شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)– روابط عمومی دولتی در آغاز پیدایش خود، صرفاً در حوزه‌هایی از جمله تبلیغات، تحویل خبر به رسانه‌ها و نمایش رویدادها یا ارایه اطلاعات درباره سازمان در راستای جلب توجه رسانه‌ها تعریف شد. هیچ گونه تدابیر روابط عمومی یا رهنمودهای مربوط به خط‌مشی روابط عمومی وجود نداشت. روابط عمومی صرفاً در راستای آگاه‌سازی عموم پیرامون جنبه‌های متفاوتی از درگیری دولت در سطح ملی بود.
هیچ رویکرد یا ساختار سازماندهی شده برای ایجاد پشتیبانی عمومی از برنامه‌ها و فعالیت‌های آن وجود نداشت. به عبارت دیگر، روابط عمومی دولتی در صدد جستجوی فرصت‌هایی برای ایجاد پشتیبانی عمومی و نیز تشریح اهداف به عموم در قبال اقدامات سازمان تنها از طریق بیانیه‌های مطبوعاتی بود.
حوزه‌های مستقلی از روابط عمومی در ادارات دولتی وجود نداشتند. فعالیت‌های روابط عمومی از طریق امور تدارکاتی مورد توجه قرار می‌گرفت، یعنی حوزه‌ای که معمولاً توسط یک مسئول بخش تحت کنترل و نظارت کلی مدیر (مدیریت و کارکنان) اداره می‌شد.
در آن زمان، روابط عمومی به‌عنوان یک شغل تدارکاتی مورد توجه قرار گرفت که شامل سازماندهی سفر، انجام مقدمات مربوط به گذرنامه، روادید(ویزا)، ارز خارجی و حمل‌و‌نقل بود. گاهی اوقات، حوزه‌های روابط عمومی به صدور بیانیه‌های مطبوعاتی در خصوص موارد مبتنی‌بر خدمت عادت داشتند که آن نیز با کمک و از طریق دفتر اطلاع‌رسانی مطبوعات دولت صورت می‌گرفت.
آنها روابط مستقیم با مطبوعات نداشتند. از آنجاکه شغل روابط عمومی اساساً مشتمل بر تبلیغات بود، سازمان‌های روابط عمومی با مطبوعات به‌طور مستقیم مواجه نبودند؛ آنها حتی دارای یک بخش مستقل برای رسیدگی به روابط مطبوعاتی نبودند. هر زمان که مسئله‌ای از جمله تصادف، یا اعتصاب قریب‌الوقوع، یا مراسم افتتاحیه درباره یک سرویس/ خدمت جدید در میان بود، مأمور تبلیغات برای تهیه اطلاعیه و چاپ آن در روزنامه‌ها و مجلات فرا خوانده می‌شد.
سازمان روابط عمومی مسئولیت مهمان‌خانه‌ها و ایاب‌و ذهاب مهمانان را در میان سایر فعالیت‌های مختلف نامرتبط با روابط عمومی برعهده داشت. هیچ رویکرد رسانه‌ای برنامه‌ریزی‌شده برای دستیابی به اهداف سازمانی داخلی و خارجی وجود نداشت. به استثنای انتشار بخشنامه‌های رسمی کلیشه‌ای، اقدامات سازمان‌یافته کوتاه‌مدت یا بلندمدت از جمله انتشار یک روزنامه داخلی برای ارتباطات داخلی، مشارکت در نمایشگاه‌ها و جشنواره‌های تجاری، مدیریت سالن‌‌های مطالعه یا مراکز اطلاع‌رسانی یا نگهداری یک کتابخانه مرجع صورت نمی‌گرفت.
نکته پایانی و نیز مهم این است که هیچ بازخوردی برای ارزیابی باور عمومی درباره خط‌مشی‌ها و برنامه‌های سازمان وجود نداشت. آن یک دوره‌ای بود که نیاز برای تعریف روابط عمومی، اهداف لازم برای روابط عمومی، کارکردهای آن، و لزوم ارتباط بین روابط عمومی با مدیریت احساس نمی‌شد. روابط عمومی دولتی یک سرویس آتش‌نشانی مورد ملاحظه قرار گرفت و هرگز به عنوان یک فرآیند مستمر و حیاتی (مهم) برای ایجاد یک انگاره/ تصور مورد نظر سازمان لحاظ نشد.
امروزه، روابط عمومی یک ابزار ضروری در مدیریت سازمان‌های بخش خصوصی و دولتی محسوب می‌شود. با رشد فوق‌العاده کسب‌و‌کار و تجارت در بخش دولتی در هندوستان، نیاز برای روابط عمومی با مفهومی جدید فرض شده است و نهادهای بخش دولتی برای ترویج یک زیرساخت قوی برای دستیابی به بالاترین مزیت‌های اجتماعی و اقتصادی مجهز می‌شوند.
نهادهای بخش دولتی در معرض یک فرآیند مستمر از نظارت دولتی قرار می‌گیرند. امروزه، روابط عمومی متشکل از بسیاری از نهادهای بخش دولتی بوده که علاوه بر کمک به رشد اقتصادی کشور، در حال آماده شدن برای ایفای یک نقش فعال و خدمت به عنوان یک ابزار مؤثر برای اشاعه اخبار مربوط به دستاوردهای خود، تدوین و اجرای اهداف و برنامه‌های مربوط به خود نیز هستند.
هر سازمانی در تلاش برای جلب توجه عموم به ایده‌ها، محصولات و خدمات مربوط به خود است. هیچ کس نمی‌تواند از باور عمومی تا آنجا که به سازمان آنها مربوط می‌شود، چشم‌پوشی کند. یک سازمان باید ارتباطات دوسویه را نه تنها برای اطلاع‌رسانی به مردم درباره خط‌مشی‌ها و برنامه‌های سازمان بلکه برای بررسی واکنش‌های مردم نسبت به آن خط‌مشی‌ها و برنامه‌ها توسعه دهد. این اقدام، مستلزم داشتن مهارت های مشخص و دانش تخصصی است.
یک برنامه روابط عمومی که به طور دقیق مدیریت می‌شود، می‌تواند با استفاده از رسانه‌ها و تکنیک‌های حرفه‌ای کارآمد و مناسب، یک مسیر طولانی را در ایجاد یک انگاره مطلوب و یک وجهه پایا برای سازمان طی کند.
پیشرفته‌ترین روابط عمومی، درک یک حرفه یعنی محیط مورد فعالیت خود و فناوری مورد استفاده برای هدف غایی و اصلی در راستای دستیابی به اهداف حرفه‌ای مطلوب را مورد هدف قرار می‌دهد. اما متأسفانه، روابط عمومی دولتی هرگز به عنوان یک فرآیند مستمر مورد ملاحظه قرار نگرفت، و تنها فعالیت‌های گوناگون غیر مرتبط با روابط عمومی حرفه‌ای به سازمان روابط عمومی واگذار شد.
منبع مرجع: شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)