شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)– نیویورک تایمز در مقاله صفحه نخست شماره یازدهم می 2003 خود موفق به افشای این گزارش شد. گزارشگر جیسون بلایر از مندرجات روزنامه های دیگر رونویسی کرده، گزارش ها را جعل می نمود و برای روایات موجود در روزنامه شامل اکثر گزارشات صفحه نخست در طول سالیان دراز صحنه سازی می نمود.
نشانه های هشداردهنده به حد کافی برجسته و متعدد بود تا خیلی پیشتر از این وی از انجام چنین کاری دست بردارد، اما سردبیران عالی رتبه آنها را نادیده می گرفتند. چرا مردم دیدن انتشار اخبار کذب و نامناسب “روزنامه کثیرالانتشار “کشور را که می بایست” تمامی اخبار مناسب انتشار”را شرح دهند، نادیده می گیرند؟ توضیحی که معقول بنظر می رسد آن است که یکی از خصوصیات دیگر روزنامه از جمله تعهد آن برای تبعیض مثبت (از آنجا که بلایر یک دورگه آفریقایی آمریکایی بود) و تمایل جهت عدم موش دواندن در ارتباط با خبرنگاری که به نظر می رسد مورد علاقه سردبیر است در این مورد جایگزین تعهد با کیفیت می باشد. بنابراین، در شرایطی که روزنامه می تواند برای هویت های متعدد خود احساس مباهات نماید اما خصوصاً برای شکست در وفاداری به تعهدات خود در روزنامه نگاری معتبر چاره ای به جز تواضع ندارد.
در پی رسوایی بلایر، روزنامه نیویورک تایمز مجددا بر هویت حقیقی خود تاکید نمود و ساختارهای متعددی شامل سردبیر عمومی و سردبیر قانونی بنا نهاد تا اطمینان حاصل نمایند که بار دیگر از وظیفه خود منحرف نمی شود.
ضروری است که کارمندان هویت اصلی و ذاتی سازمان را درک نموده و بدان متعهد باشند. به عنوان مثال، اگر مدیر عامل اجرایی حقیقتاً اعتقاد دارد که سازمان بالاتر از هر چیز به محصولات باکیفیت متعهد می باشد، اما فروشنده خرده پا معتقد است هویت اصلی سهم فروش است، در این صورت پیشنهادی برای این فاجعه وجود دارد. به این معنی که در دوران بروز مشکلات، آنچه که کارمندان معتقدند سازمان بدان متعهد است تعیین کننده رفتار آنها خواهد بود، دقیقا مشابه همان اتفاقی که برای پدیده شاندیز افتاد.
منبع مرجع: شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)
برگردان: گروه ترجمه شارا
| ||||
