شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- چندی پیش در جایی می خواندم که هلن فیشر، انسان شناس دانشگاه راتجز، پنج خصوصیت، زنانِ کارآفرین را که آنان را منحصر بفرد کرده و می تواند در موفقیت آنان بسیار مهم باشد، اینگونه عنوان کرده است:
1.مهارت‌های_ارتباطی
2.مهارت‌های_مردمی
3.مهارت‌های بکاری‌گیری تفکر شبکه‌ای
4.مهارت برقرای توافق
5.توانایی در ایجاد و گسترشِ روابط

همچنین، نیکلاس کریستف، ستون نویس نیویورک تایمز، چند سال پیش در پاسخ به این پرسش که وجود رهبران زن مهم است یا نه؟ چنین پاسخ داده بود که: "کارآمدترین روش برای مبارزه با فقر جهانی، کاهش درگیری های اجتماعی، همچون همیشه، سرمایه گذاری بر آموزش دختران و آوردن زنان به درون نیروی رسمی کار است." البته شواهد هم نشان می دهد در کشورهای توسعه یافته، داشتن زنان در پشت میز مدیریت، بر چگونگی مصرف منابع، هم از رهگذر تلاش ها برای در نظر گرفتن بودجه های جنسیتی و هم برای مواردی همچون تغییرات آب و هوا، تاثیر می گذارد. همانگونه که سازمان همکاری اقتصادی و توسعه (OECD) یادآوری می کند: "زنان در سنجش با مردان، اغلب، میزان بیشتری از درآمدشان را صرف خانواده و اجتماع شان می کنند."

آژانس آمریکایی توسعه جهانی (USAID) نیز می گوید: "وقتی که دختران 10 درصد بیشتر به مدرسه می روند، تولید ناخالص داخلی کشور، به طور متوسط، 3 درصد افزایش می یابد."

افزون بر این که وقتی زنان به یک میزان با مردان از امکانات برخوردار باشند، "بازدهی محصولات، 10 درصد افزایش می باید." و همه اینها در حالی است که در منشور جهانی «حق زنان بر شهر» در سطح مدیریت دموکراتیک محلی، نیز آمده است که: شهر نیازمند قوانینی است که حضور زنان در سطوح تصمیم‌سازی محلی را، هم در حوزه‌ی قانون‌گذاری و هم در حوزه‌ی اجرایی تضمین کند. حوزه‌های مربوط به زنان با بودجه‌های مستقل در ساختار حکمرانی محلی نهادینه گردند.

سیاست‌های عمومی در خصوص تغییر در شیوه تقسیم وظایف در حوزه خصوصی به اجرا گذاشته شوند و آمار و اطلاعات مربوط به کار و وقتی که زنان در خانه صرف تولید خدمات می‌کنند روشن گردد.