شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)–|| مقاله زیر تحت عنوان« روابط عمومی در آموزش عالی» نوشته آقای دکتر رضا امینی که از «نشریه نصیر شماره ۳۸ و ۳۹ دانشگاه صنعتی خواجه نصیر» استخراج شده است جهت مطالعه خوانندگان گرامی ماهنامه انجمن روابط عمومی ایران درج میگردد.
دانشگاههای مترقی در سراسر جهان به اهمیت خدمات روابط عمومی خوب پی بردهاند چنانکه هیچ دانشگاه معتبری وجود ندارد که اداره روابط عمومی نداشته باشد و با استمداد از برنامههای روابط عمومی به حل مشکلات روزافزون خود به تلاش و تکاپو در نیاید.
یک رشته از مشکلات دانشگاهها جنبه عمومی دارد و مختص یک دانشگاه یا دانشگاههای یک کشور نمیباشد:روزافزون بودن تعداد داوطلبان ورود به دانشگاه،کم بودن تعداد استادان یا هیات آموزشی صلاحیتدار و فقدان تسهیلات و بودجه کافی برای بهبود ماهیت و خاصیت آموزش عالی از جمله مشکلات عمومی محسوب میگردد.
هر سال و خاصه در سالهای آینده همه دانشگاهها با مشکل استخدام هیات آموزشی صلاحیتدار-احداث بناها و ساختمانهای بیشتر و از همه مهمتر با مشکل انتخاب دانشجویان واجد شایستگی برای آموزش عالی مواجه خواهند بود.این مشکلات وظایف سنگین و عظیمی به عهده ادارات روابط عمومی دانشگاهها محول میکند.از این رو ماموران روابط عمومی باید به حقیقت رموز و اسرار این حرفه وارد باشند.
کالجهای آمریکا برای انجام فعالیتهای روابط عمومی از یک موسسه مشاور به نام«انجمن روابط عمومی کالجها»استفاده میکنند.این انجمن در مه ۱۹۴۶ به وجود آمد و از همان زمان در تنظیم برنامههای روابط عمومی برای موسسات آموزش عالی نقش موثری ایفا کرده است. در سال ۱۹۴۶ تعداد اعضای این انجمن نزدیک به صد هزار نفر شد،یک عده از این اعضاء تخصص و مهارت در جمع آوری وجوه دارند و با تنظیم برنامههای موثر مبالغ قابل ملاحظهای برای موسسات آموزشی اعانه جمع میکنند.
در انتخاب روسای دانشگاهها و دانشکدهها در آمریکا امروزه ملاحظات روابط عمومی بیش از پیش مورد توجه واقع میگردد.یکی از شرایط حتمی و ضروری برای رئیس دانشگاه و یا رئیس دانشکده این است که مهارت در روابط عمومی داشته باشد.بسیاری از دانشگاههای آمریکا،ادارات انتشارات سابق خود را به ادارات روابط عمومی تبدیل کرده و به مسوول روابط عمومی خود مقامی در ردیف ریاست دانشکده اعطا کردهاند تا او بتواند در کلیه جلسات مهم ریاست دانشگاه حضور پیدا کند و به سیاستهای دانشگاه و کلیه جریانهای آن وارد شود.
خود روسای دانشگاهها نیز باید به ریزهکاریهای این فن وارد باشند و در روابط خود با هیات امنا،با هیات آموزشی و گروه فارغ التحصیلان و دانشجویان آن ریزهکاریها را به کار ببرند.
«هرمن ولز»رئیس دانشگاه ایندیانا در آمریکا توصیهای به جانشینان خود کرده که اهمیت روابط عمومی را در دانشگاه به خوبی نشان میدهد،وی به جانشین خود چنین گفت:«یک مشاور روابط عمومی که به او اعتماد توان کرد برای همکاری خود انتخاب کنید،چنین مشاوری باید جرات و شهامت داشته باشد که اشتباهات شما را متذکر شود.هیات آموزشی و دانشجویان مهمترین گروههای یک دانشگاه محسوب میشوند.وقتی که آنان به دانشگاه خود علاقه و ایمان داشته باشند علاقه و اشتیاق خود را همه جا بازگو خواهند کرد.اداره روابط عمومی که مورد احترام هیات آموزشی نباشد کاری از پیش نخواهد برد.شیوه مقبول و موجه ساختن یک دانشگاه در افکار عمومی با شیوه فروش اسباب آرایش بانوان یا فروش اتومبیل فرق فاحش دارد.اصول و تکنیکی که در فروش اسباب آرایش و اتومبیل به کار میرود به کار دانشگاه نیاید.»
این توصیه در کنفرانس کارشناسان آموزش و پرورش آمریکا به عنوان یکی از عوامل دهگانه که موجب بالا بردن روحیه هیات آموزشی و روش آموزش در دانشگاهها میگردد مورد قبول قرار گرفت.
اما حقیقت این است که هنوز هم روابط عمومی در همه دانشگاهها یک امر ضروری تشخیص داده نشده است و هنوز هم عدهای در دانشگاه به فعالیتهای روابط عمومی بیاعتنا میباشند و آن را یک نوع تظاهر بیمعنی میدانند.
|
|||