شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)– هدف این نوشتار پرداختن به چرایی و علل شکل گیری جریان یک سویه اخبار، از کشورهای توسعه یافته بسوی سایر ملل نیست. در باب امپریالیسم خبری و قدرت رسانه های غرب که چرخه نظام اطلاع رسانی را همواره به نفع خود هدایت و راهبردی می کنند نیز مجالی در این مقال نگنجد.
با نگاهی اجمالی به صفحات نخست روزنامه های امروز سه شنبه 11 مهر 1396 و درنگی در عناوین خبری منتشر شده پیرامون حادثه تیراندازی در شهر لاس وگاس کشور آمریکا، شوق انگیزی نهفته در پس تیترها هویدا می شود.
شوقی ناشی از جهان سومی بودنمان که به فراخور خط و مشی رسانه های موجود و با اهداف و انگیزه های متعدد و متفاوت از هم، منجر به انعکاس خبری دهشتناک از ینگه دنیا شده است.
بسیار قابل تامل و اندوهناک است عناوین خبری که نقش بست بر صفحه نخست روزنامه های ما. تیترهایی با عنوان کابوس لاس وگاس، کنسرت خون و جنون در لاس وگاس، قمار مرگ، فستیوال مرگ در لاس و گاس، آهنگ مرگ در لاس وگاس، رگبار مرگ در لاس و گاس، استخر خون، سمفونی مرگ، کنسرت ترور و کشتار در لاس وگاس.
شکی نیست که مرگ آدمیان هرگز و در هیچ جا خبری مسرت بخش نیست و نخواهد بود، کشته شدن بیش از 50 نفر انسان و زخمی شدن بیش از 500 تن دیگر روح و روان همنوعان را آزرده می سازد.
اما چرا خون شهروندان ساکن در یک نقطه از زمین خدا رنگین تر از سایر مردمان جهان، اینچنین با این حدت و میزان فراوانی بر رسانه ها نقش می بندد؟ در حالی که اخباری با تعداد کشته شده های فروان تر در کشورهایی دیگر، کمرنگ جلوه می کند، بعنوان مثال برخورد دو قطار با تلی از انسانهای کشور هندوستان، سهم کمتری از فضای رسانه ها را در برمی گیرد.
در همین روزها در جای جای کره خاکی شاهد از بین رفتن انسان های بسیاری هستیم که در نزاع ها و جنگ های برپا شده، جان می دهند. اعم از مسلمانان میانمار، یمن، عراق، غزه و سوریه. براستی چه شده است که ارزش انسان در درون مرزهای تعریف شده اینقدر متفاوت است؟ کدام عامل یا عوامل سبب درجه بندی مقام انسان در نظام های مختلف شده است؟
بدون تردید در خلق و آفرینش فضایی که کرامت انسان ها در مرتبه اعلایی قرار می گیرد، مردمان همان دیار بیش از سایر عوامل بیرونی نقش آفرین هستند. آنگاه که غلبه منافع فردی بر منافع جمعی را شاهد باشیم، آنجا که حس خوب همشهری بودن را به معنای واقعی کلمه درک کنیم، آنجا که خویشتن را در حال عبور از خط عابر پیاده ببنیم وقتی که پشت فرمان هستیم، آنجا که بنی آدم اعضای یکدیگر شویم.
کرامت بخشیدن هایی که فارغ از زیرساخت های اجتماعی، نگرش ها و ایدئولوژی های حاکم بر جوامع و مکاتب بشری، به دست خود انسان های هر اجتماعی شکل خواهد گرفت، همانگونه که سالیان پیش، نماد برابری و یکسانی ارزش انسان ها، بر سردر ورودی سرای بوالحسن خرقانی نقش بست و همچنان پابرجاست هرکس در این سرای درآمد نانش دهید و از ایمانش مپرسید.
اگرچه باز هم نمی توان منکر نقش و تاثیرگذاری غول های رسانه ای جهان غرب، سلطه آنها بر جریانات خبری و کم آوایی صدای ملل جهان سوم بود، با این حال می توان مقام انسان را از هر رنگ و نژاد و درون هر مرزی با احترام به همنوعان، ارتقا داد تا جایی که ارزش یک قطره خون در تمام پهنه گیتی به یک مقدار و یک رنگ باشد.
منبع مرجع: شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)
| ||||
