بود و از شدت سانسور كاسته شده بود عباس مسعودي بر آن شد تا سيامك جلالي را كه قبلا سردبير نشريه جوانان حزب توده بود و شهرت چپ نويسي داشت سردبير كند و زماني كه شرايط كشور متمايل به ليبرال دمكراسي شد دكتر علي اضغر صدر حاج سيد جوادي را كه ستون نامه هاي خوانندگان را تبديل به دو صفحه «نامه به سردبير» و پنج ستون از پنج نويسنده كرد (مطابق آنچه را كه در روزنامه هاي كشورهاي صنعتي است). همچنين در پاييز 1356 و همينكه بوي انقلاب در فضاي كشور پيچيد غلامحسين صالحياررا كه سردبير درسايه بود سردبير اجرايي روزنامه كردند كه تيراژ ميليوني به دست آورد. با وجود اين، سردبيران سابق ازجمله احمد شهيدي و كُردبچه به صورت سردبيران در سايه حفظ شده بودند و حقوق مي گرفتند.