بند آغازین به این صورت بود، “بهترین روزگار و بدترین ایام بود.
شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)– در دوران کودکی من، خانواده‌ام آگهی‌ای را از روزنامۀ تایمز که سطور ابتدای آن از “داستان دو شهر” اثر چارلز دیکنز بود قیچی کردند و در مکان امنی در میزتحریر کنار تختخوابم گذاشتند.
بند آغازین به این صورت بود، “بهترین روزگار و بدترین ایام بود. دوران عقل و زمان جهل بود. روزگار اعتقاد و عصر بی‌باوری بود. موسم نور و ایّام ظلمت بود. بهار امید و زمستان ناامیدی. همه چیز در پیش روی گسترده بود و چیزی در پیش روی نبود. همه به سوی بهشت می‌شتافتیم و همه در جهت عکس ره می‌سپردیم.” (داستان دو شهر، ترجمه ابراهیم یونسی، مؤسّسه انتشارات آگاه، 1377)
غیر از کمک به ترویج عشق به ادبیات، قطعۀ مزبور در وجود من نقش بست و به من چشم‌اندازی بخشید، بخصوص وقتی که دنیای درهم و برهم روابط عمومی و ارتباطات مطرح باشد.
بعد از خواندن گزارش طرح مرکز تحقیقات پیو (Pew Research Center) برای تفوّق در روزنامه‌نگاری با عنوان “وضعیت رسانه‌های خبری در سال 2013” را خواندم، سطر اوّل بند مزبور به خاطرم آمد.
گزارش مزبور، که اوائل این هفته انتشار یافت، کاسته شدن مصیبت‌بار از ابعاد و شمارگان روزنامه‌نگاری سنّتی را، که با وارونه‌سازی مجاری رسانه‌ای سنّتی به وسیلۀ شبکۀ اینترنت صورت می‌گیرد و مردم تدریجاً از خیر خواندن خبرها می‌گذرند، به صورت مستند ارائه کرد (نگاه کنید به نمودار اطّلاعاتی زیر).
در نظر اهلّ حرفۀ روابط عمومی، افول روزنامه‌ها در سراسر آمریکا به این معنی است که تعداد کمتری از گزارشگران ندای خود را بلند می‌کنند و رسانه‌های معدودتری پیام‌های خود را بیرون می‌فرستند. این کار به رقابت در حدّ بالا در میان ارتباط‌گران برای جلب توجّه رسانه‌ها می‌افزاید – یعنی اگر تمام آنچه که شما پیگیری می‌کنید رسانه‌های سنّتی باشد.
امّا کاسته شدن از ابعاد اطاق خبر به معنی زوال حرفۀ روابط عمومی نیست. بنا به آنچه که مرکز تحقیقاتی مزبور بیان می‌کند، بسیاری از نقش‌آفرینان دیگر هستند که محتوایی را به وجود می‌آورند که “می‌تواند سبب پیشبرد دانش شهروندان دربارۀ امور عمومی شود” – مانند کایزر هلت نیوز (Kaiser Health News)، اینسایدساینس (Insidescience) و شبکۀ گزارش غذا و محیط زیست (Food and Environment Reporting Network).
و هر بخشی را (اعم از انتفاعی یا غیرانتفاعی) در نظر داشته باشید، گنجینه‌ای از سایت‌های اینترنتی وجود دارد که بتواند به عنوان مجرایی برای رسیدن به مخاطبان و موکّلان شما عمل کند.
رسانه‌های اجتماعی نیز این خلأ را پر می‌کنند. در ترکیبی از جدید و قدیم، استفاده از کانال‌های اجتماعی برای انتشار خبر این ناکامی را نشان می دهد که از زمان بیرون خزیدن ما از دریای عظیم، چگونه مردم به سوی خبر و اطّلاعات جذب شده‌اند: یعنی از طریق کسب خبر از دوستان و خانواده.
در گزارش آمده است که شبکه‌بندی اجتماعی اکنون بخشی از این فرایند است: 15درصد بزرگسالان ایالات متّحده بیشترین میزان خبر را به این طریق از دوستان و خانواده خود کسب می‌کنند و اکثریت عظیمی از آنها (77درصد) پیوندهای مربوط به متن کامل خبر را دنبال می‌نمایند.
البتّه، استفاده از سایت‌های اینترنتی و کانال‌های اجتماعی مستلزم ابزارهایی متفاوت با آن چیزی است که با مؤسّسات رسانه‌ای سنّتی کار می‌کردند. امّا آنها مظهر فرصت فراوانی برای نمایندگان روابط عمومی برای گسترش خیمۀ خویش و دسترسی به کسانی هستند که قبلاً در دسترس نبودند. با رقیق شدن اطاق‌های خبر، این وظیفه به عهده ارتباط‌گران خواهد بود که روابط جدید را برقرار کنند و، با انجام دادن این کار در اوقات خوب و بد، برای حصول نتایج بهتر تلاش نمایند.
http://www.prnewsonline.com/prnewsblog/index.php/2013/03/21/communicators-theres-opportunity-even-with-a-declining-newspaper-industry/?hq_e=el&hq_m=2642317&hq_l=19&hq_v=472ca672b1Comments
| ||||
