شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- محمد امامی- انسان هماره در معرض خطا و اشتباه است. به ویژه انسان هایی که به دلیل دارا بودن موقعیت ها و مسئولیت های اجتماعی و اداری و ... در معرض تعامل و ارتباطات بیشتری نسبت به دیگران قرار دارند.

گرچه رفتار همه ما انسان ها در محضر خداست و دیده و ثبت می شود، اما رفتار برخی از ما به دلیلی که گفته شد در برابر دیدگان رسانه ها به عنوان نمایندگان افکار عمومی و نیز سایر اقشار که ممکن است انگیزه ها و دغدغه های متفاوتی داشته باشند.

در چنین شرایطی انسان خطاکار به ویژه مسئولان افزون بر درنظر داشتن خدای شاهد و گواه، باید ضمن مراقبت در رفتارهای خود در اجتماع ، به محض بروز خطا یا اشتباه در رفتارشان، صادقانه و صمیمانه مراتب پوزش و اعتذار خود را متناسب با تاثیری که رفتارشان داشته ابراز دارند.

باید تاکید کنیم که عذرخواهی از خطا یا اشتباه رخ داده نه تنها نشانه ضعف نیست، بلکه نشانه بزرگی روح فرد عذرخواه و صداقت وی در تعامل با دیگران است.

رواج فرهنگ عذرخواهی در هنگام بروز خطا می تواند ضمن جلب و گسترش اعتماد عمومی، فضای مناسبی را برای تعامل افراد و گروه ها و جریان ها و اقشار مختلف به ویژه فضای خدمتگزاری شایسته را میان مردم و مسئولان فراهم آورد.

اما در این میان برخی رفتارهای ناشایست و غیر اخلاقی همچون تمسخر، کینه توزی، مچ گیری، بدزبانی، افترا و برچسب زنی، زخم زبان، اهانت، فحاشی، هتاکی، تسویه حساب های سیاسی و رفتارهای مشابه ، می تواند مانعی برای رواج فرهنگ عذرخواهی گردد.

باید با عذرپذیری از انسان های صادقی که دچار خطا می شوند، و تقدیر از عذرخواهی آنان، به گسترش فرهنگ عذرخواهی کمک کنیم و با ترک رفتارهای ناشایستی که برشمردیم و تقبیح عمل زشت هتاکان مغرض و کینه توزان بدزبان، آنان را در رفتار زشتشان تنها گذاشته و زشتی رفتارشان را گوشزد کنیم.

فراموش نکنیم که یکى از موجبات غفلت و فراموشى از ذکر خدا استهزاى مؤمنان و بى احترامى به آنان است، باید دانست که اگر کسى با همین حال از دنیا برود و توبه نکند زندگى سخت و طاقت فرسایى در انتظار اوست و در روز قیامت کور و نا بینا وارد محشر شده و مشمول رحمت الهى واقع نخواهد شد، چنانکه مى‏فرماید:

و مَنْ اعْرَضَ عَنْ ذِکْرى فَانَّ لَهُ مَعیشَه ضَنْکا وَ نَحْشُرُهُ یَوْمَ الْقِیمَه اعْمى‏، قالَ رَبِّ لِمَ حَشَرْتَنى اعْمى‏ وَ قَدْ کُنْتُ بَصیرا، قالَ کَذلِکَ اتَتْکَ ایاتُنا فَنَسیتَها وَ کَذلِکَ الْیَوْمَ تُنْسى‏.

هر کس از یاد من روى گرداند براى او زندگى سخت و تنگى خواهد بود و روز قیامت او را نابینا محشور مى‏کنیم. او مى‏ پرسد: پروردگارا چرا مرا نابینا محشور کردى با اینکه من در دنیا بینا بودم؟ خدا در پاسخ مى‏گوید: این به خاطر آن است که آیات ما به تو رسید ولى تو آنها را بکلى فراموش کردى و به کیفر آن امروز تو فراموش خواهى شد (: ما تو را فراموش مى‏ کنیم‏).

به امید آن که با رواج فرهنگ عذرخواهی و عذرپذیری، به جای ترویج رفتارهای مچ گیرانه و کینه توزی و هتاکی، جامعه ای سالم و روادار و دارای سعه صدر داشته باشیم و با تحمل یکدیگر، سلامت روحی آحاد اجتماع را تضمین کنیم.