شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- همچنان که جامعه دچار تغییر می شود چشم اندازهای نیز تغییر می کند، روابط عمومی بی تردید در نوک این تغییر قرار دارد و قرار است از همه ابزارهایش نظیر تکنولوژی، خلاقیت و ابزارهای ارتباطی استفاده کند تا جامعه و سازمان ها را برای آینده آماده کند. برخورداری از استراتژی های مناسب در روابط عمومی، سازمان و جامعه را جلو می برد و ایجاد منزلت و قدرت می کند.

ترسیم چشم انداز
جامعه ای که چشم انداز ندارد؛ انگار در جای خود درجا می زند؛ چشم انداز، تصویری از آینده در برابر ما قرار می دهد و اشتیاق ما را برای رسیدن به آن فعال می کند، چقدر سخت است که بگوییم نقش روابط عمومی ها در ترسیم این چشم انداز کم رنگ است، ما در سازمان خود محبوس شده ایم و در یک رقابت کور با خودمان بسر می بریم، آینده ما را با خود می کشد و ما تسلطی بر آن نداریم، در سال های اخیر دستگاه های دولتی و حتی خصوصی با بیم ها و امیدهای زیادی مواجه بوده اند، ترسیم چشم انداز خیالی همراه با نمایش های شعاری و غلو آمیز یکی از آسیب های جدی ما در این حوزه است، موضوع فقط تغییر این چشم اندازها نیست بلکه مساله آنست که فضای اجتماعی و رسانه ای ما با این تصاویر مغشوش می شود و فرصت ها و سرمایه ها از دست می رود.

اعنماد سازی
یکی از برترین استراتژی روابط عمومی ها فرایند اعتماد سازی است، اعتماد عمومی یک سرمایه اجتماعی است اما ظاهرا این سرمایه از محیط خانوادگی ما فراتر نرفته است، به نظر می رسد شکست دولت ها در انتخابات نتیجه شکست روابط عمومی است، در سالهای اخیر هیچ پروژه اعتماد سازی میان دولت و مردم شکل نگرفته و هیچ روابط عمومی وزارت خانه ای نتوانسته قلب ها را به هم نزدیک کند. اجماع نظر و همفکری تقریبا به گوهری نایاب مبدل شده است . فقدان اعتماد یک ریشه تاریخی دارد و به استبداد حکومت ها باز می گردد ، فرهنگ یکی از این موضوعات چالش برانگیز محسوب می شود ، گاه صدای چکاچک ستیز شمشیرها در حوزه فرهنگ گوش را کر می کند و آزار می دهد ، اگر روابط عمومی بتواند در این دیوار بی اعتمادی رخنه ایجاد کند و همدلی را توسعه بخشد کار بسیار بزرگی انجام داده است .

پرهیز از فریب کاری
این یک اصل اخلاقی است، روابط عمومی نبایستی و نمی تواند افکار عمومی را فریب دهد، متاسفانه جریان اطلاع رسانی با نمایش حرکات مسئولان و انتشار سخنان ایشان اشتباه گرفته می شود، همایش ها و سمینارها عموما به صحنه تبلیغ سازمان مبدل می شود و افراد به مطرح کردن خودشان می پردازند، گاه از بیان واقعیت ها طفره می رویم و اطلاع رسانی به گونه ای سازمان دهی می شود تا بهترین نتیجه را برای ما و مدیرانمان داشته باشد، در این حالت رسانه ها به بلندگوهای یک طرفه مبدل می شوند که بایستی آنها را خرید و یا تطمیع کرد، متاسفانه الان تصور می شود بهترین روابط عمومی ها آنهایی هستند که بیش از همه در رسانه ها دیده می شوند.

افکار سنجی
این آخرین استراتژی نیست اما می تواند به بسیاری از مشکلات ما خاتمه دهد ، افکار سنجی محصول مدرنیته است و درصدد شناخت واقعیت ها و اوضاع و احوال بر می آید ، شاید امروز روابط عمومی کار مهمتری از این ندارند تا تصویر صحیحی از افکار عمومی به تصمیم گیران ارائه نمایند ، حوزه های اقتصاد، هنر، سیاست و فرهنگ از این جمله اند، افکار سنجی همانطور که میزان محبوبیت و یا درجه تنفر از سیاستمداران را مشخص می کند به همان اندازه می تواند سازمان ها و رهبران را در ترسیم خطوط سیاست هاشان یاری دهد ، شفاف سازی و جلوگیری از عوام فریبی محصول افکار سنجی است که با استفاده از روش های علمی محقق می شود .

استراتژی آخر
آفت روابط عمومی مدیریت نامناسب دولتی است، در این حالت روابط عمومی نه تنها خدمت چندانی به مردم نمی کند بلکه به ابزاری برای مسئولان تبدیل می شود، با روابط عمومی دولتی گاه موازنه قدرت به دست مدیران سیاسی تغییر می کند، روابط عمومی به شکل کنونی شانسی برای بقا ندارد ،چنانکه مدتهاست در کشورهای دیگر از بین رفته است، بنابراین استراتژی آخر پوست اندازی روابط عمومی هاست، در این صورت می توان به استقبال آینده رفت و تغییر را در آغوش گرفت .