شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- پیش از آن که شارون پولسکی پایش را به داخل پاساژ Eaton Centre در مرکز شهر تورنتو بگذارد، عکسی از ورودی آن می‌گیرد. در ورودی، طرحی از دوربین‌های مداربسته رسم شده، و زیر آن نوشته: <برای امنیت شما، این محیط تحت نظارت دوربین‌های ویدیویی است>. پس از ورود به پاساژ، او متوجه یک مانیتور می‌شود که نقشه دیجیتال روی آن، به مشتریان کمک می‌کند راه خود را در پاساژ پیدا کنند. اما توجه او به جای نقشه، به دایره سیاه کوچکی به اندازه‌ یک سکه‌ 25 سنتی است، که بالای مانیتور دیده می‌شود.

این دایره، یک دوربین است. پولسکی که مدیرعامل <شورای دسترسی و حریم خصوصی کانادا> است، می‌گوید در هیچ‌ جای این پاساژ، اعلانی وجود ندارد که وجود این دوربین های مخفی مجهز به ابزار شناسایی چهره را، اعلام کند. خریدارانی که هر روز به این پاساژ وارد می‌شوند، نمی‌دانند که این تکنولوژی پیشرفته، مرتبا در حال جمع‌آوری اطلاعاتی درباره‌ سن، جنسیت و حالت روحی آنهاست.

شرکت Cadillac Fairview که مالک Eaton Centre است، این فناوری شناسایی و تحلیل چهره‌ها را، افزون بر این پاساژ، در پاساژهای دیگر خود در کلگری نیز نصب کرده است. چندی پیش، یکی از این دستگاه‌ها دچار یک ایراد نرم‌افزاری شد، و یکی از رهگذران، متوجه شد که دستگاه در حال جمع‌آوری اطلاعات تحلیلی درباره‌ مشتریان عبوری است. این فرد سپس مطلبی در این باره در سایت Reddit منتشر کرد که به آغاز یک تحقیقات گسترده در این مورد، توسط مقامات دولت فدرال، انجامید. شرکت Cadillac Fairview نیز گفت که تا پایان این تحقیقات، استفاده از این دوربین‌ها را معلق نگاه خواهد داشت.

پولسکی و کارشناسان این رشته، با اشاره به اینکه این شرکت، تنها شرکتی نیست که از این نوع دستگاه‌ها استفاده می‌کند، توضیح می‌دهند که این کار، دقیقا خلاف قوانین موجود نیست. این کمپانی‌ها، صرفا از خلائی که در قانونگذاری در این مورد وجود دارد، برای تبلیغات بهره‌جویی می‌کنند.

دیوید فریزر یک وکیل حقوقی است که روی پرونده‌های مربوط به حریم شخصی (privacy) کار می‌کند. او در این باره می‌گوید: <مشکل اصلی اینجاست که این شرکت‌ها، هیچ اجبار قانونی برای ثبت استفاده از این دستگاه‌ها در املاک تجاری خود ندارند. به همین دلیل، آنها با این اطلاعات جمع‌آوری شده، که بر اساس قانون مصداق <تجاوز به حریم خصوصی> است، هر کاری که بخواهند می توانند بکنند>.

مساله‌ دیگر این است که <شورای ملی حریم شخصی>، به طور معمول به بازرسی و تحقیق درباره‌ این دستگاه‌ها نمی‌پردازد، مگر شکایتی دریافت کند و برای اینکه شکایتی بتواند تنظیم شود، مردم باید در ابتدا آگاه شوند که تصاویری که از آنها گردآوری شده، مورد تحلیل و گردآوری اطلاعات قرار گرفته است. پولسکی می‌گوید که در مورد پاساژهای Cadillac Fairview هم، اگر آن ایراد نرم‌افزاری روی نمی‌داد، هرگز تحقیقاتی آغاز نمی‌گردید.

اما در این میان، یک ابزار قانونی وجود دارد، که می توان از آن استفاده کرد. نام این ابزار <حریم شخصی متصل> است و <آن کاووکیان>، یکی از کمیسیونر‌های پیشین دولت فدرال در زمینه‌ حفظ حریم شخصی، از پیشگامان استفاده از آن بوده است. بر این اساس، اقدامات مربوط به حفظ حریم شخصی، به بخشی جدانشدنی از طراحی یک محصول یا یک کار خدماتی جدید، تبدیل می‌گردد. اتحادیه‌ اروپا، در تصویب قوانین جدید محافظت از داده‌های اطلاعاتی خود، موسوم به GDPR از این اصل استفاده کرد. اما در کانادا، قوانین مربوط به محافظت از حریم شخصی، به شدت تاریخ گذشته و از رده خارج هستند.

اما شرکت Cadillac Fairview پس از رسانه‌ای شدن موضوع تابلو‌های راهنمای پاساژهایش، در گفتگوهایش با رسانه‌ها، عنوان کرد که در مورد دستگاه‌های مورد استفاده‌ این شرکت، نیازی به کسب اجازه از مشتریان نیست، زیرا این دستگاه‌ها، تصاویر گرفته شده را ضبط و یا ذخیره نمی‌کنند. با این حال، فریزر می‌گوید هنگامی که شرکت‌ها، موضوع گردآوری اطلاعات را پنهان می‌کنند، این کار اعتماد را میان آنها و مردم از بین برده و باعث می‌شود بسیاری فکر کنند که این شرکت، کارهای خلاف قانون دیگری را نیز، پنهان می‌کند.

به گزارش ایران جوان، فریزر برای کمپانی‌هایی که از ابزارهای شناسایی و تحلیل چهره، و یا فناوری‌های مشابه استفاده می‌کنند، یک توصیه ویژه دارد. او می‌گوید: <اگر نمی‌توانید توی چشمان مشتریان تان نگاه کنید و این موضوع را برای آنها توضیح دهید، شاید معنی‌اش این باشد که نباید از این دستگاه‌ها استفاده کنید>.