پیشرفت های بشر در عرصه بکارگیری فناوری های ارتباطی، زندگی او را دستخوش تحولات جدی ساخته است.
ظهور پدیده های اینترنت و وب و امکان برقراری ارتباط در فضای مجازی با سرعت زیاد و نیز رشد و توسعه سریع این فضا در جای جای کره خاکی، در کنار تبدیل شدن رایانه به یک جزء لاینفک در زندگی انسان مدرن، گونه ای متفاوت از تعاملات انسانی و تبادل افکار را رقم زده است.
تعاملی شدن فضای وب با ایجاد وبلاگ ها و شبکه های اجتماعی، آغازگر فصلی جدید در ظهور و بروز استعدادهای بشری در قالب بهره گیری از این فضای دوسویه بود و عرصه های جدیدی از ارتباط را در برابر بشر گشود. با انتقال اخبار، اطلاعات و یافته های علمی و به بحث و بررسی گذاشته شدن آرا و نظرات در این فضای تعاملی، رشدی دو چندان در عرصه علم و فناوری نصیب بشر شد.
اما این گسترش فضای ارتباطی، تبعاتی را نیز برای بشر به همراه داشته است. ارتباط در فضای مجازی موجب آن شد که انسان، خود را بی نیاز از معرفی هویت حقیقی خود در همه عرصه ها بداند و در این فضای مجازی، هویتی مجازی را نیز برای خود تعریف کند. لذا انسانی که هویتی مبتنی بر حضور در زمان و مکان و ارتباطات حقیقی اجتماعی را به صورت اکتسابی به دست می آورد، به جعل هویت و تعریف یک “من” جدید از خود پرداخت.
از این پس، انسان تلاش کرد تا برخی آرا و عقاید خود را که نوعا به دلیل همان هویت حقیقی واکتسابی و برخی محدودیت های ناشی از آن، امکان ابراز و عرضه آن را نداشت، فارغ از نقاب سانسور و خودسانسوری و با هویتی جدید، در فضای مجازی مطرح سازد.
اما این همه ماجرا نبود. انسان مجازی، با قرارگرفتن در موقعیت های مختلف و بر حسب نیاز، به تولید “من” های جدید از خود پرداخت که گاه هیچ سنخیتی با هم نداشته و متعارض می نمودند. لذا با نوعی بحران هویت مواجه شد که البته این بحران با در نظر گرفتن هویت حقیقی فرد، او را به یک انسان فاقد تعلقات و ارزش ها در زندگی حقیقی مبدل ساخته است.
در این نوشتار، ابتدا سعی بر آن است تا با رویکرد زندگی فرد در جامعه قزاقی ، به بیان تعاریف، ابعاد، سطوح و شاخص های هویت پرداخته شود. پس از آن، نگاهی به شکل گیری فضای مجازی و رسانه های اجتماعی داشته و به بیان ویژگی های آن خواهیم پرداخت و در نهایت، کارکردهای این رسانه های جمعی را در تعامل با شاخصه های هویت قزاقی مورد بررسی قرار خواهیم داد.
| ||||
