پس از کرونا، انتظارات کارکنان از رهبران روابط عمومی دگرگون شده است.
کارکنان نسل جدید به‌دنبال رهبرانی‌اند که صادق، همدل و مشارکت‌جو باشند، نه مدیرانی خشک و بی‌انعطاف.
آن‌ها رهبرانی می‌خواهند که اشتباهات را بپذیرند، حمایت کنند و با تیم یاد بگیرند.
در نگاه نسل Z، اعتماد، احترام و شفافیت ستون‌های اصلی رهبری‌اند.
در عصر هوش مصنوعی، بهترین رهبران کسانی هستند که انسان‌بودن را فراموش نکنند.
📅 ۲۲ اکتبر ۲۰۲۵
✍️ الیزابت جایلز | سردبیر پی‌آر مومنت
تغییر چهره رهبری در روابط‌عمومی
شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی ایران (شارا) || تا پیش از دوران کرونا، الگوی رهبری سازمانی بر اقتدار، سکوت و استقلال استوار بود. مدیران موفق کسانی بودند که همچون ناخدایان مقاوم، کشتی را در میان طوفان هدایت می‌کردند و به‌ندرت احساسات یا تردیدهای خود را آشکار می‌ساختند.
اما همه‌گیری، همه‌چیز را تغییر داد. پس از فروکش بحران، آنچه نیروی کار از رهبران خود انتظار داشت دگرگون شد. کارکنان دیگر از مدیران صرفاً قدرت‌محور پیروی نمی‌کردند، بلکه به‌دنبال رهبرانی بودند که منشأ همدلی، درک متقابل و ارتباط انسانی باشند.
به گفته ویل هارت، مدیر برنامه پی‌آر مومنت، «زیبایی رهبری در روابط عمومی این است که هیچ نسخه واحدی برای آن وجود ندارد؛ هر رهبر مؤثر، سبک منحصربه‌فرد خود را دارد.»
با همین رویکرد، پی‌آر مومنت از چند متخصص جوان روابط‌عمومی خواست تا بگویند رهبر ایده‌آل از نگاه آنان چه ویژگی‌هایی دارد.
رهبری که باعث ماندن می‌شود
مسکان بهاتیا، کارشناس ارشد حساب در آژانس The Mavericks می‌گوید:
«رهبر ایده‌آل کسی است که اولویت را به انسان‌ها بدهد، نه شعارها. کسی که واقعاً در رشد، سلامت روان و توسعه حرفه‌ای تیمش سرمایه‌گذاری کند. مدیری که بگوید “اشتباه کردن طبیعی است” و در بحران‌ها آرامش بیاورد نه وحشت. او باید از تیمش حمایت کند، نه متهم‌سازی کند؛ رهبرانی که این‌گونه عمل می‌کنند، وفاداری را نه با اجبار، بلکه با احساس تعلق ایجاد می‌کنند.»
ما در روابط‌عمومی کار می‌کنیم، نه اورژانس
النی جونز، کارشناس ارتباطات در TMPR می‌گوید:
«من از دنیای خدمات وارد فضای اداری شدم، و هنوز در حال یادگیریم. رهبر ایده‌آل برای من کسی است که واقعاً از حال تیمش باخبر باشد و میان زندگی کاری و شخصی تعادل ببیند.
او باید بازخورد بدهد، نه سرزنش؛ اشتباه را فرصتی برای یادگیری بداند، نه بحران. در نهایت، باید یادمان باشد که ما در روابط‌عمومی کار می‌کنیم، نه در اورژانس بیمارستان.»
رهبری جمعی، نه فردی
الیزابت بورسکی از آژانس Laika Communications باور دارد که رهبری در روابط‌عمومی نباید در یک فرد خلاصه شود:
«در دنیای چندوجهی PR، هیچ‌کس نمی‌تواند تمام ویژگی‌های رهبری را یک‌جا داشته باشد. به همین دلیل، من از کار در تیمی متنوع لذت می‌برم که هر مدیر در زمینه‌ای خاص درخشان است. یکی ساختاردهنده است، دیگری الهام‌بخش، و سومی آرامش‌بخش. این تنوع باعث می‌شود همیشه کسی باشد که بتوانی به او تکیه کنی.»
رهبر واقعی با تیمش در سنگر است
الیسا برازل از آژانس McCann Manchester می‌گوید:
«برای من، رهبر ایده‌آل کسی است که با تیمش “در سنگر” باشد. مدیری که به‌جای دستور دادن، وارد عمل می‌شود و در سختی‌ها کنار تو می‌ماند.
من به رهبری باور دارم که انسانی، صادق و شوخ‌طبع است؛ کسی که در عین صمیمیت، اقتدار دارد و با عملکردش احترام می‌آفریند. خوشبختانه در McCann با چنین مدیری کار می‌کنم؛ “کودی ویلوبی” الگویی از رهبری واقعی است — همیشه حاضر، شنوا و الهام‌بخش.»
رهبر ایده‌آل قرار نیست همه پاسخ‌ها را بداند
کاترین اسکیدمور از Fox Agency نگاه متفاوتی دارد:
«رهبر ایده‌آل کسی است که صادقانه بگوید “من همه پاسخ‌ها را نمی‌دانم.”
در عصر هوش مصنوعی و تغییرات سریع ارتباطی، چنین شفافیتی اعتماد ایجاد می‌کند. رهبرانی که با تیم خود یاد می‌گیرند و به‌جای تظاهر به دانایی، مسیر رشد را با هم طی می‌کنند، فرهنگ یادگیری مداوم را در سازمان نهادینه می‌سازند.
او باید در برابر مشتریان نیز همین‌قدر صادق باشد — وعده‌های غیرواقعی ندهد و روند پیشرفت را با آگاهی هدایت کند.
در نهایت، بهترین رهبران کسانی‌اند که بین شفافیت، آرامش و کنجکاوی تعادل برقرار می‌کنند و یادآور می‌شوند که حتی در عصر هوش مصنوعی، روابط‌عمومی هنوز “انسان‌محور” است.»
با کلیک روی لینک زیر به کانال تلگرام ما بپیوندید:
برای اطلاعات بیشتر درباره روابط عمومی و اخبار سازمان‌های مختلف، می‌توانید به وبسایت شارا مراجعه کنید.
انتهای پیام/