شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- مجید رضاییان با اشاره به خدمات 40 ساله حسین قندی، روزنامه‌نگار پیشکسوت ایران گفت: قندی مظهر و مصداق روزنامه‌نگاری عملی در ایران است. رسانه‌ها هر چقدر هم که عوض شوند اما روزنامه‌نگاری عشق و قلم است و باید بجوشد.

خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) آیین پاسداشت از خدمات 40 ساله حسین قندی پیشکسوت روزنامه‌نگاری ایران چندی پیش با حضور جمعی از استادان ارتباطات در دانشگاه سوره برگزار شد و امروز در غم هجران این استاد پیشکسوت روزنامه نگاری، مجید رضاییان دوست و همکار حسین قندی از او می گوید.

مجید رضاییان درباره حسین قندی گفت: من از حسین قندی خاطرات بسیاری دارم و یک روزنامه‌نگار قبل از انقلاب با یک روزنامه‌نگار بعد از انقلاب همراه شد.

وی ادامه داد: این همراهی سه وجه داشت که من می‌خواهم از آن با عنوان پیوستگی روزنامه‌نگاری قبل و بعد از انقلاب یاد کنم. البته من در حدی نیستم که از قندی بگویم چون باید بالاتر از او باشم که نیستم.

رضاییان با بیان این‌که وجه اول، درک مهارت روزنامه‌نگاری است، گفت:‌ ارتباطات، تماماً فرم و ابزار نیست و هر چقدر هم که رسانه‌ها جدید شوند ما نباید در ساخت پیام ضعیف باشیم. «لیندرمن» می‌گوید روزنامه‌نگاری باید کارکرد عملی و معنایی داشته باشد که به نظر من کارکرد ارتباطی را نیز باید به آن اضافه کرد.

وی تاکید کرد: قندی مظهر و مصداق روزنامه‌نگاری عملی در ایران است. رسانه‌ها هر چقدر هم که عوض شوند اما روزنامه‌نگاری عشق و قلم است و باید بجوشد.

این پیشکسوت روزنامه‌نگاری کشور با اشاره به این‌که باید به این تجربه‌ها احترام عملی و پژوهشی گذاشت و احترام لفظی به درد نمی‌خورد، گفت: روزنامه‌نگاری مهارت می‌خواهد چرا که کار سختی است و نوع آن هم فرقی نمی‌کند این که روزنامه‌نگاری چاپی باشد یا سایبری.

وی ادامه داد: وجه دوم روزنامه‌نگاری، فهم و شعور است که خود از سه عنصر درک ارزش رویداد، درک نیاز مخاطب و درک سیاست رسانه تشکیل می‌شود. روزنامه‌نگار حرفه‌ای هر سه عنصر را با یکدیگر می‌بیند و درک این سه با یکدیگر بسیار مهم است.

وی اضافه کرد: خیلی از روزنامه‌نگاران تیتر می‌زنند ولی تناسب رویداد را درک نمی‌کنند.

رضاییان با تاکید بر این‌که «اخلاق» گمشده روزنامه‌نگاری ایران است، گفت: من در ویژه‌نامه‌ای که در روزنامه شرق برای ایشان در آمده تیتر زدم «این هرم وارونه نمی‌ماند» (اشاره به یک نوع سبک تنظیم خبر در مطبوعات با عنوان «هرم وارونه») معتقدم تجربیات آدم‌هایی مانند قندی متوقف نمی‌شود.

وی افزود: یک نفر را در بین شاگردان قندی پیدا کنید که نگوید سخت‌گیر نبوده ولی همواره با مهربانی و لبخند روزنامه‌نگار تربیت کرده و این همان اخلاق است؛ چرا روزنامه‌نگاران به قندی علاقه دارند؟ تنها به دلیل اخلاق او.

این روزنامه‌نگار کشور با تاکید بر نگاه پژوهشی در این حوزه گفت: باید به خودمان بیاییم و به نگاه پژوهشی و علمی روی بیاوریم.

وی اضافه کرد:‌ قله روزنامه‌نگاری، تیترزنی است. خیلی‌ها ممکن است در کار خبر به این قله نرسند؛ چرا که تیترزنی روح شاعرانه‌ای می‌خواهد و ممکن است یک نفر گزارشگر خوبی باشد ولی تیتر زن خوبی نباشد و قندی به قله روزنامه‌نگاری که همان تیترزنی است، دست یافت و برای این کار انتخاب شد.

رضاییان افزود: یکی از وجوه مشترک من و قندی این است که هر دو در عرصه تیترزنی انتخاب شدیم و شاید دستی در کار بود.