شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- به گزارش بیست و دوم جولای 2007 (31 تیرماه 1386) برخی رسانه های تهران، سیمین دانشور ادیب سالخورده، داستان نگار و استاد پیشین دانشگاه تهران در یک بیمارستان تهران بستری شده بود. طبق برخی گزارش های دیگر، سیمین (احتمالا به دلیل ضعف مالی) نخست در یک بیمارستان خیریه زیر درمان قرار گرفته بود که بعدا او را از آنجا به یک بیمارستان غیردولتی انتقال داده و بستری کرده بودند.
     سیمین که در شیراز به دنیا آمده و از نوجوانی استعداد و علاقه به داستان نگاری داشته، پس از درگذشت پدرش که پزشک بود به کار در رادیو ایران و ترجمه خبر و مطالب دیگر پرداخت و به موازات آن به داستان نگاری ادامه داد. او بعدا در روزنامه ایران (نیمه دولتی آن زمان) به کار نویسندگی و ترجمه ادامه داد و روزنامه نگار شد. نخستین داستان سیمین که به صورت کتاب در سال 1948(1327) به توزیع داده شد «آتش خاموش» عنوان دارد. وی پس از تکمیل تحصیلات در تهران و آمریکا (دانشگاه ستنفورد) و گرفتن دکترا در ادبیات فارسی به کار تدریس در دانشگاه تهران پرداخت و در این دانشگاه به مقام آموزشی هم دست یافت ولی چون از فعالان انجمن های نویسندگان و محافل ادبی بود نتوانست مقام پروفسور (استاد کامل) کسب کند (پس از انقلاب و بازشدن برخی از پرونده های ساواک، معلوم شد که گزارش های منفی این سازمان در ارتقاء نیافتن او به مقام پروفسور کامل موثر بوده است!).
      سیمین که در سال 1921 (1300 هجری خورشیدی) به دنیا آمده است در سال 1979 پس از 20 سال تدریس در دانشگاه تهران، خود را بازنشسته کرد. وی در نخستین دوره آموزش روزنامه نگاری ایران (سال 1956) نقدنویسی ادبی و کتاب و راه های جمع آوری اخبار مربوط به کتاب و کتاب نگاران و نشر کتاب را تدریس کرد. سیمین در سال 1950 با جلال آل احمد نویسنده معروف ازدواج کرد و بعدا بیوه او شد. سیمین در نگارش داستان های کوتاه نیز مهارت ویژه دارد.
     داستان های معروف سیمین عبارتند از: آتش خاموش، ساربان سرگردان، جزیره سرگردانی، ماه، سووشون، شهری مثل بهشت، به کی سلام کنم؟، عاشق تر از همیشه بخوان، از پرنده های مهاجر بپرس و .... کتاب سووشون او که به زبانهای دیگر ترجمه شده است تا کنون 16 بار تجدید چاپ شده و بیش از نیم میلیون نسخه فروش داشته است. این داستان به خوبی وضعیت ایران در دوران اشغال نظامی (توسط متفقین) را منعکس می کند. مطلب او تحت عنوان «غروب جلال (شوهرش پس از فوت)» خواندنی است. سیمین دو داستان نیز به زبان انگلیسی نوشته است. نگارش او زیبا و جملاتش ساده و انتخاب واژه ها ماهرانه توصیف شده است.