شبکه اطلاعرسانی روابطعمومی ایران (شارا) || لورا مک هیل، دکتری، Conduit Consultants Limited، عضو، مرکز تحقیقات بینش رفتاری IPR
این وبلاگ توسط مرکز تحقیقات بینش رفتاری IPR ارائه شده است
ما شروع به درک اجمالی از معنای هوش مصنوعی برای حرفهایهای روابطعمومی کردهایم، و همه اخبار خوب نیستند…
از آنجایی که هوش مصنوعی وارد صحنه شده است، هیچ کس این واقعیت را از دست نداده است که پیامدهای بزرگی خواهد داشت – نه تنها در زندگی کاری ما، بلکه برای جامعه در کل. این امر بهویژه از نظر حریم خصوصی، مقررات و دسترسی به اطلاعات صادق است. اما به طور خاص برای ارتباطات حرفهای چه معنایی دارد؟
فشار دادن یک دکمه تمام چیزی است که برای ایجاد محتوای اصلی، تقلید از سبک های روایت، بازخوانی متون و در برخی موارد، طراحی لفاظی متقاعد کننده ای که می تواند نوسان و ایجاد انگیزه کند، لازم است. واضح است که این یک تغییر دهنده بازی خواهد بود و حداقل برخی از کارهای خسته کننده تر را از بین می برد. ناگفته نماند که استفاده از آن واقعاً سرگرم کننده است. پس چرا اینقدر ما را ناراحت می کند؟
از نظر تولید محتوای روزانه – مانند بیانیههای مطبوعاتی، اطلاعیههای شرکتی و روزنامهنگاری پایه – و انواع آن میتوانند در کسری از زمانی که یک انسان طول میکشد، کپی قانعکننده و دقیقی تولید کنند. این امر به ویژه برای نقشهای ارتباطی سطح ابتدایی و جوانان تهدیدکننده است. اما واقعیت این است که این نوع تجاوزها فناوری به اندازه مالیات و مرگ اجتناب ناپذیر است. همانطور که سرآشپزهای رباتیک و جراحان رباتیک و قراردادهای حقوقی مبتنی بر هوش مصنوعی به زودی عادی می شوند، بسیاری از وظایف ارتباطی به ماشین ها برون سپاری خواهند شد…
انتهای پیام/
| ||||
