شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی ایران (شارا)-|| در گذشته ضرب المثل" بی خبری خوش خبری است" بیانگر این واقعیت بود که فرد لازم نیست از همه چیز و همه کس خبر داشته باشد بخصوص اگر این اتفاقات منفی بود و می توانست فرد را آشفته کند و البته بی خبری جزوی از زندگی آدمها بصورت ناخواسته بود چرا که سرعت انتشار اخبار و ابزارهای انعکاس اخباردر مراحل ابتدایی پیشرفت بود وموتورکوچک اینترنت این چنین قامت نگرفته بود.

اما امروز زندگی غیر قابل پیش بینی دیروز تبدیل به فرایندی پیش بینی پذیرشده است. تلخ یا شیرین، شما دیگر حتی کمتر شاهد یک باران و برف غافلگیر کننده هستید هرصبح می توانید وضعیت هواشناسی را تا ده روز آینده و حتی بیشتر بر صفحه گوشی مشاهده کنید ،هرروز می توانید از همه عزیزانتان در گوشه گوشه دنیا با خبر شوید .یک تماس صوتی و تصویری می تواند پایان بخش دلتنگی شما شده و ارسال لوکیشن از مسیر حرکت یا محل استقرار می تواند نقطه صفر یک نگرانی باشد.
 

دیگر چیز پنهانی وجود ندارد و بی خبری از بین رفته است همه از هم مطلع هستند.

تغییر پروفایل ها نشان دهنده حالت روحی مخاطب است وپست ها و دل نوشته های اینستاگرام بیانگر اتفاقات روزمره ،مسافرت ها و رویدادهای خانوادگی و شغلی و سیاسی و....

بی خبری حتی به بهانه از دست رفتن گوهر کم یاب" غافلگیری" از بین رفته است و شما با نگاه به تقویم می دانید رویدادهای سالانه چه زمانی هستند. مهمانیها ،تولدها ،روز مادرو پدرو... گویی همه چیز قابل پیش بینی است و اینجاست که جهان به سمت هیجانهای بزرگ و غافلگیریهای عظیم پیش می رود به سوی بحران های عجیب چون" پاندومی کرونا "و ...گویی دیگر انسان برای خروج ار رخوت و بی تفاوتی و پیش بینی پذیری نیازبه موج های عظیم تری ازرویدادهای متفاوت دارد .

اما اینبار اینهمه مطلع بودن ناخواسته و در جریان ریزترین امور دنیا قرار گرفتن از وجود مونولیت یا ستون‌های فلزی مرموزتا مرگ دیه‌گو آرماندو مارادونا یا در یک خط مداری قرار گرفتن دو سیاره مشتری و زحل تا مشاهده مستندات تاریخی کشورها و برملا شدن همه ادعاها با روشدن یک عکس و فیلم از گذشته و یا حتی بزرگترین اتفاقات دنیا انسان‌ها را در معرض بمباران اطلاعاتی ناخواسته قرار داده که ‌با وجود پلتفرم‌های بسیار و امواج شدید اطلاع‌رسانی دنیای مجازی، انسان نیازمند یک بی‌خبری خود خواسته است تا لختی آرامش یابد و تنهایی بیشتری را تجربه کند تا حس های زخمی خود را دوباره ترمیم کند و دوباره بتواند غم و شادی واقعی را خارج از نوشته ها و" استیکرهای برباد" فضای مجازی تجربه کند.

منبع: R Movahhed