"حسن خسروی" در گفت وگو بااکونیوزبا بیان مطلب فوق افزود: درد بزرگ روابط عمومی های ایران همانطور که میدانید این است که روابط عمومی در بیرون از سازمان خود حامی صنفی ندارند
وی همچنین در خصوص مباحث وچالش های بخش روابط عمومی نقطه نظرات خود را برای خوانندگان محترم اکونیوز به شرح زیر بیان کرد.

1- وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و شورای عالی اطلاع رسانی دولت چه وظیفه ای در قبال روابط عمومی ها دارند ؟
وی اظهار داشت:بد نیست ابتدا نگاهی داشته باشیم به سایت شورای اطلاع رسانی دولت http://www.scict.ir/portal/Home که در یکی از باکسهای آن عنوان دبیرخانه شورای عالی اطلاع‌رسانی درج شده است . مطالب این باکس را عینا جهت قضاوت و توجه به موضوع برایتان نقل میکنم که ذکر کرده :
"" دبیرخانه شورای عالی اطلاع‌رسانی در یک نگاه
دبیرخانه شورای عالی اطلاع‌رسانی در سال 1377 فعالیت خود را به عنوان یکی از نهادهای‌ پیش‌رو در حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات آغاز کرد و توانست در طول این مدت به کمک اختیارات تفویض شده و همکاری نهادهای دولتی و خصوصی، بسیاری از پروژ‌ه‌های حیاتی کشور را در حوزه ICT آغاز و به ثمر برساند. وظایف دبیرخانه در تیرماه سال 1384 بر اساس مصوبه شماره 565 شورای عالی انقلاب فرهنگی اصلاح و تصویب گردیده و جایگزین آیین نامه مصوب سال 1377 شد.
بر اساس ماده 1 آئین‌نامه شورای عالی اطلاع‌رسانی، به منظور سیاستگذاری در امر اطلاع‎رسانی و هدایت شبکه‎ها و مراکز اطلاعاتی و هماهنگی فعالیت آنها و تدوین برنامه‎های میان‎مدت و بلندمدت در زمینه ‌تحقیقات بنیادی، توسعه‎ای و کاربردی اطلاع‎رسانی در قالب نظام اطلاع‎رسانی جمهوری اسلامی ایران، شورای عالی اطلاع‎رسانی تشکیل می‎شود.
بر اساس ماده 2 آئین‌نامه مذکور، سیاستگذاری در امر اطلاع‎رسانی در چارچوب سیاستهای کلی نظام در امر اطلاع‎رسانی و با توجه کامل به مصالح دینی، علمی، فرهنگی و اخلاقی نظام انجام خواهد یافت. ""
این مدرس دانشگاه تصریح کرد:همانطور که ملاحظه مینمایید در مجموعه وظایف یا ماموریت های دبیرخانه شورا ، حرف و سخن و مطلب شفاف و مشخصی در باره روابط عمومی ها وجود ندارد . و اساسا کاراین شورا در ارتباط باوزارت آی سی تی یا همان ارتباطات و فناوری اطلاعات میباشد که ربطی به کار روابط عمومی ندارد . حتی در جاهای دیگر این سایت نیز شما اثری از موضوع و پیگیری کار روابط عمومی ها نمی بینید و صرف اشاره کردن به موضوع اطلاع رسانی الزاما به معنی عام وظایف و کارکردهای روابط عمومی ها نیست . پس بطور بنیادی اصل مسئله دارای اشکال و ایراد است . تا چه برسد به اینکه بیاییم بررسی کنیم که اصلا انتقال وظایف و جایگاه روابط عمومی ها از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به شورای عالی اطلاع رسانی دولت درست بوده است یا نه ؟
خسروی ادامه داد:به عبارت دیگر هنوز وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و شورای عالی اطلاع رسانی دولت برادری خود را به موضوع و مقوله روابط عمومی ثابت نکرده اند چه رسد به اینکه منازعه و گفتگو کنیم که سایه کدامیک از این نهادها بایستی بر سر روابط عمومی ها باشد . از سوی دیگر چون وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی متولی فرهنگ است نباید اکتفا به بازی کردن با کلمات نمود . چرا که کار روابط عمومی از کار یک وزارت و یک سازمان بزرگتر است .

2- مسئولان حکومتی تا بحال چه اقدام موثری برای ارتقای جایگاه روابط عمومیها داشته اند ؟
وی گفت:متاسفانه هیچ حرکت ملموس ، مستمر وکارشناسی امیدوار کننده ای در جهت رشد و شکوفایی روابط عمومی ها توسط وزارت ارشاد یا شورای عالی اطلاع رسانی دولت صورت نگرفته الا اینکه اخیرا بعد از این همه کش و قوس و و عده وعیدهای فراوان بالاخره بحث ارتقای جایگاه روابط عمومی از اداره کل به مرکز تصویب و ابلاغ شد که البته در عنوان کلمه مرکز نیز حرف و حدیثهایی وجود دارد که جای پرداختن به آن در این مجال نیست . . به هرحال موضوع روابط عمومی و باور روابط عمومی هنوز دغدغه اصلی مسئولان رده بالای کشورمان تلقی نمیشود چرا که این عزیزان درس روابط عمومی نخوانده اند . در دنیای پیشرفته مرسوم است که مدیران رده بالای سازمانها دوره های آموزشی تشریفات ، ارتباطات و روابط عمومی ، فن بیان و سخنوری ، اخلاق حرفه ای و... را میگذرانند ولی هیچ یک از ما جرات نداریم که برای یک رییس جمهور یا یک وزیر دوره روابط عمومی بگذاریم چون آنها احتمالا خود را بی نیاز از این مباحث میدانند که اینطور نیست و یا آنقدر درگیر امور اجرایی میشوند که اهمیت این موضوع برایشان کم رنگ و بی اهمیت میشود و این آفت بزرگی است برای مدیران ما . چرا که بسیار دیده شده که مسئولان رده بالای کشور در تعاملات و مذاکرات خود با طرفهای خارجی اصول دیپلماسی روابط عمومی وآیین تشریفات را به خوبی ندانسته و یا بی تفاوت از کنارآنها گذشته اند که خیلی زشت و ناپسند میباشد یا حداقل از اهمیت و جایگاه روابط عمومی اطلاع لازم و کافی را ندارند . و همه اینهابرمیگردد به ریشه تاریخی ورود روابط عمومی به کشور ما بدین معنا که روابط عمومی کورکورانه و تقلیدی وارد شد ولی فرهنگ آن بدرستی وارد کشور و ادبیات مدیریتی مدیران ما نشد . این است که بلد نیستیم بخوبی با روابط عمومی انس بگیریم . ما روابط عمومی حرفه ای را برنمی تابیم . چون ممکن است مدیریت ما را به خطر اندازد و چون اغلب مدیران ما نمیخواهند تاج و تخت مدیریتی شان را از دست بدهند بنابراین روابط عمومی تخصصی و حرفه ای که بخواهد واقعا حرفه ای ودرست عمل کند جایگاهی نداشته و عرصه جولان پیدا نمیکند بویژه آنکه در بیرون سازمان این روابط عمومی یک حامی درست و درمان محکم و قوی و برش دار ندارد و پشت روابط عمومی های ما خالی است و پناهگاهی مطمئن ندارند . مثلا روابط عمومی در کشور ما دارای سندیکا و اتحادیه و سازمان نظام صنفی نمیباشد بنابر این مظلومیت روابط عمومی های ما به جایی نمیرسد و دادخواهی از آنان نمیشود و اینها همه در حالی است که حتی کله پزها ( طباخی ها ) برای خود سندیکا و صنف دارند ولی در کمال ناباوری روابط عمومی ها هیچی ندارند .

3- روابط عمومی در ایران چه مشکلات و چالشهایی دارد ؟
عضو هیات مدیره انجمن روابط عمومی افزود:چالش ها و کمبودهای مهم حوزه روابط عمومی در کشورمان را میتوان در سه عنوان مهم خلاصه نمود : بودجه – اختیار – اعتبار .بودجه روابط عمومی ها شفاف و سازمان یافته نیست . لازم است روابط عمومی ها از نظر بودجه نیز دارای ردیف و جایگاه قانونی کارآمد و مشخصی باشند . در خصوص اختیار نیز بایستی عرض کنم که روابط عمومی بدون اختیار یک روابط عمومی ناقص و بی خاصیت است . شما اگر اختیار داشته باشید اقتدار پیدا میکنید . روابط عمومی که از خود اختیار ندارد اقتداری هم ندارد . کسی برایش تره هم خرد نمیکند . حرفش برش ندارد . خریدار ندارد . روابط عمومی ، مترسک سر جالیز نیست . روابط عمومی جان دارد ، حس دارد ، زنده است . روابط عمومی دارای اختیار ، سلسله مراتب دارد و میتواند سازماندهی کند و سر و ته داشته باشد . با برنامه به پیش برود . روابط عمومی بدون اختیار میشود آلت دست دیگران . روابط عمومی بدون اختیار میشود بله قربان گوی این و آن و این خیلی خطر ناک است . و در خصوص اعتبار هم بایستی بگویم که مدیران نباید در خصوص تعویض مدیران روابط عمومی ها عجله کرده و سلیقه ای عمل نمایند .درد بزرگ روابط عمومی های ایران همانطور که گفتم این است که در بیرون از سازمان خود حامی صنفی ندارند . روابط عمومی ها باید در بیرون حامی قوی داشته باشند . یک کسی باشد که آنها را ضبط و ربط کند . از سوی دیگر روابط عمومی ما با دنیای روابط عمومی بیرون از این مرزها بیگانه است . اتفاقات بسیار بزرگی در حوزه روابط عمومی در سطح دنیا به وقوع می پیوندد که ما از آنها بی تفاوت میگذریم در صورتی که آن اتفاقات مثل جشنواره روابط عمومی ها خود فرهنگ ساز بوده و اغلب ازنتایج آنها در طرحها و برنامه های کشورها استفاده میشود . همین چند وقت پیش در یکی از سایتهای روابط عمومی خارجی مطالعه میکردم که عده ای آمده اند برای آموزش روابط عمومی به بچه های کودکستانها از یک کمدین معروف آمریکایی بهره گرفته اند یعنی یک کار ریشه ای هدفدار و درست . آموزش از کودکستان آنهم با زبا ن طنز و شاد و توسط یک کمدین معروف . نه یک استاد دانشگاه . خوب این خیلی مهم است . باید توجه کرد . بعضی ها فکر میکنند که در خلا زندگی میکنند . بعضی ها فکر میکنند در یک جزیره دور افتاده از بشریت زندگی میکنند فلذا راه ها و روشهایشان فقط بدرد خودشان میخورد .