جناب آقای رئیس جمهور، باراک اوباما، شما اخیرا نگرانی خود را نسبت به نا امیدی های کشور ابراز کردید. شما دلیل این نا امیدی را پرورش بدبینی درباره دولت دموکرات دانستید. شما نیازی به نگاه کردن چیز دیگری جز دولت خودتان برای یک منبع اصلی ندارید. دولتی که در آن اخبار و اطلاعات توسط آژانس های فدرال هدایت می شوند.

ما از شما می خواهیم که از پیچاندن مردم جلوگیری کنید و اجازه دهید که همه چیز روشن شود. در طول دو دهه گذشته، سازمان های دولتی به طور فزاینده کارکنان خود را از برقراری ارتباطات با خبرنگاران بر حذر داشته اند مگر اینکه آنها از طریق امور عمومی یا مقامات سیاسی با آنها ارتباط برقرار کنند. این روند به ویژه در دولت فدرال اجرا شده است.

ما این محدودیت ها را نوعی سانسور تلقی می کنیم؛ تلاشی برای کنترل آنچه مردم اجازه دارند آن را ببینند یا بشنوند. سرکوب آزادی بیان با وجود تعهد شما در روز نخست در دفتر کاخ سفید، «دور جدیدی از گشودگی» را برای دولت فدرال به همراه داشته است و پس از آن دستورات اجرایی و رهنمودهایی داده شد که قرار بود چنین گشودگی را به ارمغان بیاورد.

تحقیقات اخیر نشان داده است که این مشکلات در ملت ها بسیار وخیم تر است، به ویژه در سطح فدرال. خبرنگاران گزارش داده اند که بسیاری از سازمان های فدرال کارکنان خودشان را از برقراری تماس با مطبوعات منع کرده اند، مگر رئیس هایی که کارکنان روابط عمومی را برای مکالمه در اختیار دارند. تماس همیشه به طور کامل بلوکه می شود. وقتی افسر امور عمومی سخن می گوید، حتی درباره مسائل روتین و عمومی، آنها اغلب همه چیز را ابراز نمی کنند و برخی چیزها را با وجود داشتن «سخنگو» محرمانه نگه می دارند.

گزارشگران پیش از اینکه سوالات را تهیه کنند جویای مصاحبه هایی هستند که برای انجام آن اجازه می خواهد. تاخیرها ممکن است برای روزها ادامه یابد، و این طولانی تر از مهلتی است که آنها یافته اند. افسران امور عمومی ممکن است پاسخ های مکتوب خودشان را به طور یکدست بدون جواب ارسال کنند. آژانس هایی که کنفرانس های مطبوعاتی با مقامات بی نام برگزار می کنند، اغلب این اختیار را ندارند. در بسیاری از موارد، این کار به وضوح برای کنترل اطلاعات خبرنگاران و مخاطبانی که اخبارشان را می خوانند انجام می شود.

یک بررسی نشان داد که 40 درصد از افسران امور عمومی خبرنگاران خاصی را منع کرده اند زیرا آنها چیزهایی را می نویسند که امور عمومی دوست ندارد نوشته شود. برخی بحث می کنند که کنترل بر دسترسی رسانه ای برای کسب اطمینان از انتشار اطلاعات موثق اعمال می شود. اما وقتی خبرنگاران نمی توانند با مسئول سازمان مصاحبه کنند، یا می توانند این کار را تحت نظارت انجام دهند، این مساله درک عمومی و اعتماد به دولت را تحت شعاع قرار می دهد. این یک مساله «مطبوعات در مقابل دولت» نیست. این مساله ای است درباره دموکراسی قوی که اطلاعات مورد نیاز مردم به صورت خود جوش و مورد اعتماد در موسسات دولتی پرورده شود. این امر همیشه اینگونه نبوده است. در سال های قبل، گزارشگران به سال های سازمان ها قدم می گذاشتند و با افراد مسئول ملاقات می کردند. تنها در طول دو دولت گذشته کنترل دسترسی رسانه ها به شدت در سازمان های دولتی تنگ شده است. در این دولت، حتی سازمان های غیر امنیتی از نوشتن درباره میزان قدرت خودشان و در میان گذاشتن آن با خبرنگاران بدون نظارت منع شده اند. در ضمن، پرسنل دولتی به راحتی می توانند با دیگران، اعم از لابی گرها، نمایندگان با منافع خاص، افراد پولدار آزادانه صحبت کنند؛ بدون این کنترل ها و بدون سهو عمومی.

• نیویورک تایمز داستانی را در دسامبر گذشته درباره سیستم های کدگذاری آی سی دی 10 مدیکال نوشته است که تغییرات عظیمی برای سیستم مراقبت های بهداشتی و سلامت عمومی به شمار می رود. اما مرکز درمان و خدمات درمانی، یکی از افراد دولتی که ریاست آی سی دی 10 را در اختیار داشت، اجازه نداد کارکنان با گزارشگر سخن بگوید.

• یک گزارشگر با یادداشتی تحقیقاتی، یک خبر آنلاین را از سازمانی در نیویورک سه مرتبه سوال کرد و بدون هیچ گونه موفقیتی به مدت شش هفته برای صحبت کردن با شخصی که مسئول پاسخ داده به سوالات ای پی ای بود پیچانده شد. سوال این گزارشگر درباره اقدامات شهر بوفالو در خصوص هدر رفت زباله های جهانی و زباله های خطرناک بود.

• یک گزارشگر روییترز بیش از یک ماه وقت خود را صرف کرد که سعی کند با دفتر امور عمومی ای پی ای برای تایید برخی موارد از طریق صحبت با دانشمندان سازمان درباره اثر تغییرات اقلیمی سخن بگوید. افسر امور عمومی پس از درخواست اولیه به او جواب نداد و سرپرست او نیز از این کار طفره رفت. تا زمانی که روزنامه نگار نا امید به طور مستقیم با رئیس ای پی ای تماس گرفت.

سازمان های امضا کننده خواستار پایان دادن به این نحوه ارتباطات سازمان های فدرال هستند. ما می خواهیم که شما در یک بخشنامه روشن به کارکنان فدرال بگویید که آنها نه تنها در پاسخگویی به خبرنگاران و عموم مردم آزاد هستند بلکه در واقع به انجام این کار نیز تشویق شوند. ما معتقدیم که این یکی از مهمترین چیزهایی است که می توانید برای ملت در حال حاضر انجام دهید. پیش از اینکه سیاست ها محکم تر و غیر قابل تغییرتر شوند.

ما همچنین می خواهیم که شما راهی را تهیه کنید که از طریق آن هرگونه حادثه ای که توسط بخش ارتباطات مسکوت گذاشته می شود، گزارش و اصلاح شود. ایجاد یک بازرس برای نظارت و اجرای هدف اعلام شده با شفافیت تمام و ارائه آن به دولت و عموم مردم به صورت صاف و پوست کنده در باره عملکرد خودشان انجام دهند. این راهی طولانی است که برای جلوگیری از نا امیدی و بدبینی های مردم امریکا نسبت به دموکراسی باید انجام شود.

دیوید کیلی یر

رییس انجمن روزنامه نگاران حرفه ای

8 جولای 2014
 

منبع مرجع:  شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)