«روابط‌عمومی‌» درس عشق …

غلامرضا شمس ناتری – بعد از سال‌ها فعالیت و حضور در روابط‌عمومی‌ و‌ تحصیل با عشق در این رشته در مقطع کارشناسی به افتخار بازنشستگی نائل شدم.

روابط‌عمومی‌ هیچ‌گاه برای من جایگاه نازل و کم‌اهمیتی نبود با آن‌که حقوق مکفی و مزایای چندانی نداشت هیچ‌گاه از سال‌ها کار کردن در آن خسته و دل‌زده نشدم!

شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی ایران (شارا) || بعد از سال‌ها فعالیت و حضور در روابط‌عمومی‌ و‌ تحصیل با عشق در این رشته در مقطع کارشناسی به افتخار بازنشستگی نائل شدم.


روابط‌عمومی‌ هیچ‌گاه برای من جایگاه نازل و کم‌اهمیتی نبود با آن‌که حقوق مکفی و مزایای چندانی نداشت هیچ‌گاه از سال‌ها کار کردن در آن خسته و دل‌زده نشدم!


همیشه با عشق وارد کلاس درس در محیط اداری می‌شدم و سعی می‌کردم بر اندوخته‌های خود بیفزایم.


سال‌هایی که از آن نیز دور بودم به اجبار و خواست مدیرانی بود که حضورم را در این بخش بر نمی‌تابیدند و با گماردن افرادی خارج از این حوزه و این شغل بر آن بودند تا ضربه‌ای بر پیکره این درخت تنومند و تناور وارد کنند.


روابط‌عمومی‌ به راستی مدرسه عشق است؛ عشقی بی‌پایان که کلاس آن شوق و ذوق بود.


حالا بعد از سی سال خدمت اداری که بیست سال آن در روابط‌عمومی‌ گذشت به‌ناچار باید از این مدرسه پر شور و حال وداع کنم و صد حیف که این تجربیات تحصیل شده برای فرد دیگری که بتواند در این راه گام نهد بلا استفاده می‌ماند.


روابط‌عمومی‌ ورای شغل‌های دیگر اداری است که بشود با یک ساعت آموزش آن را به فرد دیگری سپرد!


روابط‌عمومی‌ را تا چاشنی عشق نباشد هرگز نمی‌توان به تعالی رساند.


امید آن‌که روابط‌عمومی‌ها در هر سطح و سطوحی و در هر جایگاه و سازمانی بتواند ارتقا یافته و نیروهای کارآمدی را دامان خود پرورش دهد.


به امید آن روز