مهارت نادیده گرفته شده‌ای که پادزهر مسمومیت محیط کار است

این می‌تواند لحظه‌ای باشد که در جلسه‌ای تیمی متوجه نیشخندی غیرمستقیم از یک همکار شده باشید، یا بعداً در یک مکالمه خصوصی در راهرو، شاهد یک مورد تحریف نورپردازی باشید.

بحث در مورد “مسمومیت” و ارتباط آن با فرهنگ محل کار در سال‌های اخیر مورد توجه قرار گرفته است و این مسمومیت می‌تواند به اشکال مختلفی بروز کند.

طبق نظرسنجی سال 2023 انجمن روانشناسی آمریکا، 19 درصد از کارکنان گفتند که محل کار آنها بسیار یا تا حدودی مسموم است و کسانی که مسمومیت محیط کار را تجربه کرده‌اند، بیش از سه برابر بیشتر احتمال دارد که به سلامت روان خود آسیب وارد کنند نسبت به کسانی که شاهد یک محیط کاری سالم هستند (52% در مقابل 15%).

علاوه بر این، من معتقدم این مشکل با بازگشت بیشتر کارگران به دفتر پس از همه‌گیری، بدتر خواهد شد.

تحول پویایی کارکنان و افزایش آگاهی از مسمومیت در محیط کار مدرن، واقعیتی است که کارفرمایان باید با آن روبرو شوند.

یکی از راه‌های انجام این کار این است که تیم‌ها روی کمک به کارگران برای ایجاد مهارت‌های “ضد مسمومیت” مانند هوش هیجانی سرمایه‌گذاری کنند تا با فرهنگ سمی محیط کار و عواقب آن – نارضایتی کارکنان، ترک کار بدون سر و صدا و خروج کارکنان – مقابله کنند.

فرهنگ سمی محیط کار چیست؟
همه ما در برهه‌ای از زمان، لحظاتی از ناراحتی با رئیس یا همکار را تجربه کرده ایم. حتی ممکن است در محل کار احساس حمله کرده باشیم. اما آیا همه این لحظات نماینده مسمومیت هستند؟

چه می‌شود اگر منفی‌گرایی یا اضطرابی که یک کارگر احساس می‌کند، حمله مستقیم یا عمدی از سوی یک همکار نباشد؟ دقیقاً چه شرایطی یک فرهنگ سمی محیط کار را تشکیل می‌دهد؟

طبق گفته Business Leadership Today، فرهنگ سمی محیط کار “فرهنگی است که در آن درگیری رایج است و محیط کار به دلیل رفتارهای غیر اخلاقی، عدم مشارکت و بی‌احترامی منفی است.” بیایید نگاهی دقیق تر به این تعریف بیندازیم:

اول، اینکه درگیری در محل کار باید “معمول” باشد، به این معنی است که یک یا دو حادثه نامطلوب لزوماً نشان دهنده یک فرهنگ پایدار مسمومیت نیست.

کارگران انسان هستند و انسان‌ها ممکن است گاهی اوقات دچار اشتباه و قضاوت ضعیف شوند، به‌ویژه در محیط کاری پر از فشارهای روزانه و شخصیت‌ها و پیشینه‌های متفاوت.

به خصوص زمانی که یک حادثه توسط طرفین درگیر (البته با سرهای سردتر) مورد بررسی قرار می‌گیرد و حل و فصل یک هدف صادقانه است، درگیری کاری گاهی اوقات می‌تواند منجر به رشد سالم و پایه محکم‌تر احترام متقابل شود.

بخش کلیدی دیگر توصیف ما از فرهنگ سمی محیط کار به یک ویژگی مهم دیگر گره خورده است: اینکه محیط کار به دلیل برخی رفتارها یا نیتهای خاص منفی است.

به عنوان مثال، ناراحتی یک کارگر از کمبود نور طبیعی که از اتاق خود دریافت می‌کند، به معنای “رفتار غیر اخلاقی”، “عدم مشارکت” یا “بی‌احترامی” نیست.

اما چه می‌شود اگر آن کارگر به سادگی از سرپرست خود بپرسد که آیا ایستگاه کاری در دسترس است که نور خورشید بیشتری داشته باشد؟

و چه می‌شود اگر رئیس با عصبانیت بگوید که به کارمند به طور عادلانه حقوق پرداخت می‌شود و باید از ایستگاه کاری که به دست می‌آورد راضی باشد، سپس در هفته‌های آینده به طور مرتب با نظرات کنایه آمیز در مورد جرات درخواست او، کارمند را اذیت کند؟

طبق تعریف نقل قول شده، می‌توان استدلال قوی برای وجود یک فرهنگ سمی در محیط کار ارائه کرد.