آموزش روابط‌عمومی: مطالعه ای تطبیقی

آموزش دانشگاهی روابط‌عمومی در جهان بیش از هشت دهه پیشینه دارد. طی این مدت با وجود تغییرات کمی و کیفی در برنامه‌های درسی آن همواره با رشد روز افزون مراکز آموزشی و توسعه تقاضا از سوی بازار کار در داخل کشور و در عرصه بین المللی روبرو بوده است. از طرفی با جهانی شدن فرهنگ و ارتباطات و از سوی دیگر وجود نابرابریهای ناشی از شرایط اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و زیرساختهای فنی در کشورهای متفاوت این سئوال مطرح می شود که تا چه حد رشته روابط‌عمومی می تواند از یک برنامه آموزشی با استاندارد بین المللی برخوردار شود؟

بمنظور دستیابی به یک برنامه درسی جامع و فراگیر برای رشته روابط‌عمومی سه دانشگاه از ایران، انگلستان و آمریکا انتخاب شدند. هر سه دانشگاه منتخب یعنی علامه طباطبائی (ایران)، متروپلیتن لیدز (انگلستان) و مریلند (آمریکا) در نوع خود هر یک در سطح ملی از وجهه علمی بالایی برخوردارند. مطالعه روی این سه دانشگاه به روش تاریخی و با استفاده از بررسیهای انجام شده و ادبیات موجود روی مساله آموزش روابط‌عمومی طی سه دهه گذشنته در سطح سه کشور و همچنین با استناد به یافته‌ها و توصیه‌های ایپرا آغاز شد. در مقاله حاضر ضمن ارائه پیشینه ای از آموزش روابط‌عمومی در سه کشور، ابتدا شرایط اجتماعی حاکم بر سه جامعه در مدل پست () تبیین و سپس نقش و اهمیت حرفه روابط‌عمومی مورد اشاره قرار می کیرد.

در بخش دیگری از مقاله متون آموزشی رایج معرفی و به دنبال آن برنامه آموزشی سه دانشگاه در یک بررسی تطبیقی تحلیل می شود. این مطالعه سعی ذارذ نشان دهد علیرغم تفاوتهای ساختاری بین سه کشور امکان دسترسی به یک برنامه آموزشی مشابه برای سه دانشگاه امکان پذیر است.

فهرست مطالب