شبکه اطلاعرسانی روابطعمومی ایران (شارا) || ظهور فناوری بزرگ و رشد شرکتهای دیجیتال بهویژه در سیلیکون ولی، اقتصاد دیجیتال را بهعنوان منبع نوآوری و رشد پویا معرفی کرده است. اما بهنظر میرسد این تصویر روشن و خوشبینانه از تأثیرات فناوری، تنها جنبهای از واقعیت را نشان میدهد. واقعیت این است که در پشت پرده این شرکتها، بهرهوری کاهش یافته و اشکال جدیدی از استثمار نیروی کار به وجود آمده است.
شرکتهای بزرگ فناوری همچون گوگل و آمازون، با ایجاد فضاهای کاری مدرن و جذاب، این پیام را میفرستند که نیروی کار در محیطی پویا و خلاق مشغول بهکار است. این نوع از فضای کاری، به نظر میرسد که نویددهنده آیندهای بهتر برای کارگران است. اما در واقعیت، این شرکتها با استفاده از تکنولوژیهای پیشرفته مانند نظارتهای دیجیتال و اتوماسیون، فشار بیشتری بر کارگران وارد میکنند. این اقدامات نهتنها موجب افزایش بهرهوری نشده، بلکه بهرهوری اقتصادی و رشد تولید ناخالص داخلی نیز در حال کاهش است.
سیستمهای پیچیدهای که برای کنترل و ارزیابی کارگران استفاده میشود، مانند نرمافزارهای تشخیص صدا و نظارت بر عملکرد کارکنان، نهتنها به بهبود شرایط کاری منجر نمیشوند، بلکه فشار روانی و جسمی بیشتری بر کارگران وارد میکنند. در حالی که این تکنولوژیها قرار بود منجر به آزادی و رهایی نیروی کار شوند، در عمل نوعی استثمار نوین به وجود آوردهاند که حتی زندگی خصوصی کارگران را نیز تحت تأثیر قرار میدهد.
در نهایت، پارادوکس بزرگ در این است که باوجود گسترش فناوریهای جدید، بهرهوری و رشد اقتصادی کاهش یافته است. بهنظر میرسد که نوآوریهای فناوری بزرگ، به جای ایجاد پویایی اقتصادی، نوعی رکود را در پی داشتهاند که نیازمند بازنگری اساسی در مدلهای اقتصادی و اجتماعی است.
سدریک دوراند
تاریخ انتشار: 2024-09-04
منبع انگلیسی: Jacobin
منبع فارسی: شارا
انتهای پیام/
با کلیک روی لینک زیر به کانال تلگرام ما بپیوندید:
نظر بدهید