شارا، محمد محتاطی- 24 خرداد 1392 برگ زرینی از حضور و اعتقاد و اعتماد و پایبندی به نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران و فرمایشات مقام معظم رهبری از سوی مردم بود. حماسه ای که خالق آن مردم فهیم و همیشه در صحنه ایران اسلامی بودند و توانستند تمامی معاملات دشمنان قسم خورده این نظام را بهم بریزند و کام ها از حلاوت این حضور و وظیفه شناسی شیرین و در خاطره ها ماندگار شد. در این بین مشارکت 94% مردم شهر محمودآباد در چهارمین دوره انتخابات شورای اسلامی شهر محمودآباد نشان از توجه و اهمیت مردم به شهرشان است و تلنگری بود به منتخبین مردم که دیگر فرصت آزمون و خطا به پایان رسیده است. دیگر فرصتی است برای تکان خوردن و تغییر وضع موجود. مردم با حضور در انتخابات فرصت آفرین بودند برای شما و این بار نوبت شماست که بر تمامی نابرابری ها، بی توجهی ها، عقب افتادگی های موجود خط بطلان بکشید.
دیگر نوبت شماست تا به دست نوشته هایتان بر روی پوسترها و بروشورهای پر ذرق برق تان در روزهای هیجانی انتخابات جامعه عمل بپوشانید. دیگر نوبت آن رسیده است تا در سایه وحدت و همدلی و دوری از هرگونه حاشیه که عمده ترین علت عقب افتادگی شهر محمودآباد می باشد برای رونق و آبادانی محمودآبادی آباد قدم بردارید. باید از این فکر که مردم فقط حماسه ساز هستند و این شمائید که سرنوشت ساز هستید فاصله بگیرید، باید توجه داشت که مشارکت و بهره مندی از نقطه نظرات و خواسته های مردم از محوری ترین برنامه های آتی شما می تواند باشد چرا که شهروند باید احساس وجود کند تا مشارکت نماید. باید به محله ها و کوچه پس کوچه های این شهر رنگ آبادانی کشید و این مهم تنها در سایه مشارکت مردم و حضور موثر شما می باشد.
می خواهم نکته ای گم شده در برنامه های کلیه شما منتخبین محترم را یادآور شوم و آن اینکه محمودآباد نیازمند احیاء می باشد. محمودآباد من که 58% جمعیت آن را جوانان تشکیل می دهد نیازمند شور و نشاط و هیجان شهروندی است. آسیب های اجتماعی که امروز ما در شهر محمودآباد شاهد هستیم نتیجه بی توجهی به نیازمندی ها و خواسته های بحق این جوانان سرنوشت ساز و عدم بهره مندی از توانمندی ها و پتانسیل آنها می باشد. 9 دانشگاه و موسسه آموزش عالی با ظرفیت 11 هزار نفر دانشجو در این شهرستان مشغول به فعالیت می باشد و دانشجویان به مانند شهروند محمودآبادی از حقوق شهروندی بهره مند هستند ولی به مانند یک شهروند به وظایف خود آشنا نیستند. در این یادداشت دوست ندارم از نداشته های شهرم حرفی بزنم چرا که شاید بتوان از فرصت سوزی ها، محرومیت ها، عقب افتادگی ها در مقابل شهرهای همجوار، نداشته های عادی شهروندان، کل صفحات را پرکنم ولی می خواهم بگویم شهر من قلبی تپنده و وجدانی بیدار دارد که آن مردم با محبت و فهیم و جوانان پرشور و با انگیزه آن است. می خوام یادآور شوم که اگر هیچ نداریم و لی با مدیریت نیروی انسانی و با برنامه ریزی و بهره مندی از ظرفیت های موجود می توان گام های بلند برای توسعه و آبادانی برداشت.
می خواهم یادآور شوم با تکیه بر فرد یا افراد و یا گروه خاص نمی توان به توسعه و پیشرفت فکر کرد و تحقق این امر نیازمند برنامه ریزی بلند پایه و کارشناسی شده است. مدیریت شهری نیازمند حضور افرادی پاسخگو، با فکر و برنامه است و تشکیل اتاق فکر، انتخاب شورایارهای جوان و بهره مندی از ظرفیت های به عینی آنان و نیازسنجی از شهروندان می تواند کمک حال آن باشد.
دلم می خواهد در پایان 4 سال حضور شما بزرگواران سرم را بالا بگیرم و در ورودی شهرم تابلوی به محمودآباد شهر شور و نشاط، شهر باران ، شهر تو شهر من شهر خوبی ها خوش آمدید را ببینم و فراموش کنم که نور، چالوس، رامسر و بابلسر و… کجاست.
| ||||
