به بهانه روز ارتباطات و روابط عمومی/ دغدغه های یک کارشناس روابط عمومی

رضا نیکدخت – مدیران بسیاری از سازمان‌ های دولتی با کارکردها، قدرت و اثربخشی روابط عمومی آشنا نیستند و این موضوع باعث شده “مأموریت‌های روابط عمومی” از اولویت‌های آنها نباشد، در حالی که در یک سازمان پویا و مردمی، روابط عمومی نقش محوری ایفا می‌کند و متاسفانه زمانی که چنین نقشی را از روابط عمومی نخواهیم، روز بروز دچار ضعف بیشتر و ناتوانی در اجرای وظایف خطیر می‌شود و اینگونه چرخه ضعف روابط عمومی شکل می‌گیرد.

شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)|| وقتی در همایش‌ها، گردهمایی‌ها و نشست‌های اهالی روابط عمومی شرکت کنید همه را اهل دغدغه می‌بینید. همه از الزام‌ها و بایدهایی سخن می‌رانند که جدی گرفته نمی‌شوند. از وعده‌هایی می گویند که عمل نشده است. هنگامه روز ملی روابط عمومی هم برخی مدیران دستگاه‌ها حرف‌های زیبایی در مدح روابط عمومی می‌گویند اما در عمل تغییری را نمی‌بینیم. متاسفانه روابط عمومی‌ها با چالش‌هایی روبرو هستند که در برخی ارگان‌ها فرسایشی شده است.

چرخه ضعف روابط عمومی
مدیران بسیاری از سازمان‌ های دولتی با کارکردها، قدرت و اثربخشی روابط عمومی آشنا نیستند و این موضوع باعث شده “مأموریت‌های روابط عمومی” از اولویت‌های آنها نباشد، در حالی که در یک سازمان پویا و مردمی، روابط عمومی نقش محوری ایفا می‌کند و متاسفانه زمانی که چنین نقشی را از روابط عمومی نخواهیم، روز بروز دچار ضعف بیشتر و ناتوانی در اجرای وظایف خطیر می‌شود و اینگونه چرخه ضعف روابط عمومی شکل می‌گیرد.


مدیرانی که مدیر نیستند باعث شکل گیری چنین چرخه‌ای می‌شوند و در نهایت موقع تودیع خود از سازمان، یک روابط عمومی ضعیف را به ارث می‌گذارد.

 

 

ردیف اعتباری و ساختار ضعیف
با توجه به قراین و آنچه روابط عمومی‌ها تجربه کرده‌اند، برای تقویت روابط عمومی دستگاه‌های اجرایی و کمک به پویایی سازمان‌ها، لازم است دو سازمان دو کار جدی انجام دهند. هر سازمان بزرگ و کوچکی نیاز به روابط عمومی قدرتمند دارد. حتی اگر سیاست دولت، کوچک‌سازی اندازه خود باشد باید روابط عمومی‌ها را مورد توجه قرار دهد. چنین رویکردی نه تنها در دستگاه‌های ملی بلکه باید در دستگاه‌های استانی نیز مورد توجه قرار گیرد. سازمان برنامه و بودجه کشور و سازمان اداری و استخدامی کشور دو نهادی هستند که هم به لحاظ وظیفه‌مندیشان در پیشبرد برنامه‌های دولت و هم به لحاظ اختیاراتشان، باید تقویت روابط عمومی‌ها را مورد توجه جدی قرار دهند و دو اقدام عملی ذیل را در دستور قرار دهند.

۱- ایجاد واحدهای اداری مستقل بویژه در دستگاه‌های استانی حداقل در سطح اداره روابط عمومی
۲- بازتعریف بودجه‌بندی دستگاه‌ها و ایجاد ردیف اعتباری مستقل برای برنامه‌های پژوهشی، اطلاع‌رسانی و فرهنگ‌سازی روابط عمومی

به نظر می‌رسد تنها در این صورت است که روابط‌عمومی‌ها دارای برنامه و راهبردهای علمی و اجرایی خواهند شد تا حد زیادی از سلیقه‌ای‌شدن امور دوری خواهد شد. یقین دارم این دو موضوع موتور محرکه روابط عمومی سازمان‌ها شده و نهایتاً شاهد سازمان‌هایی مردمی و یادگیرنده خواهیم بود.