شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی ایران (شارا) || مثبت بودن می‌تواند به عنوان یک ویژگی ارزنده در محیط‌های کاری و روابط عمومی دیده شود، اما وقتی این نگرش به صورت افراطی و سمی بروز کند، می‌تواند آسیب‌های جدی به همراه داشته باشد. اصطلاح “روابط عمومی سمی” به معنای مثبت بودن بیش از حد و غیرواقعی در زمینه‌های ارتباطی است که می‌تواند باعث نادیده گرفتن مشکلات واقعی و تاثیرات منفی بر سلامت روان افراد شود.
در ارتباطات سازمانی، مثبت بودن سمی می‌تواند به شکل‌های مختلفی ظاهر شود. به عنوان مثال، ممکن است در بیانیه‌های رسمی و تعاملات عمومی، تصویری غیرواقعی از موفقیت و پیشرفت سازمان به نمایش گذاشته شود که با واقعیت‌های درون‌سازمانی همخوانی ندارد. این نوع روابط عمومی ممکن است به کارکنان این احساس را منتقل کند که مشکلات و چالش‌ها نادیده گرفته می‌شوند و تنها باید بر جنبه‌های مثبت تمرکز کرد.
سام کلاریچ، روانشناس مثبت اندیش و نویسنده با بیش از ۲۵ سال تجربه در زمینه‌های مختلف، توضیح می‌دهد که در چنین محیط‌هایی، انتظارات غیرواقعی از کارکنان ایجاد می‌شود. هنگامی که مثبت بودن سمی در روابط عمومی حاکم است، کارکنان ممکن است احساس کنند که برای ابراز مشکلات و نگرانی‌های خود، تحت فشار قرار دارند و این موضوع می‌تواند منجر به نارضایتی و کاهش روحیه آنان شود.
کلاریچ تأکید می‌کند که این نوع ارتباطات می‌تواند به ایجاد یک محیط کاری قضاوت‌آمیز منجر شود. در چنین محیط‌هایی، هرگونه نقد و بازخورد منفی به عنوان تهدیدی برای نگرش مثبت و محیط شاداب تلقی می‌شود. این رویکرد ممکن است باعث شود که کارکنان احساس کنند نظرات و نگرانی‌هایشان بی‌ارزش و نادیده گرفته شده است، که این موضوع می‌تواند به کاهش انگیزه و بهره‌وری آن‌ها منجر شود.
علاوه بر تأثیرات داخلی، روابط عمومی سمی می‌تواند بر روابط خارجی نیز تأثیر بگذارد. وقتی سازمان‌ها تصویری بیش از حد مثبت از خود ارائه می‌دهند، ممکن است این تصویر با واقعیت‌های موجود تضاد پیدا کند و اعتماد عمومی را خدشه‌دار کند. مشتریان و ذینفعان ممکن است متوجه ناهماهنگی‌ها و عدم شفافیت شوند، که می‌تواند به اعتبار سازمان آسیب برساند.
کلاریچ همچنین به این نکته اشاره می‌کند که روابط عمومی سمی می‌تواند به تضعیف توانایی سازمان‌ها در مدیریت بحران و تغییرات واقعی منجر شود. به جای اینکه مشکلات به صورت واقعی شناسایی و حل شوند، این نوع روابط عمومی ممکن است به تلاش برای حفظ ظاهر و پنهان کردن واقعیت‌ها منجر شود. در نهایت، این رویکرد می‌تواند به کاهش توانایی سازمان‌ها در انطباق با تغییرات و برطرف کردن چالش‌ها منجر شود.
برای مقابله با روابط عمومی سمی، کلاریچ پیشنهاد می‌کند که سازمان‌ها باید به جای تمرکز بر مثبت بودن افراطی، به خوش‌بینی واقع‌بینانه و شفافیت در ارتباطات توجه کنند. این شامل پذیرش شکست‌ها، شناخت نقاط ضعف و تلاش برای بهبود مستمر است. به جای تلاش برای ایجاد تصویر کاذب از موفقیت، سازمان‌ها باید با واقعیت‌ها صادق باشند و به کارکنان و ذینفعان خود این اطمینان را بدهند که مشکلات به طور جدی مورد توجه و رسیدگی قرار می‌گیرند.
در نتیجه، روابط عمومی سمی می‌تواند اثرات منفی زیادی بر روی سازمان‌ها و سلامت روان کارکنان داشته باشد. با توجه به این نکات، به نظر می‌رسد که سازمان‌ها باید رویکردهای ارتباطی خود را به گونه‌ای تنظیم کنند که همزمان با حفظ روحیه مثبت، به واقعیت‌ها و چالش‌های موجود نیز توجه داشته باشند.
توسط ابیگیل راموس و رابرت تی مولر
تاریخ انتشار: ۱۷ آگوست ۲۰۲۴
منبع انگلیسی: Forbes
انتهای پیام/
<div id=”div_eRasanehTrustseal_24429″></div>
<script src=”https://trustseal.e-rasaneh.ir/trustseal.js”></script>
<script>eRasaneh_Trustseal(24429, false);</script>
با کلیک روی لینک زیر به کانال تلگرام ما بپیوندید: