شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)-  توسعه گردشگری به ویژه در کشورهای کمتر توسعه یافته عالم موثری برای مقابله با فقر است و موجب افزایش درآمد قشرهای مختلف جامعه و توزیع عادلانه ثروت کاهش نرخ بیکاری و رونق اقتصادی و در نتیجه بهبود سطح رفاه و کیفیت زندگی مردم میشود. بسیاری از صاحبنظران گردشگری را یک فرصت منحصر به فرد اقتصادی میدانند در سالهای اخیر گردشگری به منبع عظیم درآمد در تجارت جهانی و عنصر مهمی در بهبود تنظیم موازنه بازرگانی و راز پرداختهای بسیاری از کشورها تبدیل شده است گردشگری بعنوان صنعت بدون دود، توانمندیها و پتانسیلهای بیشماری دارد رشد قابل توجه و چشمگیری گردشگری در پنجاه سال اخیر بیانگر اهمیت فراوان اقتصادی و اجتماعی این پدیده است. نظر به اهمیت روزافزون تامین پس انداز طریق صادرات غیر نفتی جهت توسعه کشور و اهمیت گردشگری به عنوان یکی از عوامل تولید ارز برای دستیابی‌به این امر مهم باید پژوهش و تحقیقات گستردهای صورت گیرد تا در توسعه این صنعت در مناطق مختلف کشور از جمله منطقه بیجار نقش برجسته¬ای ایفا کند. این تحقیق با هدف بررسی موانع موثر بر عدم توسعه گردشگری در بیجار انجام پذیرفت که با طرح دو سوال اصلی در خصوص تاثیر موانع موانع بازاریابی،موانع زیر بنایی وشش فرضیه (عدم تبلیغات،کمبود دفاتر اطلاع رسانی،عدم برگزاری جشنواره‌ها فصلی،نامطلوب بودن امکانات رفاهی بهداشتی،نا مطلوب بودن سیستم حمل و نقل،کمبود محورهای ارتباطی)مورد بررسی قرار گرفت. روش اجرای تحقیق توصیفی پیمایشی بوده که در راستای جمع آوری داده‌ها از روشهای کتابخانه‌ای و میدانی (توزیع پرسشنامه استفاده شد) نتایج کلی حاصل از تجزیه و تحلیل که از دیدگاه کارکنان و مدیران سازمان با استفاده از آزمون همبستگی اسپیرمن تمام روابط در سطح خطای 5% معنادار بوده و نامطلوب بودن امکانات رفاهی و بهداشتی بیشترین و کمبود سیستم حمل و نقل مناسب کمترین تاثیر را بر متغیر وابسته صنعت گردشگری داشته است هم چنین با استفاده از آزمون فریدمن متغیرها به شکل زیر از دیدگاه مدیران و کارکنان طبقه بندی شده اند:عدم تبلیغات مناسب،نامطلوب بودن امکانات رفاهی و بهداشتی،کمبود دفاتر اطلاع رسانی گردشگری،عدم برگزاری جشنواره‌های فصلی، نامطلوب بودن سیستم حمل و نقل،کمبود راهها ومحورهای ارتباطی و نامطلوب بودن آنها.

واژگان کلیدی : گردشگری،موانع بازاریابی،موانع زیربنایی،تبلیغات،توسعه گردشگری

مقدمه:
امروزه اغلب بجای واژه جهانگردی از واژه گردشگری استفاده می‌شود و گردشگری مفهومی جامعتر و دقیق‌تر از جهانگردی بوده و انواع سفرها را دربرمی‌گیرد. آرتور بورمن گردشگری را چنین تعریف کرده است؛ گردشگری مجموعه مسافرتهایی را دربرمی‌گیرد که به منظور استراحت، تجارت و تفریح انجام فعالیتهای شغلی یا شرکت در مراسم خاص انجام می‌گیرد و جابجایی شخص گردشگر از محل سکونت دائم خود در طی این مسافرت موقتی و گذرا می‌باشد بدیهی است افرادی که اقدام به مسافرتهای شغلی منظم بین محل کار و زندگی خود می‌کنند مشمول این تعریف نمی‌شوند (Giaoatzi, M, 2006; 39).
در عصر کنونی گردشگری بعنوان عاملی جهت بهبود کیفیت زندگی جوامع در حال توسعه تلقی می‌شود رشد و توسعه گردشگری همواره با تغییرات شگرفی در اوضاع سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و سبک زندگی انسانهااست و منشأ تحولاتی بنیادی در ابعاد گوناگون اقتصادی فرهنگی سیاسی و آداب و رسوم مردم می‌باشد (نیکنام، کامبیز و دیگران، 1389؛ 39).

رکن اصلی گردشگری جاذبه‌های طبیعی مقصد مانند کوهها، دریاها، دریاچه‌ها، جنگلها و غیره است که سبب می‌شود گردشگران به منظور دیدن آنها به آن مقصد خاص سفر کنند. اگر عامل موثر در گردشگری محیط و جاذبه‌های ساخته دست بشر است یکی از مهمترین اجزای این محیط مصنوعی فرهنگ ساکنان منطقه‌ی میزبان است لذا برای جلب گردشگران از مناطق مختلف کشور یا از کشورهای خارجی و با انگیزه‌های متفاوت وجود منابع و جاذبه‌های متنوع در مقصد ضروری است به اعتقاد مک کانل جاذبه گردشگری عبارت است از یک رابطه تجربی‌میان گردشگر یا جهانگرد و با مقصد یا محل مورد بازدید و کتاب و بروشورهای راهنما که اطلاعاتی مختصر و مفید را در خصوص آن محل یا مقصد ارائه می‌کند. ترکیب این سه عنصر با یکدیگر جاذبه‌ی گردشگری را شکل می‌دهد (لومسدون، 2000؛ 83).

نویسندگان:
امیر علی منصوری
کارشناسی ارشد مدیریت و مدرس دانشگاه پیام نور شهرستان بیجار

دانلود مقاله

منبع: TMBA