شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی ایران (شارا) || روزی مدیر دستگاه مرا نزد خود فرا خواند و بابت خبری که از زبان او نوشتم مرا به باد انتقاد گرفت!

انتقاد مدیر از نحوه خبر نویسی بود که چرا از اسم کوچک او در خبر نوشتم و چرا از وی با عنوان «ایشان»بکار نبردم!!

بهانه دیگر وی از استفاده از کلماتی چون «بیان داشت، اظهار کرد، او افزود و ...» در متن خبر بود!

با استدلال درباره نوع خبر نویسی طبق استانداردهای موجود برای او توضیح دادم و دریغ از قانع شدن!

روی میز کار مدیر روزنامه یی استانی بود و خبری از استاندار وقت یک استان را به او نشان دادم که شاید لااقل با آن قانع شده و دست از بهانه جویی بردارد!

خبر مربوطه در روزنامه درست همان چیزی بود که به ایشان شفاهی عرض کردم.

با نگاه به خبر کمی از آن حرارت و بهانه کاسته شد.

شاید اگر همین خبری را که نوشتم یک خبرنگار تهیه می کرد برای او سوال نبود اما برای ما که سعی می کردیم همچون خبرگزاری ها و با هرم وارونه خبر تهیه کنیم بهانه یی برای سرکوفت می شد!

متاسفانه مدیرانی از این دست کمتر از جریده استفاده می کنند و یا توجهی به خبر ندارند و نمی دانند شیوه خبر نویسی معمول در رسانه ها همان گونه است و روابط‌عمومی نیز می بایست از این شیوه های معمول تعریف شده استفاده کند و گرنه خبر تهیه شده برای خبرگزاری ها قابل استفاده نبوده و اگر هم بود باید ویرایش می شد.

برخی مدیران نگاه‌شان به روابط‌عمومی دلسرد کننده و عاری از احساس است.

روابط‌عمومی برای آنان زمانی خوب خواهد بود که طبق منویات آنان عمل کنند و مطابق خواست و دستور آنان باشد.

اینان رشد و شکوفایی روابط‌عمومی را بر نمی تابند و تصور می کنند یک روابط‌عمومی می بایست نردبان ترقی آنان باشد و لاغیر.

متاسفانه چنین مدیرانی هرگز نگاه خردمندانه یی به روابط‌عمومی نداشته و ندارند و جایگاه روابط‌عمومی را به واحدی در حد برگزاری مراسم و نصب پارچه و بنر می دانند.

امید است در سازمان ها و ادارات برای شناخت بیشتر روابط‌عمومی کلاس های آموزشی کوتاه مدت برگزار گردد تا مدیران با وظایف این بخش مهم و حیاتی آشنایی یابند.