شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- مسئول اداره انتشارات و روابط فرهنگی دفتر روابط عمومی شرکت مخابرات استان تهران

یک دهه از برگزاری کنفرانس بین المللی روابط عمومی ایران گذشت.در این گذر ،همه ساله شاهد شعارهای محوری بودیم که در نگاه اول پر طمطراق و گاه بیگانه به نظر می رسیدند.

واژه هایی کمی تا قسمتی لوکس ،جدید و البته غریب برای من و شمایی که از بد یا خوش حادثه در دایره قسمت روابط عمومی ایران ،نقطه پرگار شده ایم.

در باب شعارهای مستور و سر به مهر ،البته تا قبل از برگزاری هر کنفرانس و روشن شدن مفهوم و چیستی آن ، هر کسی از ظن خود می کوشید در ذهن خود تفسیری ارایه دهد از این شعارها.و چون پرده بر می افتاد و صاحب نظران ،منورانه ،ابعاد و زوایای شعار را آشکار می ساختند،آنگاه بود که فاصله ها ،میان روابط عمومی ایرانی و آن چیزی که در فراسوی مرزها بعنوان روابط عمومی مطرح است ، حدیث حسرت آور میان ماه من تا ماه گردون را به همراه می آورد.

برای برخی از فعالان این حرفه در ایران ،نامانوسی شعارها شایدرنجش خاطر می آفرید از این که به چالش ها ،درد ها ، به گرفتاری های شغل پر استرس روابط عمومی در جامعه ایرانی بواسطه ابتر و ناقص بودن فضای ظهور و رشد این نهاد مترقی ،پرداخته نشده و صرفا ترجمه آخرین تحولات و مسایل روز روابط عمومی جهان که رصد شده است ، در رگ های منجمد اما به رو به گشودگی بدنه روابط عمومی کشور تزریق می شود در قالب کنفرانس.تزریقی که شاید نسخه درمان روابط عمومی ایران نباشد و برخی حتی گمان وواهمه ی پس زده شدن آن داشتند توسط بدنه رنجور ،صلب و خسته از روزمرگی های کارزار های نفس گیر روابط عمومی ایران.با این وجود ،تنوع در سطح ،جایگاه و میزان حرفه ای و تخصصی بودن روابط عمومی ایران ،موجب آن می شد برای برخی از فعالان عرصه ،جذابیت های شعار و موضوع کنفرانس ،نمود بیشتری یابد. اگرچه فاصله ها حس می شد اما دریچه های نو ،نگرش جدید و مبحثی تازه مطرح می شد که کشف و وقوف به آن ،کمک شایانی به درک واقعی از داشته ها، به فاصله ها،به آنچه که باید باشیم و نیستیم و به روابط عمومی ایرانی می کرد.

در دهمین کنفرانس نیز شعار یکپارچگی ،بر آمده از چالش ها و بروز کشمکش های تاریخی میان بخش های بازاریابی ،تبلیغات و روابط عمومی های جوامع مدرن است و هنوز هم بحث و جدل های ادامه دار میان صاحب نظران و متعصبان هرگروه برای آنکه بگویند اصالت و محوریت با کدامیک است ، وجود دارد و در نهایت منتج به طرح مقوله ارتباطات یکپارچه شد تا اثر بخشی فعالیت ها و دستیابی به منافع سازمانی را موجب شود.در کشور ما این نبرد و کارزار کمتر به چشم می خورد.مگر در سازمان های تجاری که در بازار رقابت ،بسته به نوع نگرش مدیران ارشد ،میزان مقبولیت نهاد روابط عمومی،میزان تخصص و حرفه ای بودنش ،در نقش حمایتی و یا تابعی از بخش بازاریابی قرار می گیرد.وایده آل آنکه بازاریابی در زیر مجموعه روابط عمومی به فعالیت بپردازد.البته این جمله آخر بطور یقین حمل بر تعصب رشته ای خواهد شد.

به هر تقدیر این شعار نیز به مثابه تمامی محورهای کنفرانس های برگزار شده در یک دهه اخیر را می توان در رخت و قامت روابط عمومی ایران حدیث حسرت آور میان ماه من تا ماه گردون را به همراه می آورد.ی بگونه ای دیگر تفسیر و تاویل کرد.یکپارچگی میان اجزا و عناصر تشکیل دهنده روابط عمومی،انسجام و استحکام در زنجیره فعالیت ها و تولید و توزیع پیام های هدفمند و غیره و ذالک.هرچند با این تفسیر نیز در برابر این پرسش قرار می گیریم که مگر ما تکه پاره ایم؟؟