طبق برخی از کتاب های تاریخ، خسرو پرویز ـ شاه ساسانی ایران که از 31 دسامبر 627 (نیمه شب و آغاز سال 628) در کاخ سلطنتی تیسفون بازداشت بود سوم اپریل 628 میلادی به تصمیم افسران ارشد و مقامات تراز اول دولت و تائید پسرش «شیرویه» کشته شد و این قتل، آغاز پایان امپراتوری ایران در عهد باستان بود که این ابرقدرت یک دهه بعد از آن در قادسیه از عرب های مسلمان شکست خورد، ظرف 14 سال فروپاشید و مهاجرت اعراب از جنوب غربی و سپس اقوام آلتائیک از شمال شرقی به ایرانزمین آغاز شد و آسیب دیدگی اصلی، از همین مهاجرت ها بود که شاهان ایران 12 قرن مانع از آن شده بودند تا تخریب فرهنگی صورت نگیرد. می دانیم که کوروش بزرگ جان خودرا در راه ممانعت از همین مهاجرت ها به تاجیکستان امروز ازدست داد. مورخان دیگر، قتل خسروپرویز را چهار روز پس از بازداشت، و در ژانویه 628 نوشته اند. به نوشته پاره ای از مورخان، خسروپرویز چند هفته در تاریکخانه کاخ سلطنتی زندانی بود که تصمیم به قتل او گرفته شد و مرگ او در ماه فوریه سال 628 صورت گرفت.

     خسرو پرویز در طول سلطنت خود با لشکرکشی های غیر ضروری و تصرف نقاط دوردستی چون اسکندریه مصر و نیز رنجاندن و از دست دادن ژنرالهایی چون بهرام مِهران (بهرام چوبین) و شهربراز و عصبی ساختن مسیحیان با انتقال صلیبی که مسیح در مارس سال 33 میلادی (گود فرایدی) در اورشلیم با آن مصلوب شده بود از فلسطین به تیسفون، کشور را تضعیف و در برابر انبوهی دشمن قرارداده بود. علت بازداشت او در کاخ، رها ساختن ارتش ایران در برابر رومیان در«نینوا» و فرار به تیسفون و پناه بردن به شراب بود.

     پس از وی شیرویه به نام قباد دوم شاه ایران شد و با این که با دادن امتیازهای متعدد صلح با امپراتوری روم شرقی (بیزانتیوم) را خرید نتوانست به آشفتگی داخلی پایان دهد و از اضمحلال تدریجی امپراتوری جلوگیری کند. به این ترتیب، اشتباهات یک فرد یک امپراتوری کهن را برباد و مسیر تاریخ جهان را تغییری کلی داد. در مدارس پرورش زمامدار و دوره های تاریخ استراتژی و پالیسی، کارهای خسروپرویز (تحت عنوان اشتباهات سیاسی ـ نظامی خسرو دوم) وسیعا و از دید انتقادی تدریس می شود تا مدیران بعدی کشورها؛ چنان اشتباهاتی را مرتکب نشوند که تنها در دو قرن گذشته ویلهلم دوم، نیکلای دوم، هیتلر، گورباچف و ... شدند.

منبع: www.iranianshistoryonthisday.com