شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی ایران (شارا) || شاید برای بسیاری این پرسش پیش آید که روابط‌عمومی دقیقاً چه کاری انجام می‌دهد و چرا تا این اندازه برای سازمان‌ها اهمیت دارد. بسیاری از مردم، روابط عمومی را با تبلیغات یا رسانه اشتباه می‌گیرند، در حالی‌که ماهیت آن متفاوت است.
روابط‌عمومی به معنای برقراری ارتباطی صادقانه، آگاهانه و مؤثر میان سازمان و مردم است. متخصصان این حوزه، نه آگهی می‌خرند و نه برای انتشار خبر پول پرداخت می‌کنند، بلکه با استفاده از رسانه‌های معتبر و غیرپرداختی، تصویر مثبتی از سازمان می‌سازند و گفت‌وگو میان مردم و نهادها را تقویت می‌کنند.
آن‌ها داستان‌ساز و شنونده‌اند؛ با روایت‌سازی درست، دیدگاه جامعه را نسبت به سازمان شکل می‌دهند و با گوش دادن فعال، واکنش‌ها و احساسات مردم را می‌سنجند تا از بروز بحران جلوگیری کنند یا در هنگام بحران، آسیب‌ها را کاهش دهند.
جایگاه روابط‌عمومی در کانادا
در کانادا، روابط‌عمومی یکی از حوزه‌های پررشد و پرتقاضاست. بیشتر شرکت‌ها، نهادهای دولتی و سازمان‌های غیرانتفاعی دارای بخش روابط‌عمومی هستند. بسیاری از دانشگاه‌ها نیز دوره‌های تخصصی در این زمینه ارائه می‌دهند؛ برای نمونه، دانشگاه «مونت سنت وینسنت» یکی از معتبرترین مراکز آموزش روابط‌عمومی در این کشور است.
در سطح حرفه‌ای نیز انجمن‌هایی مانند انجمن روابط‌عمومی کانادا (CPRS) از منافع شاغلان این حوزه حمایت کرده و برای ارتقای دانش و اخلاق حرفه‌ای فعالیت می‌کنند.
تعریف روابط‌عمومی
روابط‌عمومی حرفه‌ای است که پیوسته با تحولات اجتماعی و فناوری در حال تغییر است و تعریف ثابتی ندارد. یکی از تعاریف معروف، تعریف پژوهشگران «گرونیک» و «هانت» است که می‌گویند: «روابط‌عمومی یعنی مدیریت ارتباط میان یک سازمان و مخاطبان آن.»
این تعریف بر جنبه مدیریتی روابط‌عمومی تأکید دارد؛ یعنی روابط‌عمومی صرفاً تولید محتوا نیست، بلکه فرایندی علمی و برنامه‌ریزی‌شده است.
در تعریف‌های جدیدتر، مانند تعریف انجمن روابط‌عمومی کانادا (CPRS)، بُعد اخلاقی و اجتماعی نیز اضافه شده است: روابط‌عمومی یعنی «مدیریت هدفمند ارتباطات میان سازمان و گروه‌های مختلف مردم، برای دستیابی به تفاهم متقابل، تحقق اهداف سازمان و خدمت به منافع عمومی.»
تفاوت اصلی این تعریف با تعریف‌های قدیمی‌تر در همین نکته است: روابط‌عمومی تنها برای سود سازمان نیست، بلکه در خدمت جامعه نیز هست.
نقش‌ها و وظایف روابط‌عمومی
بر اساس دیدگاه انجمن‌های حرفه‌ای، روابط‌عمومی مجموعه‌ای از فعالیت‌های کلیدی را دربر می‌گیرد، از جمله:
پیش‌بینی و تحلیل افکار عمومی و بررسی اثرات آن بر فعالیت‌های سازمان؛
مشاوره به مدیران درباره ارتباطات داخلی، سیاست‌گذاری و مدیریت بحران؛
حفظ و ارتقای اعتبار و شهرت سازمان؛
پژوهش و ارزیابی مداوم برنامه‌های ارتباطی؛
برنامه‌ریزی و اجرای اقدامات برای بهبود تصویر عمومی سازمان؛
آموزش، مدیریت منابع انسانی و تولید محتوای مؤثر برای ارتباط با مخاطبان.
شاخه‌های روابط‌عمومی
روابط‌عمومی حوزه‌ای گسترده است و شاخه‌های متنوعی دارد، از جمله:
ارتباطات بحران (مدیریت شرایط بحرانی)،
ارتباطات داخلی (تعامل با کارکنان و مدیران)،
روابط رسانه‌ای (ارتباط با خبرنگاران و مطبوعات)،
روابط سرمایه‌گذاران (اطلاع‌رسانی مالی و اقتصادی)،
نویسندگی سخنرانی‌ها و محتوای مدیران،
برنامه‌ریزی و اجرای رویدادها،
روزنامه‌نگاری برند و ارتباطات دیجیتال.
اصطلاحات نزدیک به روابط‌عمومی
در این حوزه، واژه‌های متعددی به‌کار می‌رود که گاه باعث سردرگمی می‌شوند.
ارتباطات سازمانی: شامل همه فعالیت‌های ارتباطی درون شرکت یا نهاد است.
ارتباطات راهبردی: به استفاده هدفمند از ارتباطات برای تحقق مأموریت سازمان گفته می‌شود.
ارتباطات بازاریابی: بر معرفی محصولات و خدمات تمرکز دارد.
امور عمومی: بیشتر در زمینه سیاست، قانون‌گذاری و روابط دولت و جامعه کاربرد دارد.
جمع‌بندی
روابط‌عمومی، ترکیبی از علم، هنر و اخلاق است.
این حرفه تنها انتقال پیام نیست، بلکه مدیریت آگاهانه و انسانی ارتباطات برای ایجاد درک متقابل و اعتماد میان سازمان و جامعه است.
موفقیت در روابط‌عمومی یعنی رسیدن به تعادلی میان منافع سازمان و منافع عمومی — جایی که ارتباطات، به نفع همگان عمل می‌کند.
منبع: https://pressbooks.atlanticoer-relatlantique.ca
با کلیک روی لینک زیر به کانال تلگرام ما بپیوندید:
انتهای پیام/