شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)-|| ما انسانها ذاتا دوست داریم فکر کنیم که قدرت تشخیص وضعیت خودمان را داریم. ما تقریبا فکر می کنیم که قصه زندگی خودمان را می دانیم ولی تحقیقات نشان داده است اکثریت بشر، به خاطر تعصباتی که در مغز انسان تعبیه شده است فقط تصوری از خودمان داریم.

همه ما مدام مشغول قضاوت حدود ۹۰ درصد مردمی هستیم که می شناسیم و تعجب می کنیم از اینکه چرا متوجه رفتار خود نیستند؟ قضاوتی که بدون هیچ تردیدی، شامل تک تک ما هم می شود.

اما واقعاً خوداگاهی و بهای رسیدن به آن چیست؟ ایا خوداگاهی ربطی به موفقیت اجتماعی و اقتصادی ما دارد؟ ایا با توجه به سیستم دفاع طبیعی که هر موجود زنده و بخصوص ما انسانها برای فریب دیگران و فریب خودمان داریم اصلا امکان دارد که به یک خوداگاهی کامل و یا حتی نسبی برسیم؟

خوداگاهی در یک تعریف کلی یعنی ناظر خود بودن و قابلیت دیدن رفتار، احساس و اعمال خود… یعنی اینکه بتوانیم از خودمان فاصله بگیریم و قادر به قضاوت ضعف و قدرت خویش باشیم. راه های مختلفی از طریق اخلاق، مذهب و منطق و حتی روانشناسی برای رسیدن به خوداگاهی وجود دارد.

شناخت قصه زندگی خودمان
در طی ده سال گذشته توجه روانشناسان بر روی این نکته قرارگرفته است که حد و مرز تصور و قصه ایی که در باره خودمان می بافیم را شرح دهد. به قول پروفسور روانشناسی Dan McAdams: «داستان هایی که در باره زندگی مان می گوئیم بخشی از هویت ما نیستند آنها همه هویت و شخصیت ما هستند»

ما بهتر است نگاه دوباره ایی داشته باشیم به تاثیر حوادث و آدمها و تجربیاتی که در طی زندگی داشتیم و دریابم که سطح مقاومت مان در برابر آنها چقدر بود و اینکه اصلا با هر ماجراو خاطره ایی چگونه کنار آمدیم.

بررسی روزانه هر آنچه که بر ما می گذرد
خیلی ساده سعی کنیم دقایقی از روز را به بازبینی رفتار و احساسات مان اختصاص دهیم. سعی کنیم از همهمه لحظه و اتفاقات جاری کمی فاصله بگیریم و دوباره تکه های پراکنده را در قابی درازمدت تر بچینیم

این تمرکز می تواند با یک قم زدن ساده، فرام کردن یک خلوت چند دقیقه ایی یا یادداشت های چند خطی از ماجراهای مهم روز باشد.

داشتن دوستان قابل اعتماد
همه ما ویژگی های ثابتی داریم که مدام در حین رویارویی با اتفاقات و ماجراهای زندگی، تکرار می شود. به عبارت دقیق تر، همه ما نقاط کوری از تشخیص داریم که معمولا قادر به دیدن شان نیستیم. ما در برابر بعضی ضعف ها و حساسیت ها، سپر دفاعی می گیریم. برای همین خوب است فرد قابل اعتمادی در زندگی داشته باشیم که از او بخواهیم آنها را ببیند و به ما خاطرنشان کند.

یافتن نظر صادق و صمیمانه افرادی که حسن نیت شان و قدرت تشخیص شان را قبول داریم یکی از بزرگترین وسایل نزدیک شدن به خوداگاهی است.

منب: www.thecut.com