بررسی وضع و عملکرد روابط عمومی در سال 90

در گفت و گو با سیدشهاب سیدمحسنی مدرس روابط عمومی – با توجه به اینکه ساختار روابط عمومی در ایران دولتی است به نظر می رسد برای برون رفت از وضعیت موجود روابط عمومی ها باید دارای متولی مشخصی به همراه برنامه ای جامع برای روابط عمومی ها در کشور تعیین گردد که برای روابط عمومی وزارتخانه ها و سازمان ها ضمن تعیین سیاست های کاری از تمامی حرکت های علمی، آموزشی و اجرایی در حوزه روابط عمومی حمایت شود.

وضع و عملکرد روابط عمومی در سال 1390 را چگونه ارزیابی می کنید؟

به نظرم روند ثابتی را روابط عمومی از منظر علمی و اجرایی در سال نود همانند سال های اخیر طی کرده است و جز برگزاری چند رویداد علمی که توسط موسسات خصوصی روابط عمومی انجام شده کار شاخص دیگری انجام نشده است.

 

عده ای معتقدند روابط عمومی کشور در سال 1390 دچار رکود طولانی است، نظر شما چیست؟

کاهش انگیزه از سوی شاغلان و دست اندرکاران روابط عمومی ها به علت مشکلات عدیده ساختاری و تشکیلاتی، اعتباری وآموزشی را شاید بتوان دلیلی بر رکود روابط عمومی ها دانست.

 

برای برون رفت از این وضعیت، چه پیشنهادی دارید؟

با توجه به اینکه ساختار روابط عمومی در ایران دولتی است به نظر می رسد برای برون رفت از وضعیت موجود روابط عمومی ها باید دارای متولی مشخصی به همراه برنامه ای جامع برای روابط عمومی ها در کشور تعیین گردد که برای روابط عمومی وزارتخانه ها و سازمان ها ضمن تعیین سیاست های کاری نسبت به برگزاری گارگاه های آموزشی تخصصی و جشنواره برترین های روابط عمومی در کشور با همکاری موسسات خصوصی روابط عمومی اقدام نموده و از تمامی حرکت های علمی، آموزشی و اجرایی در حوزه روابط عمومی حمایت و درآن مشارکت شود.

تلاش برای اجرایی شدن بخشنامه ها ودآیین نامه های ابلاغی دولت درخصوص روابط عمومی ها،ارزیابی علمی ودمستمر از روابط عمومی ها و ارایه الگوهای برتر روابط عمومی درکشور، حمایت از کتب و مقالات علمی روابط عمومی، جلوگیری از انتصاب افراد غیر متخصص در پست های مدیریتی روابط عمومی، ارتقاء جایگاه سازمانی، تقویت نیروی انسانی متخصص و افزایش اعتبارات از جمله راهکارهایی است که می تواند در توسعه و تحول روابط عمومی ها در ایرا ن مثمر ثمر باشد.

 

مهم ترین نقاط مثبت و منفی روابط عمومی در سال 1390 از نظر شما کدامند؟

 نقاط مثبت را می توان همان رویدادهای علمی در قالب همایش ها وکارگاه های آموزشی دانست که در زمینه روابط عمومی انجام شد، همچنین انتشار تعدادی کتاب جدید تخصصی در این زمینه قابل ذکراست. نقاط منفی نیز در کنار مشکلات و محدودیت های ساختاری، اعتباری و آموزشی را می توان  کاهش انگیزه و میل و رغبت اکثریت دست اندرکاران روابط عمومی ها برای مشارکت در اعتلای دانش وحرفه گرایی بیشتر درخصوص روابط عمومی عنوان کرد.

 

چشم انداز روابط عمومی در سال 1391

 به نظر می رسد با توجه به اینکه سال 91، سال پایانی دولت دهم می باشد، روابط عمومی ها ملزم به تحرک اطلاع رسانی بیشتری از خدمات و دستاوردهای دولت شوند، هر چند زمانی می توانند به صورت حرفه ای و کارآمد دراین بخش عمل کنند که مشکلات و محدودیت های که ذکر آن رفت برطرف گردد، چراکه حمایت های مقطعی از روابط عمومی ها هیچگاه کارگشا وپایدار نبوده است.