شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- نوشیروان کیهانی زاده-   16 مارس سال 1914 زمانی که اروپا در آستانه جنگ بزرگ ( جهانی اول ) بود و دولتهای اروپایی سرگرم یارگیری و تقویت نظامی خود بودند مادام هانریت کایو همسر ژوزف کایو Josef Cailloux وزیر دارایی وقت فرانسه و قبلا نخست وزیر این کشور به دفتر روزنامه محافظه کار فیگارو در پاریس رفت و با شلیک شش گلوله « گاستون کالمه » سردبیر این روزنامه را کشت که رویدادی بی سابقه بوده است.

    فیگارو از زمانی که ژوزف کایو نخست وزیر فرانسه بود و دم از سازش با آلمان می زد و حاضر نمی شد بر طول خدمت سربازی بیفزاید با او در افتاده بود. این روزنامه قبلا هم زمانی که کایو وزیر بود و از دادن امتیازهایی به آلمان در مراکش و چند نقطه دیگر افریقا حمایت می کرد تا صلح را بخرد دست از او انتقاده کرده بود و نوشته بود که کوتاه آمدن در برابر تجاوز گر او را در ارتکاب تجاوز جری تر خواهد کرد.

    « کایو » پس از کناره گیری از نخست وزیری و بعدا قبول سمت وزارت دارایی تصمیم گرفت که مالیات ثروتمندان را تصاعدی بالا ببرد که فیگارو به عنوان صدای محافظه کاران ( صاحبان ثروت ) انتقاد کردن از او را از سر گرفت .

     فیگارو این بار به افشا گری ( اکسپوزه )از زندگی خصوصی و خانوادگی کایو پرداخت و به چاپ نامه های عاشقانه سالهای پیش وی دست زد تا او را از میدان به در کند . این نامه ها را کایو به زنی که بعدا با او ازدواج کرد نوشته بود. هنگام نوشتن نامه ها ، کایو با همسر اول خود زندگی می کرد و مردی زندار بود.

     این عمل فیگارو بر هانریت همسر کایو ( همسر تازه که نامه ها برای او ارسال شده بود) گران آمد ، زیرا که در جامعه انگشت نما شده بود . هانریت با خرید یک تپانچه به دفتر روزنامه رفت و سر دبیر آن را کشت و بازداشت گردید . شوهر او هم کناره گیری کرد .

    محاکمه هانریت چهار ماه بعد انجام شد . وی در بازجویی پلیس به قتل اعتراف کرده بود ولی دردادگاه ، وکیلان مدافع وی مطلب را عوض کردند و گفتند که گلوله ها خود به خود شلیک شده است ( شش گلوله !! ) و این استدلال پذیرفته شد و هانریت تبرئه گردید که یک ضعف بزرگ در تاریخ قضایی است.

    کایو سالها بعد باردیگر وارد سیاست گردید و از مشوقان دالادیه به سازش با هیتلر و موسولینی و جلوگیری از جنگ بود . وی در نوامبر 1944 در گذشت .

     ژوزف کایو در یادداشتهای خود نوشته است در سال 1906 که دولت فرانسه برای رفع اختلافات انگلستان و روسیه برسر ایران ، افغانستان و تبت به میانجی گیری پرداخته بود تا دو کشور با فرانسه برضد آلمان متحد شوند و او وزیر کابینه بود هنگامی که بحث به تقسیم ایران میان آن دوکشور رسید شدیدا مخالفت کرد ، زیرا از قضاوت تاریخ می ترسید. ولی ، روسیه و انگلستان در اوت 1907 به توافق رسیدند که ایران را به دومنطقه نفوذ تقسیم کنند و این تصمیم خود را عملی ساختند.