شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- چند روز پس از کودتای خونین و نافرجام ترکیه، دست اندرکاران وب سایت WikiLeaks حدود 300 هزار ایمیل را تحت عنوان <ایمیل های اردوغان> منتشر کردند و ترکیه هم در واکنش به این اقدام، WikiLeaks را بلوکه کرد.

بسیاری از افراد ادعا کردند که این ایمیل ها وجود فساد و رشوه خواری در دولت ترکیه را ثابت می کند. حتی ادوارد اسنودن، افشاگر فراری آمریکایی نیز بلوکه شدن سایت WikiLeaks را نشانه سانسور گسترده دولتی دانست. جالب اینکه بسیاری از رسانه های غربی از جمله Reuters  و Wired نیز با اسنودن هم عقیده بودند. در حالی که اشتباه می کردند. چون این اقدام غیرمسوولانه WikiLeaks که دارای هیچ گونه نفع عمومی نبود، جان میلیون ها نفر از مردم عادی ترکیه، بخصوص زنان را به خطر انداخت.

 روزنامه نگاران و کنشگران مخالف سانسور، هزاران ایمیل منتشر شده از سوی WikiLeaks را مورد ارزیابی قرار داده و به موضوعی که ارزش خبری داشته باشد، دست نیافتند. در واقع این ایمیل ها هیچ گونه ارتباطی با اردوغان یا اطرافیان و نزدیکان وی نداشتند و برخلاف آنچه ادعا شد، اسرار صاحبان قدرت را فاش نمی کردند.

آنچه از سوی WikiLeaks فاش شد، یک بانک اطلاعاتی عظیم حاوی اطلاعات شخصی میلیون ها نفر از مردم ترکیه، از جمله بانک اطلاعاتی مربوط به اطلاعات شخصی، آدرس محل سکونت و حتی شماره تلفن همراه زنان بالغ ترک بود. یعنی زنان واجد شرایط رای دادن ساکن سراسر ترکیه. بسیاری از این زنان عضو حزب عدالت و رفاه ترکیه (حزب متعلق به اردوغان) بودند که مشخصات کارت شهروندی آنها نیز افشا شده است.

 نباید فراموش کرد که سالانه صدها زن در ترکیه به دست همسران یا شرکای زندگی فعلی و سابق به قتل می رسند. زنانی که در ترکیه قربانی خشونت و آزار خانگی هستند، اغلب از دست آزارگران خود فرار کرده و زندگی مخفیانه ای را پیش می گیرند. بنابراین بایستی پیامد این اقدام نسنجیده WikiLeaks را جدی و خطرناک تلقی کرد.