شبکه اطلاعرسانی روابطعمومی ایران (شارا) || بتی بیگومب هشت مایل از جنگل را پیاده طی کرده بود و همچنان اثری از آدمیزاد نمیدید. او با پیادهروی طولانی بیگانه نبود؛ در شمال اوگاندا بزرگ شده بود، جایی که برای رفتن به مدرسه باید چهار مایل را پیاده میرفت و برمیگشت. او زندگی را با یک وعده غذا در روز گذرانده بود، در خانهای روستایی و اشتراکی که عمویش با هشت همسر خود در آن سکونت داشت.
حال هرطور شده بود خود را به پارلمان اوگاندا رسانده و چالشی را به عهده گرفته بود که هیچیک از همگروهیهایش جرئت آن را نداشتند، یعنی تلاش برای برقراری صلح با یک افسر عالیرتبۀ ارتش. جوزف کنی رهبر ارتش مقاومت خدا بود. او و گروه شورشیاش سرانجام مسئول قتل بیش از صدهزار انسان، ربودن بالای سیهزار کودک و آوارگی بیش از دو میلیون اوگاندایی دانسته شدند.
اوایل دههٔ نود میلادی، بتی رئیسجمهور اوگاندا را متقاعد کرد که او را نزد کنی بفرستد تا ببینند آیا میتواند جلوی خشونت را بگیرد یا نه. وقتی بتی سرانجام بعد از ماهها تلاش با شورشیان تماس برقرار کرد، آنها مذاکره با یک زن را اهانتآمیز تلقی کردند. با اینحال، بتی برای گرفتن مجوز ملاقات با خودِ کنی به شیوهٔ خودش مذاکره میکرد. دیری نگذشت که کنی بتی را «مامان» صدا کرد و حتی پذیرفت که جنگل را ترک کند و مذاکرات صلح را آغاز کند.
اگرچه تلاشها برای برقراری صلح موفقتآمیز نبود، اما بازکردن ذهن کنی برای گفتوگو و مذاکره دستاورد چشمگیری بود. بتی بهخاطر تلاشهایش برای پایاندادن به خشونت بهعنوان زنِ سال در اوگاندا برگزیده شد. وقتی با او صحبت میکردم، پرسیدم چگونه موفق شد گفتوگو با کنی و افرادش را پیش ببرد. او پاسخ داد که *کلید این کار متقاعدکردن یا حتی تملق نبود بلکه گوشدادن بود.*
به این فکر کنید که خوب گوشدادن چقدر نادر است. معمول است که پزشکان بعد از یازده ثانیه حرف بیمارانشان را قطع کنند، با اینکه بیماران برای توصیف علائم بیماریشان به بیست و نه ثانیه زمان نیاز دارند. همچنین نود و چهار درصد از مدیرانی که از سوی کارمندانشان بهعنوان بدترین شنوندهها شمرده شدند خود را شنوندگان خوب یا بسیار خوبی قلمداد میکنند.
خوب گوشکردن فراتر از کمحرفی است و مجموعهای از مهارتها را در پرسش و پاسخ شامل میشود. باید گوشکردن را با اظهار علاقۀ زیاد به علایق دیگران آغاز کنیم، بهجای اینکه بخواهیم گفتههایشان را قضاوت کنیم یا بهدنبال اثبات حرف خودمان باشیم.
وقتی سعی میکنیم افراد را تغییر دهیم کار سختی در پیش داریم. حتی اگر نیتمان خیر باشد، باز ممکن است در جامۀ واعظی درآییم که روی منبر نشسته یا دادستانی که آخرین دفاعیات را بیان میکند یا سیاستمداری که در حال سخنرانی تبلیغاتی است.
در یک سری آزمایش نشان داده شده است که تعامل با شنوندهای همدل، بیطرف و دلسوز باعث کاهش اضطراب و حالت تدافعی افراد میشود. افراد در این آزمایش توانستند تناقضات فکری خود را با فشار کمتری از خود دور کنند و همین امر آنها را ترغیب میکرد تا عقاید خود را عمیقتر بکاوند، نکات دقیق و جزئی بیشتری در آنها تشخیص دهند و آنها را با صراحت بیشتری به اشتراک بگذارند.
مزایای گوشکردن فقط محدود به تعاملات تک به تک نیست. این مزایا میتوانند بهصورت گروهی هم ظاهر شوند. آزمایشهایی که در سازمانهای دولتی، شرکتهای فناوری و مدارس انجام پذیرفتهاند حاکی از این هستند که نگرشهای افراد پس از مشارکت در حلقۀ گفتوشنود پیچیدهتر و غیرافراطیتر میشود. در این محافل هربار یکی از اعضا مجلس را به دست میگیرد و دیگران همه بادقت به او گوش میکنند.
روانشناسان توصیه میکنند این مهارت را در نشستوبرخاست با کسانی تمرین کنیم که گاهی درک آنها برایمان مشکل است. ایده این است که به آنها بگوییم ما تلاش میکنیم شنوندگان بهتری باشیم، دوست داریم افکارشان را بشنویم و پیش از ارائه پاسخ، چند دقیقهای گوش خواهیم داد. بسیاری از افراد خوشصحبت سعی میکنند خود را باهوش نشان دهند. اما شنوندگان ماهر بیشتر علاقه دارند احساس باهوشبودن را به مخاطبانشان القا کنند.
این همانچیزی است که بتی بیگومب تصمیم گرفت در اوگاندا انجام دهد. بتی سفر به مناطق روستایی را برای بازدید از اردوگاههای آوارگان داخلی شروع کرد. او متوجه شد که بعضیها ممکن است خویشاوندی در ارتش جوزف کنی داشته باشند و شاید از محل تقریبی اسکان او اطلاعاتی داشته باشند. اگرچه او آموزشی در مورد مصاحبۀ انگیزشی ندیده بود، بهطور شهودی فلسفهاش را درک میکرد. در هر اردوگاه، به مردم اعلام میکرد که برای سخنرانی آنجا نیامده بلکه آمده است تا به حرفهایشان گوش کند.
منبع: گاهنامه مدیر
انتهای پیام/
با کلیک روی لینک زیر به کانال تلگرام ما بپیوندید:
<div id=”div_eRasanehTrustseal_24429″></div>
<script src=”https://trustseal.e-rasaneh.ir/trustseal.js”></script>
<script>eRasaneh_Trustseal(24429, false);</script>
نظر بدهید