گزارش– شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران(شارا):
بشر ذاتاً اجتماعی آفریده شده است و نوسان سرنوشت طولانی بین فردیت و اجتماع، حاکی از گرایش شدید او به اجتماعی شدن و زندگی جمعی است. هر چند نگاهی کوتاه بر زندگی وی بر روی کره خاکی نشانگر دوره‌های گوناگونی از سیر تنهایی به جمع‌گرایی است. نشانه‌هایی مانند استخدام دوندگان برای حمل فرمانروایان و ابلاغ پیام آنها برای با همدیگر بودن، استفاده از نور، دود، پرچم و کبوتران نامه‌بر همه حاکی از گرایش بشر برای زندگی اجتماعی است.
روز جهانی ارتباطات و جامعه اطلاعاتی نیز در راستای همین نیاز جمعی شکل گرفته است. بشر از زمانی که دریافت گمشده او ارتباط و هم‌جوششی با همنوعان خویش است، در پی برقراری ارتباطات و مفاهیم بود.
در هفدهم ماه می 1865 نمایندگان 20 کشور جهان گرد هم آمدند و نخستین اتحادیه بین‌المللی که بر محور ارتباطات شکل گرفته بود با نام «اتحادیه تلگراف» را بنیان نهادند. به همین مناسبت این روز، روز جهانی مخابرات یا ارتباطات نام گرفت و در تاریخ بسیاری از کشورها ثبت شد.
سال های زیادی از آن زمان گذشت تا رؤیای «دهکده جهانی ارتباطات» به وقوع بپیوندد. اما بالاخره این رویا تحقق پیدا کرد و گرچه دیگر دوندگان، کبوتران نامه‌بر، دود و آتش سمبل های ارتباط نبودند ولی دنیای مجازی امکان حضور هر نشانه‌ای را برای برقراری ارتباطات بیشتر و موثرتر فراهم آورده بود.
در کنار آن کسانی که مانع پیش‌روی دوندگان، شکار کبوتران نامه‌بر و خاموش کردن دود و آتش مهر و ارتباط بودند، نیز بیکار ننشسته بودند و متأسفانه آتش جنگ‌های خانمان‌سوز بی‌وقفه ادامه داشت و این موضوع مسئولیت متولیان حوزه‌های ارتباطی و روابط عمومی را صد چندان می‌کرد.
ایران نیز از کشورهای پیشگام در زمینه ارتباطات بین‌المللی بوده است و سابقه حضور آن در اتحادیه تلگراف بین‌المللی بیش از 100 سال است و در همین ارتباط از سال 1386 همراه با روز جهانی جامعه اطلاعاتی، روز 27 اردیبهشت ماه «روز ارتباطات و روابط عمومی» نام گرفته است. با پیشرفت و گسترش دنیای مجازی و توسعه اینترنت در سطح جهان «روز جهانی ارتباطات» به نام «روز جهانی جامعه اطلاعاتی» تغییر یافت.
تعیین نام «روز جهانی جامعه اطلاعاتی» نخستین بار در سال 2005 در «اجلاس جهانی جامعه اطلاعاتی» در کشور تونس پیشنهاد و تصویب شد. پس از آن مجمع عمومی سازمان ملل متحد نیز در ششم فروردین سال 1385 طی مصوبه‌ای، روز 27 اردیبهشت ماه (17 می) را به عنوان «روز جهانی جامعه اطلاعاتی» تعیین کرد.
در همین راستا اتحادیه بین‌المللی مخابرات مسئول توسعه زیرساخت‌های ICT در جهان است تا امکان استفاده از ICT را برای همه افراد در هر زمان و مکانی فراهم آورد.
سخن از جامعه‌ای مبتنی بر اطلاعات از دهه 1940 از سوی اندیشمندان این حوزه مطرح شد که با آغاز دهه 1960، زمینه ایجاد چنین جامعه‌ای را در جهان فراهم و با شکل‌گیری مدرنیته در دهه 1980 و به کارگیری روزافزون ICT در جهان از شدت بیشتری برخوردار شد.
نتیجه این امر برگزاری اجلاس در دو مرحله و با حضور سران کشورها، نمایندگان بخش خصوصی و جامعه مدنی در ژنو و تونس بود که بر اساس آن، درنهایت چندین سند بین‌المللی با توافق جهانی تدوین شد که امروزه الگوی توسعه جامعه اطلاعاتی در تمامی کشورهای جهان محسوب می‌شود.
انتظار این است که با گسترش اطلاعات و بهره‌گیری عموم مردم در یک جامعه اطلاعات محور، امکان استفاده همه افراد از اطلاعات مفید فراهم آید و با اطلاع‌رسانی عادلانه فضایی مناسب برای پیشرفت‌های علمی، فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی برای عامه مردم فراهم شود.
قطعاً با شکل‌گیری یک جامعه اطلاعاتی جهانی، می‌توان به تسهیل همگرایی سیاسی در داخل جوامع و بین ملت ها در صحنه بین‌الملل کمک کرد و با توسعه فضاهای باز اطلاعاتی، پیوندهای اجتماعی بین جوامع مختلف را محکم‌تر و مستحکم‌تر کرد تا همه ملت ها بتوانند با افزایش درآمد سرانه و پیشرفت‌های اقتصادی از رفاه بیشتری بهره‌مند شوند.
اطلاعات بدست آمده از تفاهم و تعامل بین‌المللی می‌تواند، فواصل جغرافیایی بین کشورها را حذف و با برقراری تفاهم، همبستگی، همگونگی و همکاری شرایط بهتری را برای زندگی جمعی آنان فراهم آورد.
در حال حاضر همکاری های بین‌المللی، نقش ارتباطات را در جامعه اطلاعاتی انکارناپذیر ساخته است، به نحوی که افزایش بازدهی جامعه از طریق مجموعه شبکه‌های اطلاعاتی و ارتباطی که بار اطلاعاتی و ارزش افزوده دارند، تمامی محل‌های کار را از طریق اتوماسیون اداری به یکدیگر پیوند داده و ایجاد ارتباط بین دولت و واحدهای محلی از طریق شبکه اطلاعاتی و مخابرات را محقق ساخته است.
آنچه کارایی و بهره‌مندی از چنین شبکه‌هایی را به سرعت افزایش داده، توانایی روزافزون بسترهای ارتباطی و اطلاعاتی است که به یاری رایانه‌ها شتافته‌اند و آنها را به صورت ابزاری برای جستجو، جمع‌آوری، دسته‌بندی، تجزیه و تحلیل و انتقال حجم بالایی از اطلاعات درآورده است.
از سوی دیگر سهولت دسترسی به خدمات اطلاعاتی جدیدتر و گسترده‌تر، امکان ایجاد، امکان ارتباط با سایر محققان و سهیم شدن در تجربه‌های آنها نیز به طور مداوم بر مطلوبیت این ابزار در محیط‌های علمی و تحقیقاتی می‌افزاید و نیز با استفاده از این روش می‌توان ضمن بهره‌مندی از فناوری های پیشرفته ارتباطی به جریان جاری و آینده توسعه یافته جهان اطلاعات در جامعه اطلاعاتی پیوست.
| ||||
