شبکه اطلاع رسانی روابط‌عمومی یران (شارا)-|| هرساله با فرارسیدن ۲۷ اردیبهشت ماه روز جهانی ارتباطات و جامعه اطلاعاتی، پیام هایی با کلید واژه هایی همچون هنر هشتم، تبیین جایگاه روابط عمومی، مدیریت و وظایف استراتژیک، پیشتازی اطلاع رسانی، بهبود کیفیت خدمت رسانی به مردم، قلب تپنده، زبان گویا، مغز متفکر سازمان و عناوین بسیار دیگری روبه رو می شویم اما به راستی تاکنون به چه میزان موفق شده ایم تا جایگاه واقعی روابط عمومی ها را تبیین کنیم و مهم تر آنکه این تبیین و تشریح برای خود ماست یا مدیران یا سازمان؟؟

روابط عمومی حرفه ای و آگاه در صدد ساختن چهره ای در میان مردم و برجسته کردن خدماتش است اما نکته ای که همیشه مغفول مانده اهمیت ندادن به این جایگاه از منظر هنر است تا جایی که باید این بیت (توانگری به هنر است نه بمال و بزرگی به خرد است) را طلا گرفت از همین یک جمله می توان توانمندی های حوزه روابط‌عمومی را به رخ کشید، توانمندی هایی که تنها در سایه وجود یک مدیر خلاق، مبتکر، آشنا با مفاهیم روابط عمومی و مهم تر دلسوز محقق می شود. پس با طی این مراحل آن هم به درستی، جایگاه روابط عمومی برای مدیر و سازمان هم دارای اهمیت می شود. متاسفانه در سالهای اخیر در برخی سازمان ها این جایگاه والا، دستمایه سیاست شده و نتیجه آن متزلزل شدن این جایگاه، بی انگیزگی کارکنان و عدم کارآیی لازم شده است.

بله قربان گفتن های متعدد، اجرای دقیق سیاست های یک سازمان بدون هیچ گونه اظهار نظر و عدم خط مشی، آفت های یک مدیر در جایگاه روابط عمومی است مدیری که به جرات می توان گفت ربات است و بس.

ربات گونه عمل کردن نتیجه ای جز نابودی یک سازمان و زیر سوال بردن فعالیت های مدیر ارشد آن سازمان ندارد. مدیران رباتی تنها درصدد ارتقای جایگاه سیاسی و اجتماعی خود هستند نه ارتقا جایگاه روابط عمومی.

اگر قرار به دنبال کردن سیاست های یک سازمان منطبق با یک نظر واحد باشیم پس دیگر نقش هنر نه تنها کم رنگ می شود بلکه به ورطه نابودی می رسد. مدیر یک روابط عمومی در گام نخست باید جسارت در بیان و پیگیری امور به بهترین شکل ممکن و مدیریت آن در بین کارکنان بر اساس توانمندی هایشان باشد.

هنر در روابط عمومی انجام یک کار تیمی و گروهی بر مبنای توانمندی های افراد است نه اینکه در نهایت نظر تنها یک نفر غالب شود و تمامی این تلاش های منجسم بی انسجام شود. این نوع سازمان ها با چنین خصلت های بارزی انگشت شمار نیست کار در حوزه روابط عمومی با توجه به حجم بالای امور و فعالیت ها و فرسایشی شدن ذهن و روان کارکنان فقط عشق می خواهد و بس. البته از حق هم نباید گذشت که مدیران جسور و دلسوز هم کم نداریم مدیرانی که به صورت مداوم و مستمر در تحقق آرمان های واقعی روابط عمومی در بین عموم مردم هستند البته اگر خمیرمایه ای به نام سیاست بگذارد...!!!

در یک کلام اگر بخواهیم به ارتباطات و روابط عمومی از جایگاه هنر نگاه کنیم یعنی برقراری ارتباط درون و برون سازمانی با تکیه بر آموزه های ارتباطی و تعاملی مدیر روابط عمومی با سایر سازمان ها ، رسانه ها و اصحاب مطبوعات و در نهایت مردم.