شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- تمام پیشرفت های امروز بشر در حوزه اقتصاد، فرهنگ، سیاست و اجتماع مدیون خلاقیت است. خلاقیت کلیدی ترین مسأله در جامعه ما و تمام جوامع در حال توسعه است که اگر به درستی با آن برخورد و زمینه ها و بسترهای آن فراهم شود بسیاری از مشکلات آنها حل خواهد شد.

صاحب نظران معتقدند با ورود به هزاره سوم ضروری است مردم مهارت هایی را آموزش ببینند که از آنها می توان به خلاقیت و برقراری ارتباط مؤثر اشاره کرد به گونه ای که انسان ها بتوانند بخوبی با یکدیگر ارتباط برقرار کرده و با بهره گیری از خرد جمعی و زایش افکار نو مشکلات را از بین ببرند.

زیرا امروزه ارتباطات نقش بسیار مهمی در پیشبرد اهداف یک سازمان ایفا می کند. بهبود کمی و کیفی فعالیت های سازمان، افزایش بهره وری از امکانات و نیروی انسانی در سایه انعکاس فعالیت های سازمان با جامعه و بهره گیری از امکانات و قابلیت های اجتماع و مشارکت عمومی افراد آن می باشد. در این راستا روابط عمومی ها به عنوان حلقه ارتباطی سازمان ها با جامعه نقش بسیار مهمی دارند. هرچه این حلقه ارتباطی گسترده تر و محکم تر باشد، به همان اندازه سازمان در پیشبرد اهداف و فعالیت های خود موفق تر خواهد بود. پس روابط عمومی ها برای اینکه بتوانند این حلقه ارتباطی سازمان را با جامعه حفظ کنند، باید در جستجوی تکنیک ها ، الگوها و شیوه های مناسب و جدید باشند.

نتایج و تحقیقات صورت گرفته نشان می دهد خلاقیت زمانی در میان انسان ها متجلی می شود که آنها از مرحله همدلی با یکدیگر گذر کرده اند. در این مرحله انسان ها به سرنوشت یکدیگر حساس بوده و در جهت رشد یکدیگر می کوشند و هر کسی خود را پل پیروزی دیگری قرار می دهد و در نهایت سبب می شود جریانی از علم و دانش و تجربیات میان آنها جاری شود که همین، زمینه ساز نوآوری و خلاقیت خواهد شد.

به همین خاطر، یکی از عوامل مؤثر در بروز خلاقیت در یک جامعه، زمینه سازی و بسترسازی در بین انسان ها جهت ایجاد فرهنگی است که در آن همگان در تلاش برای رشد دیگری هستند، زیرا خلاقیت نه ژنتیکی است و نه مربوط به نژادی خاص بلکه اکتسابی است و زمینه اش در نهاد همه انسان ها وجود دارد که نیاز به آموزش، زمینه سازی و فرهنگ سازی دارد.

ایجاد خلاقیت در روابط عمومی علاوه بر فرهنگ سازی، بستگی به سه فاکتور اساسی نیروی انسانی، محیط سازمانی و مدیریت دارد.

در روابط عمومی باید کسانی مشغول بکار شوند که علاوه بر داشتن تحصیلات در این رشته، از ویژگی ها و خصوصیات یک فرد خلاق نیز برخوردار باشند.

زیرا سیاست ها و تلاش های ابتکاری کارکنان زمانی می تواند به مرحله عمل و اجرا در آید که سازمان مطبوع آنها بتواند محیط و بستری مناسب را برای این مهم فراهم کند.

زیرا در محیط یا سازمان فقیر از حیث خلاقیت، تمایل به ریسک، بروز فکر انتقادی و میل به تغییر، کاهش قابل توجهی می یابد و علت پدید آمدن چنین حالتی را باید عمدتا در رفتارهای کلیشه ای و مملو از محدودیت ها، ارزیابی های ناکام کننده، روح محافظه کاری،‌ مقررات دست و پا گیر، نا امنی شغلی، ابهام در هدف و بی توجهی به افراد خلاق جستجو کرد.

در اینجا نقش مدیریت در مجموعه هایی مثل روابط عمومی که خلاقیت و نوآوری از ضروریات و عامل اصلی آن به شمار می رود، بسیار مهم و حساس است. زیرا مدیریت می تواند توانایی و استعداد خلاقیت و نوآوری را در افراد ایجاد، ترویج و تشویق کند و یا رفتار و عملکرد او می تواند مانع این امر حیاتی شود.

در اصل هنر مدیر خلاق در روابط عمومی، استفاده از خلاقیت دیگران و پیدا کردن ذهن های خلاق است. مدیر باید فضایی بیافریند که خودش بتواند خلاق باشد و افراد سازمان را هم نیز برای خلاقیت تحریک کند، که این فضا، فضایی است که از کار روزمره به دور است و اقتضاء می کند تا هر کسی مشکلش را خودش حل کند.

اگر روابط عمومی ها بخواهند دارای نقش محوری در فرایند تصمیم گیری سازمان ها داشته باشند، باید همگام با پیشرفت های علم و تکنولوژی زمینه و بستری مناسب را جهت ارتقاء توانمندی ها و فعالیت های خود فراهم کنند و این ممکن نخواهد شد مگر بواسطه خلاقیت، که نیاز به کار دسته جمعی، هم دلی، آموزش، تشویق و تغییر نوع نگرش در سازمان را دارد.