گزارش و ارکان آن

علی اکبر قاضی زاده، مدرس و روزنامه نگار – شیوه بدی که در گزارش نویسی وجود دارد این است که برخی از گزارشگران در هر زمان که بخواهند، گزارش خود را به پایان می رسانند. در صورتی که باید پایان گزارش مقبول و منطقی باشد و از ذکر سؤال، پند، نصیحت و داوری خودداری کرد.

شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)–|| بلوغی که در روابط عمومی شاهد آن هستیم به همت کسانی است که ماهیت و جوهر روابط عمومی را شناخته اند. در گذشته با توجه به ساختار سنتی روابط عمومی، وظایف این حوزه منحصر به پریایی مراسم بود. اما در حال حاضر با ایجاد اصلاح در باورهای قبلی، روابط عمومی ها حرفه ای تر شده اند و در مسیر انجام وظایف و فعالیت های خود روان تر حرکت می کنند زیرا افکار سنتی کم رنگ شده و دیگر دیدگاه آن ها محدود تلقی نمی شود.

 

تعریف گزارش

 

تا حدود سال 1890 تعریفی که از گزارش وجود داشت همان شکل گسترده خبر بود و همه گزارشه ها  در قالب گزارش های خبری نوشته می شد. اما در اوایل قرن بیستم با وقوع دو جریان همزمان یعنی تحول در وسایل خبری و اختراع تجهیزات مخابراتی، مؤلفه دیگری به نام جذابیت به گزارش اضافه شد. از همین روست که امروزه گزارش را توضیح گسترده مطالب مختلف با دو منشا خبر و جذابیت می دانند.

 

ویژگی های گزارش

 

در گزارش، گزارشگر دارای زاویه دید و نگرش است. استفاده از سبک های مختلف، ساختار روان و آزاد، اثرگذاری گزارشگر بر مخاطب از جمله ویژگی های گزارش محسوب می شود. اما وجود عینیت، ارزش­های خبری و تحت تأثیر حوادث و تحولات روز بودن، شباهت هایی را میان خبر و گزارش به وجود آورده است.

 

ارکان سه گانه گزارش

 

هر نوشته ای که دارای سه رکن مشاهده، مصاحبه و تحقیق باشد به آن گزارش گفته می شود زیرا این سه رکن باعث می شود که گزارش مستندتر، جذاب تر و کامل تر شود. علاوه بر این روزنامه نگار باید بداند که پاسخ پرسش های مطرح در موضوع گزارش را چگونه بیابد و بتواند آن چه را که مشاهده کرده است به مخاطبان خود منتقل کند.

 

اجزای گزارش

 

ورودی به عنوان بخش آغازین گزارش باید جذاب و زیبا باشد و مخاطب را به خواندن ادامه گزارش علاقه مند کند. این بخش از گزارش نباید طوری نوشته شود که نیاز به تحلیل و تفسیر داشته باشد و حتی­الامکان باید از استفاده از واژه های طولانی، کم معنی و کم تأثیر خودداری کرد. در این راستا، ورودی و متن از یک خصلت برخوردارند. اما امروزه می بینیم که گزارشگران تصور می کنند اگر ورودی خوبی داشته باشند، گزارش آن ها پایان یافته است.

 

شیوه بدی که در گزارش نویسی وجود دارد این است که برخی از گزارشگران در هر زمان که بخواهند، گزارش خود را به پایان می رسانند. در صورتی که باید پایان گزارش مقبول و منطقی باشد و از ذکر سؤال، پند، نصیحت و داوری خودداری کرد.

 

 

منبع مرجع: شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران(شارا)