مرور شبکه‌های اجتماعی از سر بی‌حوصلگی شرایط را بدتر می‌کند

بر اساس این مطالعات که روز دوشنبه در مجله «روانشناسی تجربی: عمومی» منتشر شد، محققان برای بررسی نقش جلو زدن سریع و بالا پایین کردن ویدیوها در زمان بی‌حوصلگی و کسالت، روی حدود یک هزار و ۲۰۰ نفر دو سری آزمایش انجام دادند.

 شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی‌ ایران (شارا) || تحقیقات از سال ۲۰۰۸ تا ۲۰۲۰ نشان داده که روند بی‌حوصلگی و ملال و کسالت در جوانان افزایش یافته که موضوعی نگران‌کننده است
 
 بالا پایین کردن شبکه‌های اجتماعی و تماشای انواع ویدیوها مثل بازی توله‌سگ‌ها، رقص نوزادها یا نقل‌قول از چهره‌های شناخته‌شده این روزها به یکی از راه‌های متداول برای مقابله با احساس ملال و بی‌حوصلگی تبدیل شده‌اند اما مطالعات جدید می‌گویند که این کار احتمالا اوضاع را بدتر می‌کند. 
 
 دکتر کیتی تام، نویسنده ارشد مطالعه‌ای که در مجله «روانشناسی تجربی: عمومی» منتشر شده و پژوهشگر رشته روانشناسی در دانشگاه تورنتو، می‌گوید: «مطالعات ما نشان می‌دهد که وقتی افراد برای جلوگیری از ملال و بی‌حوصلگی، ویدویو‌ها را سریع و بدون تامل و دقت مرور می‌کنند، در واقع به احساس ملال و کسالت خود بیشتر دامن می‌زنند.»
 
 او اضافه کرد: «این رفتار همچنین باعث می‌شود تماشای آن‌ها تجربه‌ای کمتر رضایت‌بخش، کمتر جذاب و کمتر معنادار باشد.»
 
 تام می‌گوید که با وجود طیف گسترده سرگرمی‌های در دسترس، به‌راحتی می‌توان فرض کرد که در حال حاضر حوصله مردم کمتر از هر زمان دیگری سر برود اما تحقیقات از سال ۲۰۰۸ تا ۲۰۲۰ نشان داده که روند بی‌حوصلگی و ملال و کسالت در جوانان افزایش یافته که موضوعی نگران‌کننده است؛ زیرا بی‌حوصلگی با بروز عوارض منفی بر سلامت روان، یادگیری، رفتار، مانند علائم افسردگی، نمرات پایین‌تر و حتی پرخاشگری سادیسمی (لذت بردن از آسیب رساندن عمدی به دیگران) مرتبط است.
 
  انتظارها در مقابل واقعیت ملال و کسالت 
 بر اساس این مطالعات که روز دوشنبه در مجله «روانشناسی تجربی: عمومی» (Experimental Psychology: General) منتشر شد، محققان برای بررسی نقش جلو زدن سریع و بالا پایین کردن ویدیوها در زمان بی‌حوصلگی و کسالت، روی حدود یک هزار و ۲۰۰ نفر دو سری آزمایش انجام دادند. 
 
 در کارآزمایی اول، شرکت‌کنندگان دو مدل مشاهده‌ ویدیو را تجربه کردند. در یک تجربه، آن‌ها یک ویدیو ۱۰ دقیقه‌ای را بدون امکان رد کردن یا جلو بردن تماشا کردند. در مدل دوم، شرکت‌کنندگان یک بازه ۱۰ دقیقه‌ای داشتند که طی آن می‌توانستند هفت ویدیو پنج دقیقه‌ای را مرور یا عقب‌جلو کنند.
 
 در کارآزمایی دوم، شرکت‌کنندگان یک دور ویدیویی ۱۰ دقیقه‌ای را کامل تماشا کردند و در دور دیگر اجازه داشتند ویدیویی ۵۰ دقیقه‌ای را جلو ببرند یا عقب بزنند.
 
 
منبع: ایندیپندنت