شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)– خبرنگار که باشی باید پیه همه چیز را به تنت بمالی و خودت را برای هر برخورد درست و غلطی آماده کنی همه نه شنیدن ها می شود خوراک روزمره ات برای همین است که خبرنگاری در دسته.jpg "4 Ways to Go Beyond the Press Release in a Post Panda World")
مشاغل سخت طبقه بندی می شود.
روزهای اولی که مسئولیت روابط عمومی را پذیرفته بودم ناخواسته یا عمدی مشمول برخوردهایی مافوق تصورم می شدم که به شدت مرا می آزرد همکاری از سر آگاهی نصیحتی کرد و گفت: یک خبرنگار که نباید دلش را با خودش بیاورد سر کار خبرنگار باید آنقدر قوی باشد که همه تمرکزش بر کارش و تنظیم خبرش باشد برای یک خبرنگار که ارزش زمان بیشتر از طلاست دیگر فرصتی برای ناراحتی و فکر و خیال باقی نمی ماند.
همکارم درست می گفت زیرا اگر خبرنگار را خلاصه کنیم می شود مجموعه ای از سرعت، ظرافت، دقت، تیزبینی، هوشیاری، انگیزه، علاقه، منطق و تمام این ها در ظرف احساس با دو سلاح قلم و دوربین که اگر هر یک را بگیری قطعا یک جای کار می لنگد.
خبرنگاری چون معلمی شغلی مقدس است و رسالت انبیاست چرا که سرلوحه آن راست گویی و انتشار اخبار صحیح است و قوانین آن در همه جای دنیا یکیست که اگر خبرنگاری اخبار دروغ و یا کمتر و بیشتر از حد واقع بنویسد دیگر آن خبر خبر نیست و خبرنگار کار ارزشی نمی کند بلکه شده است آلت دست کار فرمایش که اگر زمانی بخواهد رسالتش را به نیکی بر دوش کشد در طرفه العینی مهره سوخته شده و در نهایت کارش کیش و مات خواهد شد.
سختی و مشکلات پیشه خبرنگاری بی نهایت است و این یادداشت را مجالی برای بیان تمام آنها نیست اما به همین چند خط اکتفا می کنم که نبود امنیت شغلی به تمام دشواری های حرفه خبرنگاری افزوده است و یا شاید کل آنرا تحت الشعاع خود قرار داده چرا که یک خبرنگار هرچقدر هم سر کارش سنگ دل باشد اما خانواده ای دارد که منتظر دیدن جیب پر او هستند.
در هر حال همه ساله 17 مرداد فرصتیست برای بازگو کردن واگویه های پنهان کسانی که خود بازگو کننده هر پیشامدی هستند که در عصر ارتباطات امروز خبرنگار خود فرمانده این امپراطوری بی نهایت است چرا که آگاهی دادن ها و پیشگیری از بسیاری ناگوارها به دست توانمند خبرنگار رقم می خورد.
|
||||
