شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)– چند سالی است که اینترنت به یک بخش عادیِ زندگی روزمره‌ی کودکان جهان و بعضاً کودکان ایران تبدیل شده است. جایی که بازی می‌کنند، دوستان خود را ملاقات کرده و چیزهای جدیدی یاد می‌گیرند. از طریق اینترنت، دنیای بیرون برای کودکان بیشتر قابل دسترس شده است. اما در عین حال، آنها هم برای دنیای بیرون قابل دسترس‌تر شده‌اند.
هرجا که کودکان حضور دارند، عده‌ای نیز هستند که می‌خواهند برای اهداف شاید خاص با آنها ارتباط برقرار کنند، افرادی که گاهاً، سادگی و صداقت کودکان را مورد خشونت قرار داده و مرتکب عمل خطرناک آزار و سوءاستفاده از آنها می‌شوند. چنین جرائمی روزبه‌روز بیشتر رواج یافته و به شدت رو به افزایش هستند.
برای والدین یا دیگر بزرگسالانی که با کودکان زندگی کرده یا در ارتباط نزدیک با آنها کار می‌کنند، پی‌گیری اینکه کودکان در فضای آنلاین چه می‌کنند به نظر کمی دشوار و حتی در برخی موارد، امکان‌ناپذیر است و در نتیجه محافظت از آنان نیز مشکل می‌شود. اما راه‌های بسیاری برای پشتیبانی و راهنمایی کودکان در اینترنت وجود دارند که مانع از صدمه دیدن آنها یا به دردسر افتادن‌شان می‌شوند.
اولین و مهمترین قدم، سهیم شدن با کودکان در تمام فعالیت‌های اینترنتی آنها است. به همان اندازه که پرسیدن «امروز تمرین فوتبال چطور بود؟» یا «مدرسه چه خبر؟» عادی شدن اینکه، پرسیده شود، «امروز در اینترنت چه خبر بود؟» نیز باید طبیعی باشد.
ما هرچه بیشتر بدانیم، بیشتر در جریان خواهیم بود، و هرچه بیشتر پیرامون سوءاستفاده ی از کودکان که در اینترنت اتفاق می‌افتد حرف بزنیم، بیشتر خواهیم توانست از کودکان‌مان محفاظت کنیم.
چندی پیش، الیزابت داهین، دبیر کل سازمان نجات کودکان، گفته بود که: اینکه کودکان می‌خواهند با دیگران از طریق اینترنت ارتباط برقرار کنند اساسا طبیعی و مثبت است. آنلاین فضای خارق‌العاده‌ای برای یافتن دوست‌های جدید و ارتباطات تازه است، اما لازم است که والدین و دیگر بزرگسالان -و خود کودکان- آگاه باشند که اینترنت خطرهایی نیز دارد.
ما به خصوص باید بدانیم افرادی سعی دارند با اهدافی خاص با کودکان ارتباط برقرار کنند و دوست دارند در وب‌سایت‌هایی که در میان کودکان محبوب است مکرراً رفت و آمد کنند. کودکانی که ارزیابی ماهیت تماس‌ها، برای‌شان مشکل است، یا از اختلالات ذهنی رنج می‌برند، یا از حمایت‌های کافی اجتماعی برخوردار نیستند، آسیب‌پذیرترهستند.
با این حال، می‌دانیم که هر کودکی می‌تواند هدف سوءاستفاده در اینترنت قرار بگیرد. ممکن است صحبت با کودکان پیرامون این که در اینترنت چه کار کرده‌اند و با چه کسی آشنا شده‌اند برای‌مان مشکل باشد. به خصوص که معمولا دانش کودکان در این زمینه بیشتر است و از اصطلاحات و کلمات اختصاری‌ای استفاده می‌کنند که ممکن است متوجه نشویم.
اما مساله این نیست که ما تخصصش را داشته باشیم، مهم این است که بتوانیم رابطه‌ای برقرار کنیم که در آن حرف زدن درباره‌ی اینترنت مانند حرف زدن درباره‌ی هر اتفاق روزمره‌ی دیگر، طبیعی باشد. پس سوال اینکه، امروز کدوم یکی از دوستانت را توی اینترنت دیدی؟ سوال بدی نیست، زیرا همچنانکه ما هیچ‌وقت اجازه نمی‌دهیم کودکان‌مان در شهر گم شوند، در نتیجه، هرگز هم باید به آنها اجازه ندهیم که در اینترنت به دنبال آدرس های اشتباه باشند. گرچه اینترنت یک دنیای دیجیتالی است، اما ساکنان آن مردمان واقعی هستند.
همانطور که در دنیای معمولی، اتفاق‌ها، تماس‌ها و روابط، هویت کودکان را شکل می‌دهند، در دنیای مجازی هم همان تاثیر را دارند.
منبع مرجع: شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)
| ||||
