همدلی چگونه ایجاد می شود؟

محمد امامی – در یک سازمان، با نیروی همدلی می توان بسیاری از گره های پیچیده را گشود، بسیاری از غیر ممکن ها را ممکن ساخت و راه های دشوار کار و فعالیت و تحقق اهداف و برنامه ها را پیمود.

 

نکاتی در مورد منبع خبر:  ذکر منبع حتما باید در بازانتشار مطالب و اخبار اختصاصی رسانه‌ها و پایگاه های اینترنتی رعایت شود؛ چون حاصل تلاش و کار افراد دیگری است. ذکر منبع یک امر معمول است و ایرادی ندارد که رسانه‌ها با ذکر منبع، اخبار و مطالب همدیگر را نقل کنند. اما متاسفانه تعداد زیادی از همکاران رسانه ای مطالب و خبرهای سایر رسانه ها را کپی کرده و از ذکر منبع آن خودداری می کنند. شارا در صورتی اجازه باز انتشار مطالب خود را می دهد که منبع آن به طور کامل ذکر شود.

 

 یکی از اصول ارتباطات کارآمد و ویژگی مهمی که موجب توسعه ی روابط انسانی می گردد، “همدلی” است.
همدلی، نیرویی توانمند برای محقق ساختن اهداف و برنامه های سازمان و کارآمدترین دلیل برای پیشبرد رشد شخصی و روابط انسانی و ارتباط با دیگران است.
در یک سازمان، با نیروی همدلی می توان بسیاری از گره های پیچیده را گشود، بسیاری از غیر ممکن ها را ممکن ساخت و راه های دشوار کار و فعالیت و تحقق اهداف و برنامه ها را پیمود.
اما در اینجا پرسش مهم این است که: ” همدلی چگونه ایجاد می شود؟ “
برای اینکه به این پرسش مهم پاسخ دهیم، خوب است به تعریف و معنای همدلی توجه کنیم. همدلی را می توانیم توانایی درک فرد مقابل به همان اندازه که او خود را درک می کند تعریف کنیم. همدلی به معنای توانایی درک طرف مقابل، به همان ظرافتی است که او خود را درک می کند.
بنابر این به نظر می رسد چنانچه بخواهیم در فضای سازمان “همدلی” ایجاد شود، باید فضایی ایجاد کنیم که هم کارکنان بتوانند خود را به جای مدیران بگذارند و آنان را درک کنند و هم مدیران بتوانند تا به درون کارکنان راه یابند و مسایل و امور را از دید آنان ببینند. به کارکنان به گونه ای کامل، بدون خشک اندیشی و پیشداوری گوش فرا دهند و به موضوع هایی که برای کارکنان اهمیت دارد، به همان اندازه توجه کنند که آنان توجه دارند.
اما چنانچه در سازمان شاهد بی تفاوتی هستیم که نقطه ی مقابل همدلی است، این حالت بیانگر نبود احساس، دلبستگی، یا نبود توجه است و چنانچه در روابط کارکنان با یکدیگر، مدیران با یکدیگر و کارکنان و مدیران با یکدیگر که از اهمیت زیادی برخوردار است، بی تفاوتی به شکلی رایج و متداول درآید، بسیار ویرانگر و زیان آور می شود.
مدیران و کارکنان باید به نیازهای یکدیگر پاسخ مناسب و درست بدهند، ناراحتی یکدیگر را احساس کنند، احساس یکدیگر را درک کنند و نسبت به آن آگاهانه و به موقع، واکنش مناسب نشان دهند و این روشن ترین معنای همدلی است.
بدیهی است سازمانی که از کارکنان و مدیران همدل برخوردار است، هر یک از کارکنان و مدیران، نه تنها باعث دگرگونی های سازنده در دیگران می شوند، بلکه به خود نیز کمک می کنند تا در راستای مثبت تکامل یابند.
“همدلی” مدیران و کارکنان و درک آنان از یکدیگر و شناخت و آگاهی نیازهای یکدیگر و پاسخگویی مناسب به این نیازها، می تواند این فرصت را برای افراد فراهم آورد که دارای افق دید گسترده تر باشند و سازمان را یاری می رساند تا نسبت به دستیابی به اهداف و برنامه هایش حساسیت ژرفتر و بیشتری داشته باشند.
اما برای ایجاد فضای همدلی، “صداقت” ضرورتی انکارناپذیر است. صداقت یعنی شخص به راستی آن چیزی باشد که هست، بدون اینکه خودنمایی کند و یک شخص قابل اعتماد در شرایط گوناگون، بیرون و درونش یکی است.
صداقت برای هرگونه روابط پویا مورد نیاز است، نداشتن صداقت منجر به عدم توفیق در ایجاد رابطه با دیگران می شود. نکته ی مهم این است که مسیر همدلی  و صداقت، مسیری دوسویه است که نباید انتظار داشت صرفا کارکنان با مدیران همدلی کنند و یا صرفا مدیران با کارکنان همدلی کنند.
پس برای ایجاد فضای “همدلی” در سازمان، هم مدیران و هم کارکنان باید صادقانه و به دور از هرگونه خودنمایی کاذب، خود را به جای یکدیگر گذاشته و درک و احساس صحیحی از یکدیگر داشته و نسبت به آن واکنشی به موقع و مناسب نشان دهند.
 

منبع:  شارا (شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران)