هدیه‌های خبرنگاری که مدیران روابط عمومی در پایان نشست‌های مطبوعاتی به خبرنگاران می‌دهند، وضعیت تأسف باری به خود گرفته تا جائیکه برخی از هدایا به یک لکه سیاه برای حرفه مقدس خبرنگاری تبدیل شده است.
همه ما خبرنگارها در این چند سالهای که در جهان پر هیاهوی خبر قدم گذاشته‌ایم، با اتفاق‌ها و رویدادهای عجیب و غریبی برخورد کرده‌ایم، گاهی برخی اتفاقات را منعکس کرده و گاهی بنا به برخی ملاحظات از انعکاس آن خودداری کرده‌ایم.
یه سوزن به خود یه جوال‌دوز به دیگران
این گزارش نه با هدف تخریب خبرنگاران نوشته شده، نه اینکه قصد دارد مسئولان را مورد اتهام قرار دهد، بلکه این گزارش تنها واکاوی هدیه‌هایی است که در پایان بسیاری از جلسات مطبوعاتی در اصفهان (و شاید در کشور) به خبرنگاران داده می‌شود.
پس ما از قانون “یه سوزن به خود یه جوال‌دوز به دیگران” استفاده کرده و می‌خواهیم خودمان را مورد انتقاد قرار دهیم و البته راهکارها و نظرات برخی دیگر از خبرنگاران را هم در این ارتباط جویا می‌شویم پس از خبرنگار و همکار رسانه‌ای خواهش می‌کنیم، اگر مطالب مندرج در این گزارش موجب رنجش خاطرشان می‌شود، کمی تحمل داشته باشند و از مسئولان هم خواهان این هستیم که فقط گزارش را نخوانند.
و اما…
شاید شما هم جزو آن دسته از خبرنگارهایی باشید که حتی یک‌بار هم که شده از دست مسئولان مربوطه هدیه‌ای گرفته باشید، هدیه‌ای که گاه موجب شده تا بخشی از مشکلات مالی خود را حل کرده و گاه موجب سرافکندگی و نوعی توهین برای خبرنگارها شده است.
از بایگانی تا پیگیری دعوتنامهها
همه ما (خبرنگاران) برای پوشش خبرهای مختلف در جلسات و کنفرانس‌های مطبوعاتی ادارات و سازمان‌ها شرکت کرده‌ایم، جلساتی که گاه مملو از جمعیت می‌شدند و از هر رسانه دو سه خبرنگار می‌آمدند و گاهی جلسات به زور با پنج یا شش خبرنگار برگزار می‌شد.
حال می‌خواهیم با هم به بررسی این دو نوع نشست مطبوعاتی بپردازیم ،دلیل اینکه چرا برخی جلسات شلوغ می‌شود و چرا برخی جلسات با استقبال کم خبرنگاران روبه‌رو است، چیست؟
ابتدا از زمانی آغاز می‌کنیم که برگهای با سر و صدای فراوان از درون دستگاه فکس بیرون می‌پرد و ابتدا می‌رسد به دست سردبیر روزنامه، خبرگزاری، سایت خبری و یا صدا و سیما برگه مزبور چند باری مطالعه می‌شود و بسته به نوع خبر به یکی از سرویس‌های خبری به منظور پیگیری خبر تحویل داده می‌شود و این را می‌توان نقطه آغازی برای این موضوع دانست؛ برگهای که بسته به اینکه از طرف کدام اداره یا سازمان و ارگانی است، از دید خبرنگاری و همچنین از نظر مالی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
گاه جلسه مهم است و به دور از اینکه ببینیم چه هدیه‌ای پشت آن نهفته است، برگه فکس را برداشته به زمان و آدرس آن دقت می‌کنیم، چون مسئولی کشوری و یا لشگری می‌خواهد رمانی بچیند و یا اینکه در جلسه و یا در همایشی به ایراد سخنرانی بپردازد و این جلسه به بهترین نحو پوشش داده می‌شود.
اما گاهی جلسه‌ای است که یکی از سازمان‌ها و ادارات دعوت کرده تا صحبت‌های مدیر و یا رئیس در مورد فعالیت‌های آن سازمان را پوشش خبری دهیم؛ در مورد این جلسات گاه اتفاق افتاده که سردبیر مربوطه برگه را برداشته و بسته به اینکه این برگه از کدام سازمان و یا ارگانی آمده در مورد آن و چگونگی برگزاری این نشست پیگیری کرده و یا اینکه آن را نظر خبری از ارزش پایینی دانسته و دعوت‌نامه مزبور را بایگانی می‌کند.
جلساتی که تنها برای هدیه شلوغ می‌شود
طبق تجربه‌های کسب شده در چند ساله اخیر به این نتیجه می‌رسیم که کم و بیش در تمامی جلسات و کنفرانس‌های مطبوعاتی که از سوی سازمان‌ها برگزار شده حتی در حد خودکار هم که باشد هدیه‌ای به خبرنگاران داده شده است و این به میزان درآمد سازمان‌های مربوطه بستگی دارد. گاه دیده شده که سازمان‌هایی پر درآمد هستند و از نظر مالی مشکلی ندارند مبالغ در حد 100 و 200 هزار تومان به خبرنگاران هدیه داده‌اند و سازمان‌هایی هم که وسع مالی خوبی نداشته‌اند تنها به دادن کتاب و بسته‌های فرهنگی بسنده کرده‌اند.
تجربه نشان داده است که شلوغی جلسات (به غیر از جلساتی که مسئولان کشوری و استانی مهم در آن حضور داشته‌اند) تنها به خاطر هدیه بوده است و حتی دیده شده که از هر رسانه دو یا حتی سه خبرنگار نیز به بهانه پوشش خبری بهتر در آن حضور داشته‌اند.
گاه قبل از ورود به محل نشست پچ‌پچ‌های درگوشی از سوی خبرنگاران شنیده شده که “آیا سختی کار دارد؟”، “ته آن روشن است؟”، “سر و ته چه دارد؟” و از این جور صحبت‌ها و گاه تعدادی از بزرگان را هم به‌عنوان “سران سر و ته” متهم می‌کنند که حضور آنها یعنی…
باید گفت خبرنگاران در این ارتباط هیچ گناهی ندارند، بلکه حق را هم به آنها می‌دهیم، اما اینکه چرا آن قدر به قشر بزرگ رسانه و خبرنگاران از لحاظ مالی پرداخته نشده است که آنها مجبورند برای جلساتی این‌گونه سر و دست بشکنند و بزرگی و ابهت رسانه‌ایشان شکسته شود تنها به خاطر 20 هزار تومان کارت هدیه ناقابل…!
حتی در برخی جلسات هم دیده شده که مدیران روابط عمومی‌های ادارات و سازمان‌ها با دادن هدیه‌هایی نظیر “منچ و مار و پله”، “کیف‌های پول”، “آفتاب‌گیر شیشه خودرو” و هدیه‌هایی از این قبیل به اصحاب رسانه با تمام کمال بی‌احترامی می‌کنند و کسی هم صدایش در نمی‌آید.
وضعیت معیشتی خبرنگاران زیر سطح عادی جامعه است و همین مسئله سبب می‌شود که چنین فعالیت‌هایی صورت گیرد. این را رضا صالحی‌پژوه یکی از خبرنگاران پرتلاش استان اصفهان می‌گوید.
مسئولان مربوطه اداره فرهنگ و ارشاد و خانه مطبوعات باید در قبال این‌گونه توهین‌ها واکنش نشان دهند و به گونه‌ای با روابط عمومی اداره یا سازمان مربوطه هماهنگ کنند تا یا به خبرنگاران این‌گونه هدایا را ندهند و یا اینکه هدیه‌ای باشد که در شأن و منزلت حرفه خبرنگاری باشد.
و اما نظر منصور گلناری رئیس خانه مطبوعات اصفهان به این وضعیت تأسف‌بار این است که مدیران رسانه‌ها باید خبرنگاران خود را از لحاظ مالی تأمین کنند و در ادامه نیز از وضعیت بد خبرنگاران سخن به میان آورده و می‌گوید که در برخی رسانه‌ها خبرنگار با حداقل ممکن حقوق کار خبرنگاری می‌کند و یا حتی برخی مدیران رسانه‌ها می‌گویند که حقوقی نداریم بدهیم و خطاب به خبرنگاران می‌گویند که هر چه از جلسات گرفتی مال خودت.
وی این وضعیت را تأسف‌بار دانست و ادامه داد: خبرنگار زمانی که با این مشکلات مواجه است می‌بیند، اگر نگیرد از دستش رفته است و این عادت غلط باید از ریشه درست شود و مدیران رسانه‌ها ضمن تأمین خبرنگاران خود از لحاظ مالی باید به آنها تاکید کنند، هدیه‌ها را نگیرند.
و اما چرایی هدیه‌ها؟!
سابقه هدیه‌های خبرنگاری که در پایان نشست‌های مطبوعاتی به خبرنگاران داده می‌شود به دهه 60 باز می‌گردد؛ در آن زمان این هدایا در حد یک خودکار، خودنویس و کلاسور بود که برخی اداره‌ها به خبرنگاران می‌دادند.
در آن زمان هدایا رنگ صداقتش بیشتر بود، اما به مرور زمان از لحاظ کمی و کیفی تغییر پیدا کرد و بیشتر مدیران روابط عمومی فکر کردند اگر به خبرنگاران هدیه ندهند، از قافله عقب می‌افتند.
ابتدا می‌خواهیم ببینیم که این هدیه‌ها بر چه اساس و دلیلی به خبرنگاران حاضر در جلسات اعطا می‌شود.
برخی بر این عقیده‌اند که این هدیه نوعی درخواست از رسانه برای این است که در انعکاس خبر نهایت تعریف را از مدیر و سازمان مربوطه انجام دهند و با این هدیه خبرنگار را در رودربایستی با مدیر روابط عمومی اداره مربوطه قرار دهند تا خبرنگار آن‌گونه که روابط عمومی می‌خواهد خبر را منعکس کند، که البته در برخی موارد معدود تأثیرگذار بوده و در برخی از موارد هم خبرنگار به دور از هرگونه هدیه و اینکه از چه ارزشی برخوردار است رسالت اصلی خود در انعکاس درست خبر و بیان مشکلات و معضلات موجود می‌پردازند و به جای اینکه بلندگوی کسی باشند بلندگوی حق و حقیقت هستند.
پرداخت هدیه به خبرنگار نوعی خریدن قلم خبرنگار است
رضا صالحی‌پژوه مدیر تحریریه هفته‌نامه کیمیای ایران که خود به شخصه یکی از مخالفان دادن و گرفتن هدایا از سوی مسئولان به خبرنگاران است آن را یکی از آفات عرصه اطلاع‌رسانی در استان اصفهان می‌داند و نبود رشد آنچنانی در عرصه اطلاع‌رسانی و خبرنگاری نسبت به سالهای گذشته را دلیل این موضوع می‌داند.
وی با ابراز تأسف از فراگیری این هدایا در نشست‌های مطبوعاتی بیان داشت: دادن این هدایا به نوعی خبرنگاران را وام‌دار ادارات و سازمان‌ها می‌کند و بلاغت قلم و شیوایی سخن را از آنها می‌رباید، البته در قانون، پرداخت حق آگهی به رسانه یا همان رپورتاژ امری معمول بوده اما پرداخت هدیه به خبرنگار نوعی خریدن قلم خبرنگار به نفع یک سازمان، نهاد و اداره به حساب می‌آید.
مدیر تحریریه هفته‌نامه کیمیای ایران با طرح این سئوال که “چرا برخی مدیران روابط عمومی حاضر نیستند این عادت ناپسند را کنار گذاشته و حتی اگر بدون پرداخت این هدایا شاهد انتقاد از سوی خبرنگار خواهند بود آن را صادقانه بپذیرند؟” گفت: گاهی نیز مبلغ ریالی یا معادل این هدایا آنقدر نازل و پایین است که هرگز نمی‌توانند شأن خبرنگار را مدنظر داشته باشد که در این ارتباط نیز به صورت خودجوش تعدادی از خبرنگاران بر این عقیده‌اند که نباید این هدایا را دریافت کنند و از این رو پیش از آغاز جلسه در اقدامی متقابل با مدیران روابط عمومی تماس گرفته می‌شود و شرط حضور خود را در نشست مطبوعاتی مدیر را نبود این هدایا به هر شکلی عنوان می‌کنند.
چه هدیه‌ای بهتر از پاسخگو بودن
گروهی دیگر هم بر این عقیده‌اند که دادن هدیه به خبرنگاران تنها به منظور ارج نهادن به منزلت خبرنگار و جایگاه با ارزش رسانه بوده است و این موضوع را که هدیه‌ها تنها برای چاپلوسی است را از بیخ و بن رد می‌کنند این گروه می‌گویند ما به رسانه‌ها ارج می‌نهیم زیرا می‌بینیم که با چه سختی در انعکاس درست اخبار تلاش می‌کنند.
اما این چرایی”؟” در جایی تعجب “!” خبرنگار را برانگیزد جایی که همان اداره که دادن هدیه‌ها را به منزله ارج نهادن به خبرنگار می‌داند خود بارها و بارها خبرنگار را پشت دفتر خود نگه می‌دارد و یا جلسه‌ای خیالی که با خود و میز و صندلی دفترش ترتیب داده است را بهانه می‌کند تا پاسخ خبرنگار را ندهد و یا در صورت جواب وعده‌های سرخرمنی به خبرنگار می‌دهد که تنها خرمن خرمن زمان را از خبرنگار تلف می‌کند.
بوق اشغال و ندای “د موبایل ست ایز آف” را هم که نوای همیشگی دستگاه‌های موبایلشان است و گوش خبرنگار به آن عادت کرده است.
در این ارتباط باید گفت که بهترین هدیه مسئولان به خبرنگار این است که پاسخگوی مطالبات خبرنگاران باشند.
گرفتن هدیه در حین انجام وظیفه کاری نادرست است
منصور گلناری رئیس خانه مطبوعات استان اصفهان با انتقاد از این عادت نادرست مدیران روابط عمومی تصریح کرد: اگر هدف مدیران روابط عمومی تقدیر از خبرنگار است، این کار هم جا دارد و هم روز و آنها می‌توانند به شکل شایسته در روز خبرنگار به تقدیر از خبرنگاران بپردازند به طوری که ایجاد وابستگی و وامداری نکند.
وی ادامه داد: در این ارتباط پیشنهاداتی ارائه کردیم، اما متأسفانه کارساز نشد و در برخی مواقع نیز حالت غیرمتعارف هم پیدا می‌کرد، که به طور مثال در دعوتنامهها اعلام می‌شد که جلسات به صرف شام برگزار می‌شود.
گلناری با تاکید بر اینکه تمام این اقدامات دور از شأن حرفه خبرنگاری است، بیان داشت: متأسفانه در این ارتباط همکاران ما (خبرنگاران) نیز بی‌تقصیر نبودند و قبول هدیه از طرف خبرنگاران موجب تشویق طرف مقابل (مدیران روابط عمومی) می‌شد.
وی با بیان اینکه در این ارتباط علاوه بر خبر، شأن و شخصیت خبرنگار نیز فدا می‌شود، گفت: باید راهکاری برای برون رفت از این موضوع پیدا کرد.
رئیس خانه مطبوعات استان اصفهان به دلایل دادن و گرفتن هدیه اشاره کرد و اظهار داشت: هدیه دادن در حالت عادی مستحب است چون منجر به ایجاد الفت می‌شود، اما از طرفی افزایش نامتعارف هدیه و آن هم در حرفه خبرنگاری خود فریبنده است.
وی گرفتن هدیه در حین انجام وظیفه را کاری نادرست دانست و افزود: مدیران روابط عمومی باید در ایامی مانند روز خبرنگار از آنها تقدیر کنند و این کار باید با اصول انجام شود تا ضمن حفظ حیثیت افراد جنبه وامداری نیز نداشته باشد.
برخی هدیه‌ها لکه سیاهی بر حرفه خبرنگاری است
گلناری با انتقاد از اینکه در برخی موارد مدیران روابط عمومی به دادن هدایایی نظیر منچ مار و پله اقدام می‌کنند و با این کار شأن و منزلت حرفه خبرنگاری را زیر سؤال می‌برند، تصریح کرد: اصل دادن هدیه اشتباه است و اینکه برخی از مدیران روابط عمومی به دادن این‌گونه هدایا اقدام می‌کنند، مصیبتی مضاعف است.
وی با تاکید بر اینکه سازمان‌ها باید به توانمندی رسانه‌ها نیاز داشته باشند نه اینکه خبرنگاران به حمایت ادارات متکی باشند، ادامه داد: در برخی موارد دوستان عکس‌العمل نشان می‌دهند و در این ارتباط باید همه کاری کنند تا این لکه سیاه از روی حرفه خبرنگاری پاک شود.
تاسیس صندوق حمایت از خبرنگاران برای واریز هدایای خبرنگاری
بسیاری از خبرنگاران در زمینه چگونگی پرداخت هدایا و اینکه این هدایا چگونه می‌تواند در شأن حرفه خبرنگاری باشد نظرات مختلفی داشتند برخی موافق آن بودند و برخی معتقد بودند که مبالغ پرداختی به خبرنگاران نباید ناچیز باشد و برخی نیز معتقدند که باید صندوقی به نام حمایت از خبرنگاران تاسیس شود و ادارات و نهادها به جای داده هدیه مبلغی را به این صندوق واریز کنند.
رضا صالحی‌پژوه نیز در این ارتباط می‌گوید: می‌توان صندوقی با نام خبرنگاران تاسیس کرد و ادارات اگر تمایل به کمک به خبرنگاران دارند، مبلغی را برای هر نشست خبری به حساب این صندوق واریز و خبرنگاران نیز بر اساس سهامی که دارند از این صندوق منتفع می‌شوند.
وی ادامه داد: همچنین در چنین شرایطی می‌توان کمک‌های متفرقه‌ای که در قالب پاداش سال نو، پاداش روز خبرنگار و عناوین مختلف به این صندوق واریز شود تا همه خبرنگاران به صورت یکسان از آن بهره ببرند که در این صورت شائبه پرداخت هدیه از سوی مدیران به خبرنگاران به منظور تأثیر در قلم آنها نیز ایجاد نمی‌شود.
اما منصور گلناری رئیس خانه مطبوعات استان اصفهان با اشاره به درخواست برخی خبرنگاران در ایجاد صندوق حمایت از خبرنگاران گفت: اصل این کار خوب است و ما هم استقبال می‌کنیم، اما این سئوال مطرح می‌شود که آیا این موضوع جنبه صدقه پیدا نمی‌کند و باید در این ارتباط فرمولی ارائه کرد.
وی افزود: با راه‌اندازی این صندوق ادارات هر مقدار که می‌خواهند مبلغی را در آن واریز کنند و در طول سال به خبرنگاران فعال پرداخت می‌شود که با این کار مشخص نمی‌شود که پول به چه کسی می‌رسد و با این کار شخصیت افراد و جنبه معنوی هدیه نیز حفظ می‌شود.
وی رتبه‌بندی و حوزه‌بندی خبرنگاران را راه حل این موضوع دانست و بیان داشت: با انجام این کار مسائل حمایتی بهتر انجام می‌شود.
گلناری با بیان اینکه هدیه دادن به خبرنگاران باید به صورت جمعی صورت گیرد، بیان داشت: خانه مطبوعات آمادگی این را دارد تا با راه‌اندازی صندوق حمایت از خبرنگاران اقدام کند تا ادارات و سازمان‌ها در روز خبرنگار از جامعه خبرنگار منتقد و غیر منتقد تجلیل کنند.
مرضیه زارع دبیر تحریریه خبرگزاری فارس اصفهان در ارتباط با تاسیس صندوق حمایت از خبرنگاران گفت: در صورتی که سازمان‌ها متمایل به پرداخت و ارائه پرداختهای مادی و یا معنوی در قالب رپورتاژ خبری، ارائه هدیه به مناسبت روز خبرنگار و یا اعیاد و غیره هستند، بهتر است صندوقی به این منظور تحت حمایت و مسئولیت نهاد وابسته به امور خبرنگاران یا مرکزیت نماینده‌ای از هر رسانه تعبیه شود و این پرداختهای نقدی به صورت سالانه و یا ماهانه به این صندوق واریز شود تا به صورت عادلانه و آبرومندانه بین رسانه‌ها و خبرنگاران فعال ارائه شود تا بدین صورت از ارائه هدیه‌های بی‌ارزش مانند خودکار، کیف، بازی‌های سرگرمی منچ و مار و پله و غیره و یا حتی هدیه‌های نقدی در پاکتی به خبرنگاران در طول این جلسات خودداری شود و به علاوه از بی‌حرمتی به شانیت و حرمت مقام قلم به عنوان سلاح خبرنگار جلوگیری شود.
خون خبرنگاران تهرانی پررنگ‌تر از خبرنگاران اصفهانی
یکی از خبرنگاران ورزشی اصفهان با انتقاد از موضوع هدیه‌های خبرنگاری و اینکه در برخی موارد موجب تبعیض میان خبرنگاران اصفهانی و تهرانی از سوی باشگاه‌های ورزشی اصفهان انجام شده است، بیان داشت: برخی از باشگاه‌های اصفهانی زمانی که از خبرنگارهای اصفهان و تهران در مراسم خود دعوت می‌کنند، تنها از خبرنگاران تهرانی با دادن هدیه تجلیل می‌کنند، اما خبرنگاران اصفهانی که در طول سال به منظور پوشش خبری مراسم این باشگاه‌ها حضور مداوم داشته‌اند مورد بی‌توجهی مدیران روابط عمومی آنها قرار می‌گیرند و به نوعی خون خبرنگاران تهرانی پررنگ‌تر از خبرنگاران اصفهانی است.
هدیه‌های خبرنگاری برکت ندارد
پروین احمدی خبرنگار اجتماعی در این رابطه می‌گوید: برخی مدیران روابط عمومی سازمان‌ها و ادارات اجرایی استان اصفهان پس از برگزاری نشست با خبرنگاران به اسم تجلیل و با هدف انعکاس هر چه بهتر اخبار در سایت‌های خبری و روزنامه‌ها به دادن بن‌های خرید از فروشگاه‌های خاص که با آنها قرار داد منعقد کرده‌اند مبادرت می‌کنند در حالی که خبرنگار زمانی که به فروشگاه مورد نظر مراجعه می‌کند با قیمت‌های بالای اجناس این فروشگاه مواجه می‌شود که مجبور است یا از خیر خرید از این فروشگاه بگذرد یا در مقابل ارائه بن خرید به مدیریت فروشگاه اجناس بنجل و با کیفیت پایین خریداری کند و اگر می‌خواهد اجناس با کیفیت معمولی را خریداری کند علاوه بر ارائه بن، مبلغ اضافه‌تری را نیز به فروشنده پرداخت می‌کند که باید گفت این هدایا هیچ برکتی ندارد.
این خبرنگار می‌افزاید: پیش از برگزاری نشست‌های خبری نیز بسیاری از خبرنگاران پیشکسوت با روابط عمومی رایزنی می‌کنند و در قبال چاپ و انتشار اخبار اداره مزبور به نوعی بازاریابی می‌کنند و با تماس با خبرگزاری‌ها و روزنامه‌ها از آنها می‌خواهند که یکی از خبرنگاران کارکشته خود را معرفی کنند که پس از حضور خبرنگار آن رسانه در آن نشست خبری، از خبرنگار می‌خواهند تا نشست را به خوبی پوشش دهند و در قبال آن مبلغی را پرداخت می‌کنند و به طور معمول افرادی خاص در این نشست حضور می‌یابند که در نشست‌هایی که به قول آنها “سر و ته” ندارد حضور آنها کمرنگ است و یا اصلاً حضور ندارند که متأسفانه این نوع نشست‌ها به مکانی برای بازاریابی تبدیل شده است.
بازاریاب‌های خبرگیر با هدایایی خبرساز
عاطفه قلع ریز خبرنگار علمی پزشکی با انتقاد از هدیه‌های خبرنگاری گفت: هدیه‌های خبرنگاری که هر سازمانی این روزها خود را ملزم کرده است به خبرنگاران بدهد نه از بابت شأن خبرنگار بلکه معتقدند اگر شده رقم اندکی هم به خبرنگاران باید داد تا خبرشان تیتر یک بگیرد، تاپ صفحه شود و هم نکات روشن مصاحبه مطرح شود.
این خبرنگار ادامه داد: این نوع نگاه مسئولان که بخش اعظم آن به دلیل حضور عده زیادی از بازاریاب‌های با نقاب خبرنگاری است که تنها برای کسب درآمد در دل رسانه رخنه کرده‌اند و خود را در کنار سایر خبرنگارانی می‌دانند که ذات خبری آنها به قلم فروشی نیست بلکه قلم خود را با همان قسم “نون و القلم و مایسطرون” به دست گرفته و به بیدارسازی و اطلاع‌رسانی که دو شاخه اصلی حرفه خبرنگاری است، جهت گرفته‌اند.
هدیه‌ای که مسئول را جسور می‌کند
وی افزود: این نوع شیوه هدیه مسئولان که تنها و تنها دلیل آن مطالبات این بازار مسلک‌های رسانه‌ای جز تخریب شأن و شخصیت خبرنگار چیزی دیگری به دنبال نداشته و در برخی مواقع مسئولان را بر آنچه یک خبرنگار می‌نویسد آن قدر جسور ساخته که به راحتی خود را ملزم می‌دانند برای خبرنگار حد و مرز گذاشته و یا خود را حتی در مقام بالا دست خبرنگار می‌دانند که وظیفه دارد به وی بگوید چه بنویس، کجا قسمت از مصاحبه را حذف کن و هزاران هزار مطالبه‌ای عجیب و غریب که بر گلوی خبرنگاری سنگینی می‌کند.
در این میان باید گفت که مسئولان باید هوشیار باشند که خبرنگار همان کسی است که به واقع در قاموس کاری خود نوشته هرگز قلم فروشی نیست.
هدیه‌ها نباید خبرنگاران را زیر دین ببرد
مریم سرلک خبرنگار فرهنگ و هنر خبرگزاری مهر در این ارتباط می‌گوید: هدیه دادن رسم پسندیده و محبوبی است، که به نوعی نیز منتقل کننده پیام است و حس درونی هدیه دهنده را نسبت به گیرنده هدیه شامل می‌شود.
اما لاجرم هدیه‌ای در دل می‌نشیند و مقبولیت بیشتری دارد که بدون غرض باشد و هدیه گیرنده را زیر دین نبرد و همچنین هدیه دهنده نیز در قبال هدیه دادن توقعات بی‌جا و نامعقولی نداشته باشد.
حواله‌های خرید غذا یا حواله خرید خبر
مجتبی جان‌نثاری یکی دیگر از خبرنگاران فارس با انتقاد از ارائه برخی هدایا به خبرنگاران در نشست‌های مطبوعاتی و اینکه این هدایا تنها زیر سئوال بردن منزلت خبرنگاران است، گفت: برخی مدیران روابط عمومی به منظور تجلیل از خبرنگاران حواله خرید غذا می‌دهند تا از رستوران‌های زیرپوشش اداره یا سازمان مزبور به تهیه غذا بپردازند و متأسفانه باید گفت مدیران روابط عمومی این‌گونه سازمان‌ها خبرنگاران با افراد زیرپوشش کمیته امداد اشتباه گرفته‌اند و البته باید به این نکته هم تاکید کرد که کمیته امداد هم با افراد زیرپوشش خود این کار را نمی‌کند که مدیران روابط عمومی اقدام به ارائه حواله غذا به خبرنگاران می‌کنند.
ارزش خبرنگار از هزار، هزار کالای مادی با ارزش‌تر است
مرضیه زارع دبیر تحریریه خبرگزاری فارس اصفهان با بیان اینکه بحث هدیه دادن در اسلام و فرهنگ ایرانی امر مقدسی است، اظهار کرد: باید در نظر گرفت که مقام هدیه و شانیت هدیه دهنده و هدیه گیرنده در این امر مقدس حفظ شود.
وی با بیان اینکه متداول شده در شرایط کنونی در بسیاری از جلسات خبری در اصفهان هدایایی به خبرنگاران و عکاسان حاضر ارائه می‌شود، گفت: باید در نظر داشت که بسیاری از این هدایا فقط سبب بی‌احترامی به خبرنگاران می‌شود و هیچ ارزش دیگری ندارد.
دبیر تحریریه خبرگزاری فارس اصفهان ادامه داد: از آنجایی که قشر خبرنگار همواره مورد بی‌مهری مردم و مسئولان قرار گرفته‌اند، قشری که همه دغدغه ذهنیشان برطرف کردن مشکلات مردم و سرو کله زدن با مسئولان به این منظور است، اما این اقدام برخی از سازمان‌ها به این نحو سبب حرمت شکنی مقام قلم می‌شود.
وی افزود: به نظرم برای بهتر شدن شرایط و ساماندهی به این وضعیت و جلوگیری از مشکلات موجود در بحث هدیه دادن به خبرنگاران بهتر است نهادی مثل خانه مطبوعات یا انجمن خبرنگاران متولی این مسئله و حمایت از حرمت و شانیت خبرنگاران شود.
باید در نظر گرفت که ارزش خبرنگار به حرمت قلمی که در دست دارد هزاران بار از هزار، هزار کالای مادی با ارزش‌تر است و البته باید مسئولان با حمایت‌های مادی و معنوی از خبرنگاران باید از فروش قلم خبرنگار آن هم به قیمت‌های اندک جلوگیری کنند.
منبع: خبرگزاری فارس
| ||||
