شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)-|| 21 مهر ماه 1335 شورای دانشگاه تهران با ایجاد رشته روزنامه‌نگاری در این دانشگاه موافقت کرد.

این نخستین بار بود که چنین تصمیمی گرفته می شد. این رشته چند سال بعد برای دوره چهار ساله خود دانشجو پذیرفت و چند سال بعد از آن هم تعطیل شد، زیرا عذر آورده شده بود که برای استخدام فارغ التحصیلان این رشته، به حد کافی نشریه وجود ندارد! و دانشگاه نمی خواهد که داوطلبان صرفا به خاطر دریافت مدرک لیسانس وارد آن شوند و پس از فراغت از تحصیل به شغل و پیشه دیگری بپردازند و در نتیجه هرچه را که درباره روزنامه نگاری آموخته اند بفراموشی بسپارند و نقض غرض شود.

نگاهی به تاریخ ایران در قرن جاری هجری خورشیدی نشان می دهد که دولتها از اینکه اهل حرفه روزنامه نگاری بخواهد نشریه منتشر کند بیمناک بوده اند و با راههای مختلف سد ایجاد کرده اند و ....

بااینکه ایران دهها سال پیش از این دارای روزنامه شده بود، تا سال 1335 (1955) برنامه آموزش روزنامه نگاری نداشت. نخستین دوره آموزش روزنامه نگاری را موسسه اطلاعات در خرداد 1335 هجری خورشیدی دایر کرد. سپس دانشگاه تهران به تاسیس دو دوره آموزش روزنامه نگاری کوتاه مدت برای روزنامه نگاران شاغل وقت دست زد که در آنها منحصرا دو استاد امریکایی تدریس می کردند. سپس دانشکده وابسته به موسسه کیهان دوره روزنامه نگاری دایر کرد و ....

آموزش روزنامه نگاری در ایران به دلیل کمبود مدرسان واجد شرایط لازم، نداشتن برنامه های درسی مدرن، عدم انتخاب دانشجو بر پایه درست (عدم توجه به استعداد حرفه ای و ...)، فقد پرکتیکوم در طول تحصیلات روزنامه نگاری و نبودن نشریه کافی جهت اشتغال پس از فراغت از تحصیل، پیشرفت چشمگیر نداشته است و بسیاری از دانشجویان این رشته به دلیل اینکه در امتحان ورودی دانشگاهها موفق به ورود به رشته دیگر نشده اند، آن را برگزیده اند. از آنجا که روزنامه نگاری، یک رشته تجربی است ( نه کاملا آکادمیک) در کشورهای پیشرفته، مدرسان این رشته از میان کسانی انتخاب می شوند که ضمن احراز شرایط تدریس، سالها عملا کار روزنامه نگاری کرده باشند و دانشجویان رشته روزنامه نگاری صرفا از میان داوطلبانی انتخاب می شوند که استعداد این کار را داشته و از هوش و روانشناسی خاص برخوردار باشند.

منبع: http://www.iranianshistoryonthisday.com