شبکه اطلاع رسانی روابط‌عمومی ایران (شارا)–|| هنگام طراحی یک آگهی به منظور درج در روزنامه، مجله، و حتی فضای مجازی باید از هشت قانون بنیادی به قرار زیر پیروی کنیم:
۱. قانون وحدت
همۀ اجزای طرح و صفحه آرایی در سایۀ یک وحدت (unity)، باید یک کل واحد را بیافرینند. این وحدت می‌تواند ازجانب یک مرزبندی آزاردهنده، تعداد بیش از حدی از شکل حروف متفاوت و در تضاد با یکدیگر، توزیع نامناسب رنگ ها، عناصر نامتناسب، یا صفحه آرایی اجزایی که موجب سردرگمی می شوند، محدود شود.
۲. قانون تنوع
گرچه وحدت، یک امر مسلم و عنصر اساسی در طراحی است، تغییر و تضاد در شکل و اندازۀ حروف یا استفادۀ سنجیده از فضاهای خالی نیز نقشی مهم در اثربخشی آگهی دارند. آگهی نباید یکنواخت و خسته کننده باشد؛ توده های بی حال یا سفید مایل به خاکستری از متن ها و فضاها باید به کمک تیترهای فرعی، جان و روح و طراوت بگیرند. استفادۀ درست از عکس‌ها نیز می‌تواند تنوع (variety) در آگهی را تقویت کند.
۳. قانون تعادل
ایجاد و برقراری تعادل (balance) در آگهی، یک عامل تعیین کننده در افزایش اثربخشی پیام است. عناصر دیداری می‌توانند تا یک سوم فضا را اشغال کنند، و نه یک دوم آن را. یک عکس یا یک عنوان می تواند یک سوم فضا، و متن اصلی نیز دوسوم فضا را در اختیار بگیرند؛ به گونه‌ای که نوعی تعادل و توازن دیداری پدید آید. تعادل متقارن می‌تواند در نیمه ها نیز شکل گیرد، به گونه ای که یک طرح می تواند به نیمه ها یا چارک های مساوی تقسیم شود، اما باید مراقب باشیم که آگهی، به گونه‌ای تقسیم به دو نیمه نشود که همچون دو آگهی جداگانه به نظر آیند.
۴. قانون ضرباهنگ (ریتم)
حتی اگر یک آگهی چاپی، ایستا باشد، هنوز این امکان وجود دارد که حسی از حرکت را بیافریند، به گونه‌ای که چشم از بالا به پایین و در سراسر آگهی، حرکت و طی مسیر کند. یک ابزار ساده برای تحقق این امر، پاراگراف هایی است که در نقطۀ آغاز، تورفتگی دارند (همانند متن کتاب ها و گزارش های روزنامه ای)؛ به گونه ای که چشم از یک بند به بند دیگر هدایت می‌شود. اما جریان کلی طرح باید به شکلی خرسندکننده، ریتمیک و دارای ضرباهنگ (rhythm) جذابی باشد.
۵. قانون هماهنگی
هیچ گونه تضاد تند، آزاردهنده، و پر تکانی نباید در آگهی وجود داشته باشد، مگر شاید در زمانی که نیت ماهرانه و سنجیده ای در کار باشد، آن گونه که در برخی آگهی های فروشگاهی یا پاسخ مستقیم دیده می شود، که از تاکتیک های گزافه گویانه یا پر زرق و برق، بهره می گیرند. در شرایط عادی و متعارف، همۀ عناصر آگهی باید هماهنگی (harmony) با یکدیگر داشته باشند و به ایجاد وحدت، کمک کنند.
۶. قانون تناسب
این قاعده به طور ویژه در مورد اندازۀ حروف مورد استفاده برای پهناهای مختلف متن، کاربرد دارد؛ هرچه پهنای ستون بیشتر باشد از اندازۀ بزرگ تر حروف استفاده می شود و برعکس. یک آگهی باریک، نیاز به حروف متن کوچک دارد، اما در یک آگهی پهن باید از حروف با اندازۀ بزرگ تر استفاده کنیم. تناسب (proportion) نقش جدی در جلب توجه مخاطب دارد.
۷. قانون مقیاس
قابلیت رؤیت آگهی بستگی به مقیاس (scale) یا میزان رنگمایه ها و رنگ ها دارد، که برخی پس نشین و برخی دیگر پیش نشین اند. در نقاشی، رنگ های پس نشین، به نظرِ بیننده از رنگ‌های دیگر دورتر نمایانده می‌شوند و رو به عمق صحنه، عقب می نشینند؛ مانند آبی، سبز ملایم و خاکستری (به تعبیری، رنگ های سرد). رنگ های پیش نشین، به نظر بیننده، از رنگ های دیگر، نزدیک تر می نمایند؛ مانند قرمز و سبز تابناک (به تعبیری، رنگ های گرم). رنگ های خفیف و پریده، پس نشین هستند، در حالی که رنگ‌های تند و اصلی، گرایش به پیش نشینی دارند.
رنگ سیاه، نزدیک تر به چشم به نظر می‌آید تا رنگ خاکستری، و رنگ قرمز، مسلط ترین رنگ به شمار می‌آید. رنگ سیاه روی رنگ زرد یا نارنجی، خیلی برجسته دیده می‌شود، در حالی که سفید روی زرد، حالتی ضعیف دارد. قانون مقیاس یا میزان می‌تواند در مورد طراحی حروف در زمان تهیه و تنظیم تیترها و تیترهای فرعی و ایجاد تضاد در ناحیه های خاکستری متن به کار گرفته شود. هنگامی که رنگ‌ها مدنظر قرار می‌گیرند، این اصل می تواند هنگامی به کار آید که از رنگ کامل در آگهی مطبوعاتی، آگهی تلویزیونی، پوسترها، و بسته بندی استفاده می شود.
۸. قانون تأکید
این قاعده می گوید “تأکید بر همه چیز یعنی تأکید بر هیچ چیز”، و زمانی رخ می دهد که تعداد بیش از حدی از حروف، سیاه یا برجسته شده اند. با این حال، برجسته سازی، عاملی اساسی است و پیوند تنگاتنگی با قوانین تنوع و مقیاس دارد.
مرجع: شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی ایران (شارا)
|
||||
